Ένα μπορώ να πω με σιγουριά : Ο Θεός είχε μεγάλα κέφια φτιάχνοντας αυτή τη χώρα !

Ακουγα τον καπετάν Βασίλη να μας διηγείται μια διαδρομή από εδώ στο Ρίο, μετά Σαλβαδόρ και τελικό προορισμό το Μανάους και έπαθα! Μου φάνηκε συγκλονιστικό να ανεβαίνεις για τρεις μέρες τον Αμαζόνιο με το καράβι!

 – Η πορεία του καραβιού θα είναι ευκολότερη στο ποτάμι από ότι στη θάλασσα, σχολίασα με αφέλεια…

– Κάθε άλλο , απάντησε ο καπετάνιος , είναι πολύ δυσκολότερη , ιδιαίτερα στα σημεία που στενεύει ή γίνεται πιο ρηχός ο ποταμός .Τότε κινδυνεύεις να βγεις στη στεριά και μετά άντε να κάνεις αναδάσωση ….

• Αναδάσωση;
• ΄Αμα βγει στη στεριά το καράβι , δε θα ξηλώσει μερικές εκατοντάδες δέντρα; Είπε γελώντας.
• Δεν το είχα σκεφτεί και φυσικά δεν ήταν ο μόνος κίνδυνος – Θεός φυλάξει!

Μαγεμένη τον άκουγα να περιγράφει την ομορφιά της ζούγκλας του Αμαζονίου , με τα θεόρατα δέντρα που η περίμετρός τους καμμια φορά ξεπερνά τα 12-14 μέτρα και που είναι τόσο ψηλά , και με τόσο πυκνό φύλλωμα , ώστε όταν βρέχει , το νερό της βροχής δεν φτάνει μέχρι το χώμα !!! και μιλάμε για τροπική βροχή , πολύ έντονη !

Νόμιζα και έλεγε φαντασιώσεις ότι κατά τη διαδρομή έβλεπε άγριες φυλές , που δεν έχουν έρθει ποτέ σε επαφή με τον ” πολιτισμό ” ( εδώ σηκώνει άλλη κουβέντα , αν πολιτισμός είναι να πηδάνε από απόγνωση οι άνθρωποι απ’ τα παράθυρα ) και ναί , σαν άπιστος Θωμάς το επιβεβαίωσα αργότερα , υπάρχουν πάνω από 200 άγριες φυλές στη ζούγκλα του Αμαζονίου και η Βραζιλία έχει το μοναδικό αυτό παγκόσμιο προνόμιο !!

Πολύ τον ζήλεψα τον καπετάν Βασίλη , προσφέρθηκα μάλιστα να κάνω τη μαγείρισσα , προκειμένου να με πάρει μαζί σε ένα τέτοιο δρομολόγιο , όμως οι νόμοι είναι πολύ αυστηροί και δεν κατάφερα να τον πείσω ! Τον έβαλα όμως να μου υποσχεθεί ότι θα βγάλει φωτογραφίες , και όταν τις ανεβάσει στοF/B θα σας κάνω αναμετάδοση!!!

Το πώς γνωριστήκαμε με τον καπετάνιο και την υπόλοιπη παρέα , είναι αξιοσημείωτο επίσης και πέρα για πέρα αληθινό!!

Κυριακή πρωί , την επομένη της άφιξής μου στο Ρίο , καθόμασταν στο Ziro Nove , μια καντίνα στην παραλία της Copacabana και εξηγούσα στο γιό μου ότι εύκολα βρήκα τον αργιλέ και τους αρωματικούς καπνούς που μου παρήγγειλε από το Ντουμπάι , στάθηκε όμως αδύνατο να βρω τάβλι , όσο κι αν έψαξα στα περισσότερα εμπορικά κέντρα .

Εκείνη την ώρα κοντοστάθηκε δίπλα μας ένας συμπαθητικός άνδρας γύρω στα 45 και ρώτησε :

• Μήπως είστε ο Λάκης ;
• Έψαχνε να βρεί κάποιον άλλο Ελληνα και έπεσε πάνω μας !
• Αυτός ήταν ο Κυριάκος , από την Κύπρο , στην παραλία βρισκόντουσαν και οι υπόλοιποι της παρέας , που όλοι έπαιζαν τάβλι ,και το ίδιο βράδυ είχαν τουρνουά στο σπίτι του Πρόξενου ! Μας κάλεσαν , και έτσι επιβεβαιώθηκε πλήρως αυτό που σας έλεγα στην αρχή : Οτι δηλαδή όταν θέλεις κάτι πάρα πολύ ,το σύμπαν συνομοτεί για να το αποκτήσεις !
• Έτσι βρέθηκε όχι μόνο το τάβλι , αλλά δέθηκε και μια πολύ όμορφη παρέα !!!Θα ήταν ενδιαφέρον να σας μιλήσω για τον καθένα τους ξεχωριστά , αν δεν φοβόμουν την κατάχρηση του χρόνου και της υπομονής σας , όλοι τους όμως είναι επιτυχημένοι στον τομέα τους και όλοι ήρθαν για λίγο και έμειναν πολύ !Μετά σου λέει ” κακούργα ξενιτειά ” ….

Ελληνική παροικία οργανωμένη , δεν έχει εδώ , και όταν ρώτησα γιατί , μου εξήγησαν ότι οι Βραζιλιάνοι , εκτός του ότι είναι φιλόξενοι από τη φύση τους , αγαπούν και θαυμάζουν πολύ τους ΄Ελληνες και κάθε τι ελληνικό , έτσι το ελληνικό στοιχείο δεν ένοιωσε ποτέ την ανάγκη να οργανωθεί σε κοινότητα , όπως σε άλλες χώρες ! Αγκαλιάστηκε από τους ντόπιους και αφομοιώθηκε , υπάρχουν μάλιστα και πολλοί μεικτοί γάμοι .

Ελληνική παροικία έγινε το μικρό μας διαμέρισμα από τότε που ήρθα !

Τα γεμιστά , ο μουσακάς , οι κολοκυθοκεφτέδες ,” δίνουν και πέρνουν ”

τα βράδια μετά τη δουλειά , μετά από σχετικό τηλεφώνημα :

• Εδώ Ρόδος , έφτιαξα κεφτεδάκια , ελάτε να τσιμπίσουμε !

  Και η χαρά μου είναι να τους βλέπω να αδειάζουν τα πιάτα και να στρώνονται μετά στο τάβλι μέχρι αργά !!

  Τρώμε συχνά και σε εστιατόρια , αλλά άλλη χάρη έχει το σπιτικό , ελληνικό φαγητό !

  Πήρα μάλιστα και καροτσάκι για τη λαϊκή – υπάρχουν δυο στη γειτονιά , κάθε Τρίτη και Παρασκευή – και έτσι γλίτωσα το κουβάλημα .

  Το πώς συνεννοούμαι τώρα , είναι άλλη ιστορία !

• Θυμάστε το ” Regina rosas amat ” τα Λατινικά που μαθαίναμε πάλαι ποτέ στο Λύκειο ;

  Ε , ήρθε η ώρα τους ! Τι θυμάται ο άνθρωπος στην ανάγκη του !

  Κάτι λοιπόν τα Λατινικά , κάτι λίγα Ιταλικά ,κάτι με νοηματική διάλεκτο , τα καταφέρνω!

  Επιστρατεύω ενίοτε και τη νέα τεχνολογία , βλέπε μετάφραση Google , κάνω σκονάκι , και στα δύσκολα το χρησιμοποιώ !

  Η Αλήθεια να λέγεται ! Οι ντόπιοι έχουν όλη την καλή διάθεση να σε ακούσουν και την υπομονή να σε καταλάβουν !

  Τους ” πάω ” πολύ τους Βραζιλιάνους , ή μάλλον τους Cariocas , τους κατοίκους του Ρίο , τους άλλους δεν είχα την ευκαιρία , αν και θα το ήθελα πολύ !

  Είναι λαός χαρούμενος ,φιλόξενος , χωρίς φυλετικές διακρίσεις , και εκείνο που τους χαρακτηρίζει είναι η δίψα , ή μάλλον ο έρωτας για τη ζωή !

  Είναι η φύση που είναι ιδιαίτερα φιλική εδώ , με τον άνθρωπο , με μια μέση ετήσια θερμοκρασία γύρω στους 25 βαθμούς Κελσίου , χωρίς τυφώνες και σεισμούς , με καρποφόρα δέντρα σαν καλλωπιστικά , φοινικιές γεμάτες καρύδες στους δρόμους , και δέντρα γεμάτα μάγκος- πώς τα λένε τώρα αυτά μαγκόδεντρα ;- στα πάρκα , είναι ο άνθρωπος που ζει εναρμονισμένα και σε σεβασμό με το φυσικό του περιβάλλον , είναι η ομορφιά του τοπίου , είναι όλα αυτά που με κάνουν να πω με σιγουριά , αυτό που είπα και στην αρχή :

• Ναι , ο Θεός είχε μεγάλα κέφια όταν έφτιαχνε τον τόπο αυτό , και τα μετέδωσε και στους κατοίκους του !!

Μέχρι το επόμενο , να είστε όλοι καλά !!!