΄Εχω δυο ζευγάρια γυαλιά. Τα κόκκινα και τα γκρίζα. Τα κόκκινα είναι αυτά που φορώ τις περισσότερες φορές. Με βοηθούν να βλέπω την ομορφιά γύρω μου. Γεμίζω χαρά και με τα πιο απλά και ταπεινά. Κοντοστέκομαι να μυρίσω ένα λουλουδάκι, θαυμάζω το ηλιοβασίλεμα, χαίρομαι το άπλετο φως του ήλιου και ρουφώ ένα ένα τα χρώματα του ουρανού, της γης και της θάλασσας. Με τα κόκκινα γυαλιά μου γεμίζω θετικές σκέψεις και γλυκαίνω την καθημερινότητά μου.

΄Ελα σου όμως που πολλές φορές αναγκάζομαι να βάλω τα άλλα, τα γκρίζα. Δεν το θέλω, όμως όταν αναγκάζομαι να τα φορέσω, γεμίζω αρνητικά συναισθήματα. Προσγειώνομαι στην πραγματικότητα, και αρχίζω τη γκρίνια. Τι με έκανε σήμερα να φορέσω τα γκρίζα μου γυαλιά;

Έβγαλα βόλτα τον Μιχαλάκη μας, μιας και είχε μια υπέροχη λιακάδα μετά από πολλές μέρες κακοκαιρίας. Απέναντι από το σπίτι έχει ένα μικρό παρκάκι και το πεζοδρόμιο είναι αρκετά φαρδύ. ΄Οτι πρέπει δηλαδή για να περπατήσουμε μαζί με το μικρό, κρατώντας το από το χεράκι.

Τρία βήματα προλάβαμε να κάνουμε στην κυριολεξία. Μας πρόλαβαν οι «φιλόζωοι» που είχαν βγάλει τα σκυλιά τους – κάθε ράτσας και μεγέθους που μπορείτε να φανταστείτε – για να κάνουν τον πρωινό τους περίπατο και τη φυσική τους ανάγκη. Το πεζοδρόμιο ήταν γεμάτο κόπρανα πάνω στα οποία έκαναν πάρτυ αμέτρητες μύγες. Πιο πάνω, δίπλα στον κάδο των σκουπιδιών παρατημένες εδώ και μέρες κάτι σπασμένες πλαστικές καρέκλες χρώματος μωβ και παραδίπλα κλαδιά, ξύλα και λογής λογής άχρηστα αντικείμενα και μερικά μπάζα.

Τα παγκάκια στο μικρό πάρκο δεν μπορούσες να τα προσεγγίσεις, μια και τα είχαν πνίξει τα αγριόχορτα. Πήρα το μωρό αγκαλιά για να μη γεμίσουν ακαθαρσίες τα παπουτσάκια του και γεμάτη θυμό γύρισα σπίτι.

Για να είσαι κύριε φιλόζωος, πρέπει πρώτα να είσαι φιλάνθρωπος, ή μάλλον πρέπει πρώτα να είσαι άνθρωπος. Και την ιδιότητα του ανθρώπου την έχεις χάσει προ πολλού, όταν αποφάσισες να γράψεις την αισθητική και την υγιεινή του συνανθρώπου σου στα παλαιότερα των υποδημάτων σου.
Από ποιόν να ζητηθούν ευθύνες για αυτό το χάλι; Από τους ανευθυνο-υπεύθυνους του Δήμου που έχουν σαν καθήκον την καθαριότητα, ή από τον κακό μας εαυτό;

Εγώ θα έλεγα να μπουν επιτέλους κανόνες. Να πέσουν και μερικά πρόστιμα, μια που ” ο φόβος φυλάει τα έρημα ”. Δεν κατάλαβα, στο εξωτερικό γιατί ο καθένας που βγάζει το ζώο του για βόλτα έχει πάντα στη τσέπη του το ανάλογο σακουλάκι; Είναι πιο έξυπνοι, πιο καθαροί, είναι καλύτερης ποιότητας πολίτες;
Όχι, απλά εφαρμόζουν τους νόμους και σέβονται τον συνάνθρωπο.
Στο δικό μας το «ξέφραγο αμπέλι», θα βρεθεί ποτέ κανείς να βάλει φραγμούς και όρια;
Μακάρι !