Ας προσπαθήσουμε (με την ευκαιρία) να μιλήσουμε λίγο απλά, αφήνοντας τα περισπούδαστα μεγάλα λόγια (για ταμπού και άλλες σαχλαμάρες, που θυμίζουν τα γελοία σεξουαλικά ταμπού – στον 21ο αιώνα και στην κοινωνία της πληροφορίας).

Οι τράπεζες ήταν αναγκαίες στη βιομηχανική κοινωνία για τη συγκέντρωση κεφαλαίων ώστε να μπορούν να δανειστούν οι ιδιωτικές εταιρείες για να δημιουργήσουν βιομηχανίες και διάφορα μεγάλα έργα που οδηγούσαν στην ανάπτυξη των κρατών.

(Προφανώς δεν έγιναν για να βάζουμε εκεί χρήματα και τιμαλφή και όχι κάτω από το στρώμα μας από φόβο των συγγενών και των ληστών – ίσως το ίδιο κάνει).

Όταν μια τράπεζα έπεφτε έξω, οι καταθέτες έχαναν, φυσικά, τα λεφτά τους και κανείς δεν τους αποζημίωνε – ας πρόσεχαν.

Σιγά-σιγά τα πράγματα άλλαξαν τον εικοστό αιώνα, όταν οι τράπεζες χρησιμοποιήθηκαν από τα κράτη για τον πολεμικό τους εξοπλισμό (ας μη ξεχνιόμαστε).

Μετά τον δεύτερο παγκόσμιο πόλεμο, οι τράπεζες χρησιμοποιήθηκαν με επιτυχία για την ανασυγκρότηση των κρατών από τα ερείπια του πολέμου. Και στην Ελλάδα, προκειμένου να συγκεντρωθούν χρήματα για την ανασυγκρότηση, το επιτόκιο καταθέσεων είχε φτάσει στο 10% με πληθωρισμό κοντά στο 0%.

Η κατάρρευση των κομμουνιστικών κρατών (ας μη ξεχνάμε τον αλκοολικό πρόεδρο-γκάγκστερ Γιέλτσιν) και η αρχή του πάρτι σε παγκόσμιο επίπεδο άλλαξε την κατάσταση. Η πλουτοκρατία (που λέει το ΚΚΕ αναφερόμενο σε άλλη εποχή και εννοώντας τους βιομήχανους) δεν είναι αυτή που ελέγχει σήμερα τις τράπεζες. Τις τράπεζες ελέγχουν οι φοροφυγάδες και οι διεθνείς γκάγκστερς. (Θυμάστε πόσο ωραία περιγράφεται αυτή η αλλαγή στην τρίτη ταινία του «Νονού»;). Τα κράτη (και η Ελλάδα εδώ και αρκετά χρόνια) έκαναν την αρχή και έβαλαν φόρο στους τόκους των καταθέσεων.

Αλλά αυτή η κατάσταση δεν είναι δυνατόν να συνεχιστεί – αυτό είναι και το νόημα της λεγόμενης «διαφάνειας» των Τραπεζών που έχει στόχο το πλυντήριο των χρημάτων που περνά από αυτές. Και είναι πια εκτός τόπου και χρόνου η απαγόρευση των κρατών να «βάζει χέρι» στις καταθέσεις εκείνων που γράφουν το κράτος στα παλιά τους τα παπούτσια.

Το μεγάλο αστείο είναι πως αυτοί (οι «προοδευτικοί») που μιλούν για μια δίκαιη και ηθική κοινωνία (τρομάρα τους) είναι ταυτόχρονα εκείνοι που αγωνίζονται να μην καταργηθεί το «ταμπού των καταθέσεων» – που θέλουν να μείνουν απόρρητες (εκτός κι αν αφορούν τους αντίπαλους πολιτικούς) και ανέγγιχτες.

Βρε παιδιά, γιατί δεν κάνετε τον κόπο να διαβάσετε το βιβλίο «Το τρίτο κύμα» του Άλβιν Τόφλερ (εκδόσεις Κάκτος). Ο άνθρωπος το έγραψε και σας προειδοποιούσε από το 1979. Δεν ξέρετε τίποτα για την παγκοσμιοποίηση και τη σημασία της; Γιατί επιμένετε να λέτε ηλιθιότητες; Επειδή ξέρετε πως και ο ελληνικός λαός είναι αμόρφωτος;