Η πόλη λίγο λίγο αρχίζει να βάζει τα καλά της… Βιτρίνες με Χριστουγεννιάτικα στολίδια γιατί… όλοι βιάζονται να στολίσουν μια αστόλιστη ζωή… Κι εγώ… εγώ… Θυμάμαι ένα τότε πολύ… μακριά από το τώρα!

Θυμάμαι τα στολίδια του δένδρου που δεν ήταν μοβ, χρυσά ή ασημί μα πολύχρωμα…(κουκουναράκια και καμπανίτσες πανέμορφα μέσα στο κιτς πρασινομπλέ τους).
θυμάμαι την χρυσή βροχή που απλώναμε στο δεντράκι το…. στραβό… την μπάλα που έσπαγε με θόρυβο και εγώ έμενα με κομμένη ανάσα σε ένα τσακ..συντριπτικό, καταθλιπτικό, τελειωτικό!
Εγώ κρεμούσα τα στολίδια στα χαμηλά κλαδιά και ο μπαμπάς ο… ψηλός , ο γίγαντας στα παιδικά μου μάτια που θεοποιούσα το 1,72 του αναλάμβανε τα… ψηλά!
θυμάμαι… μια Αθήνα χωρίς mall και παγοδρόμιο… με Αττικόν και μια Αιόλου γεμάτη μικροπωλητές…
Θυμάμαι να σε κρατώ από το χέρι μπαμπά με ένα κόκκινο φθαρμένο γαντάκι σφιχτά να μην σε χάσω μέσα στο πολύχρωμο πλήθος…
Ορκίζομαι… η Ερμού χαμογελούσε τότε… κοκέτα πανέμορφη με βραχιόλια και κολιέ τις βιτρίνες της!
Θυμάμαι τα λουστρινάκια τα μαύρα με το φιογκάκι που κλασσικά μου αγόραζαν κάθε χρόνο για το καλό…. κι ας ήθελα εγώ μποτίνια να μπορώ να παίξω κυνηγητό με τον Βαγγελάκη -τον πρώτο μου έρωτα-που με εμμονή και με επιμονή με ….. κερνούσε κάθε απόγευμα carnation… γιατί ήμουν λέει η… Λοόλα του….
Λόλα… Λολίτα…
Μεταμορφώσεις…. αλλαγές…
Τότε που η πόλη είχε μια παιδική αφέλεια… τότε που ο κόσμος χαμογελούσε και δεν έλεγε όχι στα κάλαντα!
Τότε που πηγαίναμε επισκέψεις χωρίς να πάρουμε πριν τηλέφωνο, που κάναμε περιπάτους στο κρύο αγκαλιά, που στέλναμε κάρτες και όχι sms…
Τότε που δεν χανόμασταν μέσα στην οθόνη ενός υπολογιστή μα… μέσα σε ένα χαμόγελο πασπαλισμένο με ζάχαρη άχνη από κουραμπιέ!
Τότε που ελάχιστοι είχαμε έγχρωμη τηλεόραση και ονειρευόμασταν ακόμη τον έρωτα μαυρόασπρα…
Κανείς δεν μας είχε πει τίποτα για μνημόνιο…. για ευρώ για τρόικα. Μονο αυλές ξέραμε και ημερήσιες εκδρομές και ένα σάντουιτς με…. φέτα και ρίγανη!
Τώρα η πρώτη μας αθωότητα έσπασε… τσάκισε στα δυο σαν… μπάλα κιτς του τότε…. Δεν κολλάνε οι μπάλες με κόλα μπαμπά;
Όχι… Αναστασάκι, δεν κολλάνε σαν σπάσουν μα εσύ να σαι καλά!
Θέλω μια γειτονιά με γείτονες Αη Βασίλη… Θέλω να δανειστώ μια κούπα ρύζι όχι για… ριζότο μα για… λαπά που πονά η κοιλιά μου από το μπούκωμα των…. δήθεν τους!
Θέλω ένα δεντράκι τόσο δα και μια αγάπη τοοοοοοσο μεγάλη…
Θέλω…. λίγο από τα Χριστούγεννα του χτες που έλεγα ότι σαν μεγαλώσω… δεν θα γίνω ..μεγάλη!
Δες με… τρέχω σαν βολίδα σε ένα δρόμο χωρίς αυτοκίνητα… τα σχολεία έκλεισαν…
Ταμπλό βιβαν…
Το τότε στο τώρα…..
Αυλαία…
Μαμά… φτιάξε μου τα κοτσιδάκια….
Χειροκρότημα…
Δεν θα πω ποίημα…. απλά θα χαμογελάσω κουτσοδόντικα, αυθάδικα, προκλητικά……. Όπως πάντα!