Ακόμη μια βιογραφική ταινία με γενναίες δόσεις χιούμορ. Βεβαίως όχι ακριβώς βιογραφική μιας και λίγα πράγματα γύρω από το παρελθόν του κεντρικού ήρωα είναι γνωστά αλλά σίγουρα ένα ψυχαγωγικό χρονικό των γυρισμάτων του The Room του Τόμι Γουισό που έχει χαρακτηριστεί ως η «καλύτερη χειρότερη ταινία όλων των εποχών». Και αν όχι η «καλύτερη», τουλάχιστον η διασημότερη.
Ο παραγωγικός σκηνοθέτης και ηθοποιός Τζέιμς Φράνκο αδράχνει την ευκαιρία που του δίνει η δημοτικότητα του Γουισό και της ταινίας του και φτιάχνει ένα φιλμ για όλους εκείνους που θα ήθελαν πολύ να ήξεραν τι ακριβώς συνέβαινε στα γυρίσματα εκείνης της ασυνάρτητης (από κάθε άποψη) ταινίας του αλλόκοτου γίγαντα. Η Αμερικανική Ακαδημία Κινηματογράφου, μάλιστα, ξεχώρισε και έστειλε στην πεντάδα του Όσκαρ καλύτερου διασκευασμένου σεναρίου τους Scot Neustadter και Michael H. Weber για το The Disaster Artist. Είναι πράγματι ένα σενάριο με πολύ χιούμορ και φανταζόμαστε ότι δεν θα μπορούσε να γίνει κι αλλιώς μιας και το πρωτότυπο υλικό, το βιβλίο του κολλητού του Γουισό και πρωταγωνιστή της ταινίας του Γρεγκ Σεστέρο (το συνέγραψε μαζί με τον Tom Bissell), σίγουρα θα ήθελε να δώσει το κλίμα της εποχής των γυρισμάτων με πιασάρικο τρόπο στους λάτρεις των κακών ταινιών.
Σε τέτοιες περιπτώσεις η πρόκληση που έχουν να αντιμετωπίσουν οι σεναριογράφοι είναι το να βάλουν σε μια σειρά τα γεγονότα των βιωματικών αφηγήσεων- συνηθίζεται πολλές φορές σε τέτοια βιβλία η μη ομαλή μεταπήδηση από το ένα θέμα στο άλλο κ. ο. κ. Η αφήγηση της ταινίας ξεκινάει στο Λος Άντζελες του 1998 όπου ο Γκρεγκ Σεστέρο και ο Τομι Γουισό συναντιούνται σε ένα μάθημα υποκριτικής. Αδιάφορος ο μεν σαν ηθοποιός, τολμηρός και άνιωθος από την άλλη ο Τομι. Λιγάκι μυστήριος, γεμάτος από νεανικό εγωισμό (αν και μάλλον έχει ξεπεράσει εδώ και καιρό τα είκοσι χρόνια του) ενώ παράλληλα έχει τη δυνατότητα να διάγει μια σχεδόν πολυτελή ζωή. Από φίλοι θα γίνουν συγκάτοικοι, ο Γουισό θα απορρίπτει εκείνο που του λένε οι καθηγητές του, ότι με τη φάτσα που έχει θα μπορούσε να εξειδικευτεί σε ρόλους κακού και μέσα στην γενικότερη πίκρα του κάθεται να γράψει το σενάριο του The Room. Δεν έχει ιδέα από κανόνες συγγραφής και όμως θα βρει ανθρώπους να τον ακολουθήσουν στο εγχείρημά του. Στο κάτω-κάτω, στο Λος Άντζελες είναι μεγάλη η προσφορά, όλοι οι ηθοποιοί είναι στο ψάξιμο για να πιάσουν την καλή.
Ο Τζέιμς Φράνκο κάνει δίδυμο στο The Disaster Artist με τον αδερφό του, Ντέιβ Φράνκο που έχει εκπληκτική ομοιότητα με τον Γκρεγκ. Το τμήμα του make- up and hairstyling επεμβαίνει στον Τζέιμς Φράνκο ώστε να τον φέρει πιο κοντά στον Τομι Γουίσο. Την ίδια στιγμή αυτός κάνει μια περφόρμανς στα όρια σχεδόν της παρωδίας- ούτως ή άλλως ο Γουίσο σκιαγραφείται ως συναισθηματικά ανώριμος και ακραίος στις αντιδράσεις του. Αυτός είναι και ο λόγος κατά τη γνώμη μας που δεν κατάφερε ο Φράνκο να χωρέσει στην φετινή πεντάδα για τα Όσκαρ- διότι οι Ακαδημίες ζητούν τα εκφραστικά μέσα των ηθοποιών να είναι όσο πιο λιτά γίνεται. Το παίξιμο του Φράνκο είναι διασκεδαστικό και υψηλού επιπέδου. Πόσο δύσκολο πρέπει να είναι σε έναν καλό ηθοποιό να υποκριθεί κάποιον που το κινηματογραφικό του παίξιμο είναι τόσο κακό. Προσέξτε επίσης το πώς σκοτεινιάζει το πρόσωπό του στις πρώτες χλευαστικές αντιδράσεις του κοινού στην πρεμιέρα του The Room– και έπειτα πώς μας δείχνει στο πρόσωπο του ήρωα του και πάλι τη συνειδητοποίηση ότι η επιτυχία μπορεί να έρθει κι από άλλους δρόμους. Διασκεδαστικό, λοιπόν, και υψηλού επιπέδου ερμηνεία του Φράνκο αλλά και με πολλές υπογραμμίσεις. Σαν να παίρνει κι αυτός από την ωραιοπάθεια του ήρωα του και να μας λέει : «Κοιτάξτε με, είμαι ο Τομι Γουίσο. Δεν είμαι πολύ καλός;»
Μπορεί να μην είναι η ταινία που θα σκέφτεσαι για μέρες μόλις βγεις από την αίθουσα αλλά σε κάθε περίπτωση η ιδέα και μόνο να μεταφερθείς στο Λος Άντζελες εκείνης της εποχής, να ρίξεις μια ματιά στα γυρίσματα της ταινίας όπου τίποτα δεν πήγε καλά (σενάριο θες; Ηθοποιία θες; Σκηνοθεσία;), να θαυμάσεις την περφόρμανς του Τζέιμς Φράνκο σε ιντριγκάρει (ιδιαιτέρως αν ανήκεις στο κοινό 16- 44 ετών).
