Να φύγετε… να πάτε αλλού, της Αναστασίας Κορινθίου
Πώς τόλμησες; Όχι, μην κοιτάς κάτω τα βράχια του τόπου σου ντροπιασμένα… απαιτώ να μου πεις, πώς τόλμησες! Πως διανοήθηκες καν, να μένεις σε έναν τόπο μαζί με καμιά κατοσταριά ακόμη και να απασχολούμαι για χάρη σου… ιατρικό κέντρο, σχολείο… προσωπικό! Έξοδο μας είσαι, μεγάλο ανθρωπάκι τιποτένιο… τρύπα στα ελλειμματικά ταμεία μας, σαν τα τρύπια […]
