ByΕμμανουέλα Κόκκαλη
15/07/2013
γεύσεις
Είχα την τύχη να μεγαλώσω με την προ-γιαγιά μου, τη γιαγιά της μαμάς μου! Μια δυνατή γυναίκα, πάντα χαμογελαστή μέχρι το τέλος, ακριβώς 7 μήνες πίσω. Είχε αρχοντική ομορφιά, μικρά σκιστά μάτια, έντονα ζυγωματικά, λεπτά χείλη, γλυκό χαμόγελο. Φορούσε πάντα τη βέρα της και το δαχτυλίδι του αρραβώνα στο ίδιο δάχτυλο κι ένα πολύ-πολύ λεπτό ρολόι αντίκα στον καρπό. Αυτά μόνο. Δεν της άρεσαν τα πολλά στολίδια αλλά της άρεσαν τα ωραία και πολυτελή υφάσματα, τα εντυπωσιακά παλτό, τα μεταξωτά […]
