ByΑναστασία Κορινθίου
16/09/2013
flust-άρω / κοινωνία
Θυμάμαι ένα τότε, πολύ μακριά από το τώρα! Θυμάμαι γειτονιές με παιχνίδια και γέλια που ξεσήκωναν τον κόσμο. Θυμάμαι που μετρούσαμε τα μπάνια και τα παγωτά, που γράφαμε σε λευκώματα τον έρωτα, που παίζαμε τον έρωτα σε Πυθία και μπουκάλα. Θυμάμαι τα στολίδια του δένδρου που δεν ήταν μωβ, χρυσά ή ασημί, μα πολύχρωμα (κουκουναράκια και καμπανίτσες, πανέμορφα μέσα στο κιτς πρασινομπλέ τους). Θυμάμαι την χρυσή βροχή που απλώναμε στο δεντράκι το στραβό, την μπάλα που έσπαγε με θόρυβο κι […]
