ByΑναστασία Κορινθίου
25/09/2013
κοινωνία / τέχνη
Χτες έφυγε ένα δοντάκι από τον γιο μου…… Αχ νεράιδα των δοντιών….. με θυμάσαι; ναι ναι… εγώ είμαι…. το κοριτσάκι που ήλπιζε αντί για… κέρματα να του αφήσεις στα κεραμίδια ένα κόκκινο ποδήλατο… εγώ καλέ που έκλαιγα τόσο πολύ στα 8 μου που δεν μου το έφερες τελικά εκείνο το κόκκινο γυαλιστερό ποδήλατο. Ποδήλατο δεν έμαθα ποτέ… να πιστεύω σε σένα όμως έμαθα… και στα θαύματα, και στα ξωτικά! Σε όλα όσα συνθέτουν ένα παραμύθι… αχ νεράιδα μου… παραμυθού έγινα…. […]
