Όταν βαριότανε, όταν δεν μπορούσε να βρει κάτι να ικανοποιήσει την πνευματική του δίψα έκανε αυτό που θεωρούσε αυτονόητο. Απομονώνονταν, άνοιγε το ξύλινο συρταράκι και έβγαζε τα σύνεργα. Σήκωνε το μανίκι, έβρισκε την κατάλληλη φλέβα, που πιθανώς να την είχε ταλαιπωρήσει ξανά στο παρελθόν, και έμπηγε την βελόνα εισάγοντας στην συνέχεια στο σώμα του λίγη κοκαΐνη ή μορφίνη. Έπειτα ακολουθούσε ένας πνευματικός λήθαργος… That’s life. Ήταν μια συνήθεια που ο Άρθουρ Ντόιλ ήθελε να συνοδεύει τον ήρωα του συγγραφικού του […]