ByΕμμανουέλα Κόκκαλη
10/01/2014
γεύσεις
Η πρώτη Κυριακή του χρόνου ήταν όμορφη, ηλιόλουστη, με τα γιορτινά στολίδια ακόμα στη θέση τους και την παραδοσιακή ηρεμία. Εγώ χαλαρή, ξεκούραστη, το σπίτι καθαρό, η γάτα κι ο σκύλος ξαπλωμένοι στα σημεία που πέφτει ο ήλιος στη βεράντα κι ο καφές να φτάνει στο τέλος του. Ωραία όλα αυτά, αλλά πολύ ήρεμα, ατάραχα. Χρειαζόμουν ένα γλυκό, αυτό χρειαζόμουν! Ένα ζουμερό, κατακόκκινο, παθιάρικο γλυκό, να δώσει ένταση και παλμό στη μέρα μου. Ένα γλυκό χωρίς κανόνες και δοσολογίες, άτακτο. […]
