Ακόμα κι αν είχα τον χρόνο να παρακολουθώ τα έργα και τας ημέρας των τηλεοπτικών προσωπικοτήτων, δεν θα το έκανα. Ειδικά για περιπτώσεις που διατείνονται ότι καταπιάνονται με την κοινωνία και τα προβλήματά της. Αν είχα υπόψη μου το έργο του Σταύρου Θεοδωράκη με λεπτομέρειες, η σύνταξη του παρόντος άρθρου θα ήταν χαρακτηριστικά ευκολότερη, η έκτασή του αρκετά μεγαλύτερη, και το τελικό προϊόν πολύ περισσότερο δηκτικό, γεμάτο παραδείγματα ασυνέπειας, ίσως και υποκρισίας. Ωστόσο, θα ήταν συνάμα «κίτρινο», κουραστικό και λαϊκίστικο. Άλλωστε, […]