Στην Αγία Πετρούπολη συναντήθηκαν οι αρχηγοί των 20 οικονομικά ισχυρότερων χωρών του κόσμου ώστε να λάβουν μέτρα για την παγκόσμια οικονομική κρίση. Παρόλα αυτά, η Συρία, αν και δεν βρισκόταν στην επίσημη ατζέντα μονοπώλησε τη Σύνοδο.
Στα κύρια αποτελέσματα της συνόδου κορυφής G20 συγκαταλέγονται: η βελτίωση της εμπιστοσύνης στην παγκόσμια οικονομία, η επίτευξη σημαντικής προόδου προς την κατεύθυνση της βιώσιμης και χωρίς αποκλεισμούς παγκόσμιας ανάπτυξης και η καταπολέμηση του προστατευτισμού. Είναι μείζονος σημασίας για την ΕΕ ότι η ομάδα G20 προτάσσει πιο λειτουργική εφαρμογή της δέσμευσης για την αναστολή λήψης μέτρων (standstill) του Τορόντο το 2010, την παράταση της εφαρμογής της και πέραν του 2014, και την εντατικοποίηση του αγώνα κατά της φοροδιαφυγής παγκοσμίως.
Σε ό,τι αφορά στην οικονομική πλευρά της συνάντησης, οι 20 κατάφεραν να καταρτίσουν χρονοδιάγραμμα για τη ρύθμιση της λειτουργίας των τραπεζών. Όμως, η Σύνοδος δεν μπορεί να χαρακτηριστεί επιτυχής, γιατί το σχέδιο δράσης για την τόνωση της ανάπτυξης και τη δημιουργία θέσεων εργασίας παρέμεινε ασαφές.
Ωστόσο, τα παρασκηνιακά και φανερά αποτελέσματα αυτής της συνόδου παρουσιάζουν το μεγαλύτερο ενδιαφέρον. Ο Μπαράκ Ομπάμα έπεσε στην παγίδα που του έστησε ο Βλαντιμίρ Πούτιν και για να κρατήσει τα προσχήματα υπέπεσε σε ανακρίβειες, ενώ η συνάντησή του με γκέι ακτιβιστές ήταν η μόνη πετυχημένη πρωτοβουλία του. Η Σύνοδος κορυφής των είκοσι ισχυρότερων οικονομιών στην πραγματικότητα φανέρωσε μια διαιρεμένη Ευρώπη. Κατά συνέπεια, η χρησιμότητα και η αναγκαιότητα της Ευρωπαϊκής Ένωσης τίθενται υπό αμφισβήτηση. Σχετικά με τα θέματα της ημερήσιας διάταξης υπήρξε ομοφωνία προτού ξεκινήσει η Σύνοδος: αύξηση της απασχόλησης ιδιαίτερα στους νέους και με νέα κεφάλαια, με καλύτερο διεθνή συντονισμό των δημοσιονομικών και αποφυγή εισόδου σε σπιράλ προστατευτικών δασμών.
Οι χώρες BRIC (Βραζιλία, Ρωσία, Ινδία, Κίνα) οφείλουν να μην προχωρήσουν σε υποτίμηση των νομισμάτων τους για να χρηματοδοτήσουν την ανάπτυξη τους και οι παριστάμενοι σύνεδροι ορκίστηκαν πόλεμο κατά των φορολογικών Εδέμ. Οι Ηνωμένες Πολιτείες εφηύραν την υπογραφή της Ισπανίας (που ήταν μέλος της αντιπροσωπείας της ΕΕ) για να στέψει την νίκη τους ( 11 – 9 ) χωρίς να έχει το δικαίωμα να μιλήσει σαν χώρα. Η Γερμανία (και η Κίνα) και η Ρωσία βρέθηκαν στο ίδιο στρατόπεδο, σε αντίθεση με τις χώρες της Δύσης. Ο κατάλογος των χωρών που υπέγραψαν το ψήφισμα κατά της χρήσης των χημικών όπλων αποτελείται από χώρες – δορυφόρους των ΗΠΑ. Η Αγγλία φαίνεται ότι έχει χάσει τη παλιά αίγλη της, αφού οι δύο πιο σημαντικές χώρες της Κοινοπολιτείας – η Ινδία και η Νότια Αφρική – την υποτίμησαν απροκάλυπτα αφήνοντας την με την Αυστραλία και τον Καναδά. Η Βραζιλία, η Ινδονησία και το Μεξικό δεν υπέγραψαν μια άνευ ουσίας δήλωση κατά του χημικού πολέμου «μπήγωντας το μαχαίρι» στις ΗΠΑ. Απαίτησαν «ισχυρή διεθνή αντίδραση», δηλαδή των Ηνωμένων Εθνών, όχι όμως της «φίλης» Γαλλίας, επειδή ο Ολάντ δεν αναγνωρίστηκε ως συνασπισμός, αφού έχει διαχωρίσει τη θέση του. Στους G20 λοιπόν, ο Ολάντ και ο Ερντογκάν απομονώθηκαν με ξεκάθαρο τρόπο.
Τελικά, κρίσιμο είναι το ερώτημα εάν η οικογένεια των 20 είναι σε θέση να διασφαλίζει τον ύψιστο σκοπό της, την ευημερία και την προάσπιση της παγκόσμιας ειρήνης. Η Ευρώπη εμφανίζεται βαθιά διαιρεμένη σε μικρότερες ομάδες. Η διαίρεση όμως, ως τακτική πολέμου, είναι το πρώτο σκαλοπάτι της καταστροφής.
Η Ηλιάνα Νικολοπούλου είναι τελειόφοιτη του τμήματος Πολιτικής Επιστήμης και Δημόσιας Διοίκησης του Εθνικού Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών.
