Έχω πάρει πολλές συνεντεύξεις στην ζωή μου… αλλά αυτή που είχα την τιμή να μου προταθεί να κάνω από το ξενοδοχείο AquaGrand ομολογώ ότι θα την καταχωρήσω στις… μοναδικές!! Την Παρασκευή και 13, παγκόσμια ημέρα ατυχίας, εμείς είχαμε την τύχη να μας δώσει συνέντευξη η απόλυτη σταρ χρόνια τώρα… η σελήνη!! Ένα ολόγιομο φεγγάρι, μια γοητευτική πανσέληνος, έβαλε τα καλά της, ντύθηκε λάμψη και συνεπής στο ραντεβού της βγήκε από τα γαλανά νερά της Λίνδου στο νησί της Ρόδου, βολεύτηκε απαλά στο χέρι μου αφήνοντας μια ζέστη στις χούφτες μου και μια αλμύρα… και μας τα είπε όλα!
Πώς αποφάσισες να μιλήσεις μετά από τόσους αιώνες σιωπής;
Πάντα μιλούσα… εσείς πάψατε να με ακούτε… να με βλέπετε, να πιστεύετε στα μικρά θαύματα που δημιουργώ σε καρδιές που σκέφτονται και μυαλά που αγαπούν
Άλλαξαν οι άνθρωποι;
Άλλαξαν… δεν ονειρεύονται πια, δεν τραγουδούν πια, δεν ζωγραφίζουν στην άμμο, δεν ανάβουν φωτιές με βλέμματα.
Παλιά πως ήταν τα πράγματα;
Aπλά και πολύτιμα… Έδειχναν εμένα παιδιά και γέροντες και φτιάχναμε παραμύθια, με κοιτούσαν ώρες οι ερωτευμένοι και γράφαμε τραγούδια…
Το ομορφότερο τραγούδι που γράφτηκε για σένα;
Είναι πολλά… άλλα σας “πήγα μια βόλτα στο φεγγάρι” άλλα σας “πέταξαν στο φεγγάρι “fly me to the moon” άλλα με έκαναν χαρτί να ταξιδεύω μοναξιές και άλλα απλά με έβαλαν σε μαλλιά να γίνω χτένι ή χάδι ερωτικό σε όμορφη πανσέληνο σαν απόψε, με την φωνή της… Χαρούλας ή Χάρις, πώς την λέτε πια;
Xάρις… Χαρούλα εγώ την προτιμώ… χαρά μου!!
Ποιος είναι ο πιο διάσημος έρωτας που φώτισες;
Του Ρωμαίου και της Ιουλιέτας να την δει στο δικό μου φως σαν βγήκε στο μπαλκόνι της και να μαγευτεί… ο ήλιος να ξέρεις πως φωτίζει πιο σκληρά… εγώ απαλύνω την ομορφιά, δεν την κάνω να κόβει αιχμηρό εργαλείο στα χέρια του καλλιτέχνη…
Και ποιόν έρωτα έκρυψες;
Χμμ, χρόνια πριν στην Ιρλανδία, μια κοκκινομάλλα όμορφη κοπελιά χόρεψε γυμνή και μάγεψε άρχοντα, μα φοβήθηκα μην την πουν μάγισσα και κρύφτηκα στα σύννεφα να τους προστατέψω… από την προκατάληψη που θα την έκαιγε πρώτα στα στόματα των ανθρώπων και μετά στην φωτιά.
Σε πείραξε σαν «πάτησε» άνθρωπος πάνω σου και σε κατέκτησε;
Δεν με κατέκτησε άνθρωπος ακόμα. Σε κατακτούν μόνο αν σε καταλάβουν, αν μάθουν τα μυστικά σου… και τα δικά μου κανείς δεν τα ερμήνευσε ακόμη.
Που κρύβεσαι το πρωί;
Πουθενά… εκεί είμαι πάντα… το αόρατο δεν είναι μη υπαρκτό… αυτό το έμαθα στον Αντουάν ντε Σαιντ-Εξυπερύ… πολύ καλά!!
Για ποιον έκλαψες σαν ταξίδεψε στην γειτονιά των αγγέλων κοντά σου εδώ από την χώρα μας;
Δεν κλαίω, γιατί εδώ από ψηλά, η γη σας, είναι τόπι να παίζουμε τις πεθυμιές μας… Στενοχωρήθηκα αν θες λιγάκι, σαν έφυγε ο Νίκος Γκάτσος, μου άρεσε που με ταξίδεψε έτσι γλυκά στην θάλασσα από χέρι παιδικό σαν χάρτινο καράβι, ήταν όμορφα να είμαι παιχνίδι ειρήνης και αγάπης.
Γιατί έσπασες τώρα την σιωπή σου;
Για να με θυμηθείτε, για να θυμηθείτε πως είναι να αφήνεσαι σε μια αγάπη, σε ένα πάθος, σε μια βραδιά που θα φέρει και άλλες βραδιές… συνηθίσατε στις περιπέτειες της μιας βραδιάς και φοβηθήκατε την στιγμή που θα γεννήσει στιγμές άλλες… φυλαχτά ζωής και θανάτου μέσα από έναν έρωτα.
Γιατί εδώ στο AquaGrand;
Γιατί εδώ με σέβονται… με αγαπούν… με τιμούν με βραδιές θεματικές, με κάνουν στολίδι τους κάθε βράδυ…
Που μπορώ να σε βρω ξανά;
Εσύ ειδικά Αναστασία, νομίζω πως ξέρεις πολύ καλά ότι κρύβομαι στις φεγγαρόπετρες σαν αυτήν που φοράς στον λαιμό σου, στην λάμψη τους που νύχτα μέρα εσύ κρατάς ζωντανή αν έχεις κάτι να πιστεύεις… σαν… σαν τον εαυτό σου… σαν τον εαυτό σου μέσα από τους άλλους…
Σε έχουν χαρίσει τόσοι και τόσοι ερωτευμένοι… σε ποιον ανήκεις τελικά;
Σε όλους που πίστεψαν ότι μπορώ να γίνω βέρα τους… σε όσους εννοούσαν τον έρωτα σαν θάνατο και ζωή… με αυτήν την σειρά!!
Θα σε ξαναβρώ για μια κουβέντα;
Aν βρεις και εσένα… μπορεί!
Nα με… βρω;
Nα σε βρεις… εκεί που χάνεσαι!!
Και μετά… χάθηκε… Γλίστρησε από το χέρι μου και ανέβηκε ψηλά στον ουρανό… Χαμογέλασα στον Δημήτρη Μπιλιά τον φωτογράφο… μου χαμογέλασε και αυτός… Στην παλάμη μου είχε μείνει λίγο φως, το έβαλα στην καρδιά μου με σεβασμό… να φωτίζει τα σκοτάδια μου σαν νιώθω μόνη και να θυμάμαι… ότι… φεγγαράκι λαμπρό, μου φέγγει να περπατώ στους δρόμους των ανθρώπων, που φοβούνται να αγαπήσουν.
Σίγουρα βλέπετε κατάλαβα καλά… πως η πανσέληνος είναι μαγεία από μόνη της… Η λέξη μαγεία ασκεί μια έντονη γοητεία. Ανακαλεί στη φαντασία μισοξεχασμένες μνήμες και ιστορίες που ακούγαμε στα παιδικά μας χρόνια. Θυμίζει αραβικές νύχτες γεμάτες μυστήριο με μια Χαλιμά να λέει παραμύθια. Θυμίζει μαγικά χαλιά που πετάνε μαζί με τους ιδιοκτήτες τους για περιπέτειες σε παράξενες χώρες. Θυμίζει δακτυλίδια που εκπληρώνουν κάθε επιθυμία, παράξενες μποτίλιες που περιέχουν πνεύματα ή κάποιο τζίνι, δέντρα που καρποφορούν θαυματουργούς καρπούς, περιπέτειες αναζητήσεων και ιστορίες με δράκους, μάγια που λύνονται και δένονται και θαυμαστούς Ιππότες που κατακτούν και κερδίζουν όμορφες, κατάξανθες πριγκίπισσες.
Ο κόσμος της μαγείας είναι ένας κόσμος γεμάτος φαντασία. Η ετυμολογία της λέξης φτάνει ως την περσική ρίζα “Mάγκι” Magi, μια λέξη που σημαίνει “εκείνον που λατρεύει τη φωτιά”. Φωτιά και το φεγγάρι που ανάβει… φωτιά σε μια καρδιά. Για μένα πια, η Σελήνη αντιπροσωπεύει τη σκοτεινή πλευρά της φύσης, την αόρατη όψη της. Την πνευματική όψη του φωτός μέσα στο σκοτάδι, την εσωτερική γνώση, το παράλογο, το διαισθητικό και υποκειμενικό. Μην ξεχνάς πως εκείνη… ελέγχει παλίρροιες, βροχές, ύδατα, πλημμύρες και εποχές, ακόμη και τη διάρκεια της ζωής. Όλες οι σεληνιακές θεές ελέγχουν το πεπρωμένο και υφαίνουν τη μοίρα, μερικές φορές απεικονίζονται σαν αράχνες στο κέντρο του ιστού τους. Αν βέβαια, η σελήνη βρίσκεται στην φάση της πανσελήνου, η δύναμη της είναι ακόμα πιο ισχυρή. Η πανσέληνος συμβολίζει την ολότητα, την ολοκλήρωση, την ισχύ και την πνευματική δύναμη. Για τον βουδισμό η πανσέληνος και η νέα σελήνη είναι περίοδοι ισχύος και πνευματικής δύναμης. Για τους Ινδιάνους η πανσέληνος παρομοιάζεται με το φως του μεγάλου πνεύματος αλλά σε κάποιες φυλές η σελήνη είναι μια μοχθηρή και κακοποιός δύναμη. Για τους Σουμέριους, η νύχτα της πανσελήνου ήταν περίοδος προσευχής αγαλλίασης και θυσίας.
Η Σελήνη φτάνει στο μισό της περιστροφής της γύρω από τη γη, δείχνει την πλευρά της που φωτίζεται από τον Ήλιο και φαντάζει στον ουρανό σαν ολοστρόγγυλος φωτεινός δίσκος, ως πανσέληνος. Από τον ήλιο η σελήνη φαίνεται σαν να βρίσκεται πίσω από τη γη. Στις λίγες ώρες της πανσελήνου γίνεται αισθητή η δύναμη της επιρροής της πάνω στη γη, στον άνθρωπο, στα ζώα και στα φυτά, στις καρδιές που…. αναζητούν μια άλλη καρδιά… Έφυγα από το AquaGrand «μαγεμένη»…
Και εγώ… παραδομένη στην πανσέληνο που κρατούσα στα χέρια μου για λίγο… Και για φαντάσου… στον δρόμο της επιστροφής, το ραδιόφωνο έπαιζε, «Θα φέρει η θάλασσα πουλιά κι άστρα χρυσά τ’ αγέρι, να σου χαϊδεύουν τα μαλλιά, να σου φιλούν το χέρι.
Χάρτινο το φεγγαράκι, ψεύτικη ακρογιαλιά, αν με πίστευες λιγάκι θα `σαν όλα αληθινά».
