Στο Αγκίστρι πρέπει να πας! της Χριστίνας Καλογεροπούλου

Δημοσιεύθηκε

Τόσο κοντά συγχρόνως όμως και τόσο μακριά από την Αθήνα βρίσκεται ένα νησί αλλιώτικο από τα άλλα. Από όλα τα νησιά του Αργοσαρωνικού, το Αγκίστρι ήταν αυτό που με έκανε κυριολεκτικά να το ερωτευτώ αλλά και να το σκέφτομαι πάντοτε νοσταλγικά ως μια κοντινή απόδραση κι έναν τρόπο άμεσης αλλαγής σκηνικού. Ίσως να έφταιγε η παράταιρη γαλήνη που προσφέρει, ίσως τα κρυστάλλινα νερά των παραλιών του, ίσως πάλι η μουσική του Michael Nyman από ένα παραθαλάσσιο μπαράκι που ακόμα επαναφέρω πολύ έντονα στο μυαλό μου, οι στιγμές, η παρέα, το βραδινό μπάνιο, ίσως όλα αυτά κι άλλα πολλά, με έκαναν να το φυλάξω έντονα μέσα μου.

poros660

Προσεγγίζεται από το λιμάνι του Πειραιά κι ενώ οι περισσότεροι επιβάτες των δελφινιών αποβιβάζονται στην Αίγινα, το Αγκίστρι απέχει μόλις ένα μισάωρο παραπάνω. Το νησί χωρίζεται ουσιαστικά σε δύο γνωστούς παραθαλάσσιους οικισμούς, το Μεγαλοχώρι –ή Μύλος- και τη Σκάλα που απέχουν μεταξύ τους περίπου 20 λεπτά με τα πόδια. Ντόπιες ιστορίες μιλούν για μια βαθιά έχθρα των δύο αυτών οικισμών, κάτι σαν Φουρτουνάκηδες και Βροντάκηδες, δίχως το love story. Υπάρχει και το Μετόχι, ένα χωριό ανάμεσα στο Μεγαλοχώρι και τη Σκάλα, στην πλαγιά όμως του βουνού, κάπως μακριά από τη θάλασσα. Εκεί, πολλοί Άγγλοι και Γερμανοί έχουν αγοράσει σπίτια με καταπληκτική θέα στη θάλασσα κι έρχονται κάθε καλοκαίρι να περάσουν τις διακοπές τους. Μάλιστα, όποιος επισκεφθεί το Μετόχι, ας αναζητήσει ένα σπίτι με μπουκαμβίλιες έξω από το οποίο αναγράφεται πως εκεί έζησε μια Γερμανίδα ζωγράφος και δημιούργησε πολλά έργα της για πάνω από 10 χρόνια.

Το πιο όμορφο όμως ολάκερου του νησιού είναι φυσικά οι παραλίες του, τις οποίες οποιοσδήποτε πάει στο Αγκίστρι πρέπει να τις επισκεφθεί όλες.

Μετά το Μεγαλοχώρι, συναντά κανείς ένα πυκνό πευκόδασος, και σε μικρή απόσταση μια από τις πιο γραφικές και ξεχωριστές παραλίες του νησιού, τη Δραγωνέρα –ή Δραγουνέρα. Εκεί θα βρει κανείς ξαπλώστρες, μία καντίνα αλλά και κρυστάλλινα νερά, καθόλου βαθιά. Τα δέντρα φτάνουν πολύ κοντά στην παραλία, δίνοντας μια πολύ έντονη αίσθηση νησιού και ελευθερίας στον χώρο. Χωμένοι πίσω από τις φυλλωσιές, πολλοί campers κάνουν ελεύθερο camping –κυρίως τα Σαββατοκύριακα- και απολαμβάνουν τη θάλασσα που βρίσκεται σε απόσταση αναπνοής. Η μουσική βέβαια από την καντίνα είναι κάπως δυνατή, αλλά σε εφοδιάζει με όλα τα απαραίτητα.

002

Από την πλευρά του οικισμού της Σκάλας βρίσκεται η περιοχή της Σκληρής, όπου χωμένα μέσα στα πεύκα μπορεί κανείς να βρει υπέροχα ξενοδοχεία για να καταλύσει, αν και πιο απόμερα. Ανεβαίνοντας τον δρόμο για τη Σκληρή, και περπατώντας αρκετά, εμφανίζεται ένα μονοπάτι που οδηγεί, μετά από μια σύντομη κατάβαση, σε έναν φυσικό κόλπο. Η παραλία Χαλικιάδα είναι ιδανική όχι μόνο για κάμπινγκ αλλά και για βραδινό μπάνιο. Μια βουτιά εκεί που το φως του φεγγαριού αγγίζει τον ορίζοντα και ταράζεται από τις κινήσεις δύο σωμάτων που σφιχταγκαλιάζονται. Την ημέρα μπορεί να βρείτε και γυμνιστές. Πάντως αυτή η παραλία είναι η πιο γνωστή αλλά και εντυπωσιακή του νησιού, αφού δίνει την αίσθηση εξωτικής απομόνωσης. (Είναι επίσης παραλία στην οποία κρυβόταν και ο Δημήτρης Κουφοντίνας –είχε γούστο ως προς τα μέρη παραθερισμού, να τα λέμε αυτά.)

Η Απόνησος, ένα νησάκι που ενώνεται με το Αγκίστρι με μια μικρή γέφυρα, είναι ένα πολύ ιδιαίτερο μέρος. Αν και ιδιωτικό, μπορείτε να καταλύσετε από τις 9 το πρωί έως τις 9 το βράδυ δίχως κανένα πρόβλημα. Ομπρέλες, ξαπλώστρες, θαλάσσια σπορ, αναψυκτικά, σνακ, όλα σε λογικές τιμές και αφθόνως παρεχόμενα στους επισκέπτες. Από τη μία πλευρά της Απονήσου σχηματίζεται μία τρόπον τινά λιμνοθάλασσα δημιουργώντας μία εικαστική σύζευξη χρωμάτων, που πολλά τροπικά νησιά θα ζήλευαν, όπως επίσης και πολλοί κινηματογραφιστές. Η αίσθηση που αποπνέει η Απόνησος είναι σίγουρα αλησμόνητη, κι όμως, πολλοί επισκέπτες του Αγκιστρίου φτάνουν μέχρι τα Λιμενάρια, έναν ακόμα οικισμό του Αγκιστρίου, και για κάποιον ανεξήγητο λόγο δεν τυχαίνει να προχωρήσουν σε αυτή.

beach

Δεν γίνεται να πάτε στο Αγκίστρι και να μην δοκιμάσετε σουπιά με το μελάνι της από την κουζίνα της Ανδριάννας. Σε μια εξαιρετική ταβέρνα εν ονόματι «Μαντράκι» στο Μεγαλοχώρι, πάνω ακριβώς από το λιμάνι, υπερηψωμένη με εξαιρετική θέα στη θάλασσα, θα απολαύσετε ένα αξέχαστο πιάτο, που ίσως σας ιντριγκάρει να το μαγειρέψετε κιόλας. Όμως επίσης δεν γίνεται να μην φάτε και στην «Αλκυόνη» λίγο πριν τη Χαλικιάδα, μια ταβέρνα που ξεχειλίζει φρεσκάδα, από τις μουσικές μέχρι τη θέα της αλλά και τα πιάτα της, με ψάρια αλλά και κρέατα, όλα πεντανόστιμα. Η Αλκυόνη ενδείκνυται για όσους επιθυμούν ένα ρομαντικό μέρος, απόμερο, μα ταυτοχρόνως ζωντανό.

Το Αγκίστρι βιώνεται, μυρίζεται, και στο τέλος αγαπάται βαθύτατα. Μικρή μα ανεξίτηλη απόδραση από την πόλη. Totally a must –που θα έλεγαν και οι Άγγλοι παραθεριστές του!

Ακολουθήστε μας στο Google News

Facebook
Twitter
LinkedIn

Περισσότερα
άρθρα