Η πρώτη εντύπωση που έχει κανείς, όταν φτάνει στη Δρέσδη, την πρωτεύουσα του κρατιδίου της Σαξονίας στη Γερμανία, μπορεί να συμπυκνωθεί σε μία λέξη: δέος. Ιδίως εάν ο καιρός είναι αρκούντως ζοφερός, η αίσθηση που προκαλεί η θέα αυτής της πόλης, είναι αρκετή για να μαγνητίσει αμέσως τον επισκέπτη και να τον τυλίξει με την μαγεία της.
[metaslider id=23594]
Το βεληνεκές της φήμης της οφείλεται κατά μεγάλο βαθμό στις ανυπολόγιστες καταστροφές που υπέστη κατά την περίοδο του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου, λόγω του βομβαρδισμού της από Αμερικάνικα και Βρετανικά βομβαρδιστικά αεροπλάνα. Κι αντί η πόλη να ξυπνήσει σε Αγιοβαλεντίνικη διάθεση -οι επιθέσεις έλαβαν χώρα την νύχτα της 13ης Φεβρουαρίου 1945- ξύπνησε μπρος σε ερείπια. Πάνω από 25 χιλιάδες κόσμος σκοτώθηκε σε μόλις μία νύχτα και γύρω στο 75 τοις εκατό του ιστορικού κέντρου καταστράφηκε ολοσχερώς, ακόμα και με την εκκλησία-σύμβολο της πόλης (Frauenkirche) να μετατρέπεται σε χαλάσματα. Η νέα πόλη, αντιθέτως, από την αντίπερα όχθη του ποταμού δεν καταστράφηκε σε τέτοιο βαθμό, όπως το ιστορικό κέντρο.
Πολλοί επισκέπτες σήμερα δεν μπαίνουν καν στον κόπο βέβαια να φτάσουν ως την Νέα Πόλη, κι ας είναι μόλις κάπου είκοσι λεπτά περπάτημα, ή και γρηγορότερα, εάν κάποιος πηδήσει σε ένα από τα τραμ με εκείνη την κατεύθυνση (από την Παλιά Πόλη, τα τραμ #7 και #8 προς Louisenstrasse ή το #11 προς Bautzner/Rothenburger Strasse). Μην γίνετε κι εσείς ένας από αυτούς! Πέραν της αδιαμφισβήτητης ομορφιάς και ενδιαφέροντος της Παλιάς Πόλης, η Νέα, έχει να προσφέρει εξαιρετικά εστιατόρια, καφέ, μπαρ και κλαμπ σε καλλιτεχνικές γωνιές με street art. Κι ενώ δεν θα δείτε κάποιο φοβερό αξιοθέατο, η Νέα Πόλη είναι εκείνο το κομμάτι της Δρέσδης που έχει μείνει αναλλοίωτο από πριν τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο. Το πιο σημαντικό που περιλαμβάνει; Πραγματικούς ντόπιους κι όχι την σωρεία τουριστών που περιδιαβάζει τα σοκάκια της Παλιάς Πόλης. Κι έτσι, το χρονικό της Δρέσδης θα ξεκινήσει κάπως ανάποδα..
ΝΕΑ ΠΟΛΗ (Neustadt)
Το λεγόμενο Kunsthofpassage είναι ένα υπέροχο παράδειγμα της τέχνης που μπορεί κανείς να συναντήσει. Ξεκινήστε την περιπλάνησή σας από την Görlitzer Straße 21-25 ως την Alaunstraße [http://www.kunsthof-dresden.de/] και περπατώντας φτάστε μέχρι την Hauptstrasse και την Königstrasse, όπου υπάρχουν ωραία μέρη για να δειπνήσετε. Η γράφουσα δοκίμασε κι έμεινε κατευχαριστημένη από τις σούπες και το συκώτι στο ρομαντικό Winzerstube Zum Rebstock [http://winzerstube-dresden.de/], ένα εστιατόριο/παμπ με κουζίνα Σαξονική, είτε σε ένα ρομαντικό, μικρό εσωτερικό χώρο, είτε -όταν ο καιρός το επιτρέπει- σε μία καταπράσινη αυλή. Η συλλογή κρασιών του επίσης θα σας εκπλήξει ευχάριστα. Για τους ‘μακαρονολάτρεις’ το Die Pastamanufaktur [ http://diepastamanufaktur.de/] αξίζει μία γαστριμαργική επίσκεψη. Και εάν θέλετε να βρεθείτε σε Biergarten, ‘κήπο μπύρας’ μεταφραζόμενο κυριολεκτικά, το Brauhaus am Waldschlösschen [http://www.waldschloesschen.de/] χρειάζεται λιγάκι περισσότερο περπάτημα αλλά είναι ζωντανό και θορυβώδες, ιδίως μετά τις 9 το βράδυ. Τέλος, το Watzke Brauereiausschank am Goldenen Reiter στην αρχή της Hauptstrasse, με το που περάσει κανείς την Augustus Bridge, απέναντι από το άγαλμα του Χρυσού Ιππότη, είναι ένα ωραίο μέρος για να φάτε επίσης καλό φαγητό από τη Σαξονία -και συνδυάζει και το πέρασμα από το άγαλμα!
ΠΑΛΑΙΑ ΠΟΛΗ (Altstadt)
Να μην αδικήσουμε όμως την Παλιά Πόλη, για την οποία αφιερώθηκαν δεκαετίες και μεγάλα χρηματικά ποσά για την αναστήλωσή της. Οι πέτρες των περισσότερων έχουν αποκτήσει ένα σκούρο καφέ-μαύρο χρώμα, όχι λόγω της ρύπανσης, όπως πιστεύουν κάποιοι αλλά λόγω της οξείδωσης της πέτρας, που κάνει αυτόν τον τύπο να σκουραίνει μετά από μερικά χρόνια.
Περπατώντας την πόλη, θα σας πάρει έως και δύο ώρες (με στάσεις, φωτογραφίες, ίσως και έναν καφέ στο χέρι) για να περάσετε από τα βασικά αξιοθέατα. Για να επισκεφθεί βέβαια κανείς όλα τα μουσεία και τις Πινακοθήκες, μία μέρα δεν αρκεί, ρεαλιστικά μιλώντας. Γι’ αυτό, στη Δρέσδη δεν θα χάσει κανείς το χρόνο του εάν επιστρέψει. Από ολάκερη τη Σαξονία, η πλειοψηφία της τέχνης είναι μαζεμένη στην σχετικά μεγάλη αυτή πολίχνη (περίπου μισό εκατομμύριο κάτοικοι ζουν στη Δρέσδη). Στην Theaterpatz, την κεντρική πλατεία, στέκει η όπερα Semperoper, που πήρε το όνομά της από τον αρχιτέκτονά της Gottfried Semper. Είναι η τρίτη εκδοχή κτηρίου, αφού η πρώτη κάηκε το 1869 και η δεύτερη από τις βόμβες του 1945. Ο Goethe και o Shiller στέκουν και χαιρετούν τους περαστικούς επισκέπτες στην είσοδο.
Κοιτάζοντας την όπερα, το μεγάλο κτήριο στα αριστερά είναι το μπαρόκ αρχιτεκτόνημα εν ονόματι Zwinger. Και μπορεί να σας φανεί σαν παλάτι, μα η αλήθεια είναι πως ποτέ κανείς δεν έζησε εκεί. Την εποχή του Αυγούστου του Μέγα γίνοντας διάφορες γιορτές στην μεγάλη του έκταση. Τώρα, εμπεριέχει πολλά Μουσεία, μεταξύ άλλων το σημαντικότερο είναι η Gemäldegalerie Alte Meister με την Sistine Madonna του Ραφαήλ, που ο ίδιος ο Αύγουστος ο Μέγας ζήτησε να βρεθεί και να αποκτηθεί. Βέβαια, υπάρχουν επίσης πίνακες των Giorgione, Rembrandt, Vermeer, Rubens ακόμα κι ένας του El Greco. Στο ίδιο εισιτήριο εμπεριέχεται και η δυνατότητα επίσκεψης Συλλογής Πορσελάνης (ο λευκός χρυσός της Σαξονίας) αλλά και συλλογής από αντικείμενα σχετικά με τα μαθηματικά και την φυσική.
[metaslider id=23598]
Βγαίνοντας από την πύλη του Zwinger και συνεχίζοντας προς τα δεξιά, θα βρεθεί κανείς πάνω σε μία τοιχογραφία από πορσελάνη όλων των ηγεμόνων της Σαξονίας. Δεν θα είναι δύσκολο να αναγνωρίσετε τον Αύγουστο τον Μέγα, αφού η ιστορία τον θέλει να είναι αρκετά πληθωρική φιγούρα! Η τελευταία φιγούρα είναι ο ίδιος ο καλλιτέχνης της τοιχογραφίας, Wilhelm Walter. Συνεχίζοντας μετά την τοιχογραφία, δεξιά, θα βρεθείτε στην πλατεία της Νέας Αγοράς, όπου μπορείτε να κάνετε μια γρήγορη στάση για καφέ ή παγωτό, ή απλά να φωτογραφίσετε το άγαλμα του Μαρτίνου Λούθηρου, ο οποίος κρατά τη Βίβλο μεν, αλλά όχι οποιαδήποτε Βίβλο, αλλά την πρώτη Γερμανική που ο ίδιος μετέφρασε. Ο Λούθηρος, που καταγόταν από τη Σαξονία, σπούδασε στο Erfurt και ο τάφος του βρίσκεται στο Wittenberg, μιλούσε φυσικά την σαξονική διάλεκτο (άκρως δυσνόητη, για τους γερμανομαθείς, όπως οι περισσότερες διάλεκτοι) αλλά έβαλε τις βάσεις για τα λεγόμενα Hochdeutsch, τα επίσημα γερμανικά που μιλάνε σήμερα. Και μεταρρυθμιστής και λεξιπλάστης!
Η μεγάλη εκκλησία στην πλατεία είναι η λεγόμενη Frauenkirche (Frauen = γυναίκες), που αποτελούσε και αποτελεί το σύμβολο της πόλης. Ολοκληρώθηκε το 1743 και ήταν η ψηλότερη προτεσταντική εκκλησία της Γερμανίας. Μετά τη νύχτα της 13ης Φεβρουαρίου και τον βομβαρδισμό, η εκκλησία καταστράφηκε σε πολλά σημεία αλλά έστεκε ακόμα. Καιγόταν επί δύο μέρες και εν τέλει κατέρρευσε. Μετά τον πόλεμο, έμεινε έτσι ως ένα μνημείο ειρήνης και μόνο μετά την επανένωση της ανατολικής και της δυτικής γερμανίας αποφασίστηκε η αναστήλωσή της. Για το κοινό, άνοιξε το 2005.
Γενικά, η γέφυρα του Αυγούστου αξίζει περπάτημα ως το μνημείου του Χρυσού Ιππότη και για όσους δεν το ξέρουν, ο Αύγουστος ο Μέγας είχε διπλή ιδιότητα, και ηγεμόνας της Σαξονίας αλλά και βασιλιάς της Πολωνίας. Κάτι άλλο που πολλοί ξεχνούν, είναι το Μουσείο Υγείας (Deutsches Hygiene-Museum) το οποίο είναι λιγάκι πιο μακριά από τα κεντρικά σημεία αλλά αξίζει μία επίσκεψη, ακόμα και μόνο απ’ έξω, για να δει κανείς ένα κτήριο σε μπαουχάους αρχιτεκτονική. Μην πάρετε τον τίτλο του κυριολεκτικά. Δεν έχει σχέση με τις επιστήμες υγείας, αλλά γενικότερα με τον άνθρωπο, τις αισθήσεις του και τις διαφορετικές προοπτικές του. Τέλος, το Green Vault εμπεριέχει θησαυρούς της Σαξονίας και μπόλικα αντικείμενα που μπορεί να θαυμάσει κανείς.
Δεν αξίζει όμως να φορτώσετε μια αυθημερόν εκδρομή στη Δρέσδη με πολλά. Χαρίστε της την προσοχή σας και αν έχετε χρόνο, διανυκτερεύστε κιόλας. Ει δε μη, μπορείτε πάντοτε να επιστρέψετε στην όμορφη αύρα της, κάποια άλλη στιγμή!
