Φίλη συντάκτης του flust διατύπωσε την άποψη ότι το τέλος του καλοκαιριού μοιάζει πολύ με την Πρωτοχρονιά. Πράγματι, κλείνει μια χρονική ενότητα με άξονες την παραλία και τις υψηλές θερμοκρασίες και ανοίγει μια νέα, διακριτή, χρονική ενότητα με κύριο χαρακτηριστικό την απουσία της παραλίας και των υψηλών θερμοκρασιών. Οι παρόμοιες μεταβατικές καταστάσεις συνήθως συνοδεύονται από μια γλυκόπικρη διάθεση για απολογισμό.
Κουνώντας λοιπόν το μαντήλι σε ένα ιδιαίτερα μυστήριο καλοκαίρι, του οποίου η «μυστηριοσύνη» νοηματοδοτείται μόνο από την προσδοκία για ένα ωραίο χειμώνα, νιώθω ανίκανος να κάνω την δέουσα ανασκόπηση, σαν να διέφυγε της καταγραφής η πρόσφατη επικαιρότητα. Νιώθω, περισσότερο ξεκάθαρα από κάθε άλλη φορά, την ματαιότητα του σχεδιασμού του εγγύς ή του απώτερου μέλλοντος. Αυτό, όμως, αποτυπώνεται ποικιλοτρόπως και από την λαϊκή θυμοσοφία. Γενικά, μας μαθαίνουν να μην κάνουμε μεγάλα σχέδια, ή τουλάχιστον να μην επενδύουμε πολύ συναισθηματικά σε αυτά, γιατί ποτέ δεν ξέρεις τι γίνεται… Ποτέ δεν μπορείς να ξέρεις πώς θα εξελιχθούν τα πράγματα, προς το καλύτερο ή το χειρότερο…
Αυτό το καλοκαίρι ήταν μυστήριο γιατί νιώθω πλέον ότι, εκτός από το μέλλον, μάλλον δεν υπάρχει πια λόγος να κοιτάω ούτε το παρελθόν! Δεν μπορώ να εντοπίσω μια φυσική εξέλιξη με βάση την πρόσφατη επικαιρότητα. Εάν, δε, ανατρέξω ακόμα πιο πίσω, φοβάμαι πως θα αντικρύσω εικόνες και σενάρια καθόλου επιστημονικής φαντασίας. Το 2008 δεν θα μπορούσα ποτέ να αντιμετωπίσω σοβαρά κάποιον που θα μου έλεγε ότι «σύντομα ΠΑΣΟΚ και ΝΔ θα κάνουν κυβέρνηση συνεργασίας, ο Άδωνις Γεωργιάδης θα είναι Υπουργός Υγείας, το βαθύ ΠΑΣΟΚ θα πάρει μεταγραφή στον ΣΥΡΙΖΑ, η Χρυσή Αυγή θα μπει στη Βουλή με τα τσαρούχια, Υπουργός Οικονομικών θα είναι στέλεχος της Goldman Sachs και το μόνο που θα κάνει η Αριστερά είναι να ζητάει εκλογές μονίμως και συνεχώς.
Λοιπόν, όχι. Δεν υπάρχει λόγος να κοιτάμε πίσω. Ειδικά εφόσον αποδεικνύεται ότι δεν μπορούμε να εντοπίσουμε τα λάθη μας για να μην τα επαναλάβουμε. Θα ήταν στην χειρότερη περίπτωση πραγματικά λυτρωτικό να μπορούμε με τον ίδιο κυνισμό να αντιμετωπίσουμε το μέλλον. Να το πάρουμε απόφαση, ότι είμαστε καταδικασμένοι να κάνουμε ξανά και ξανά τα ίδια σφάλματα και άρα… Ποιος είναι ο λόγος να πηγαίνουμε στη δουλειά το πρωί; Γιατί να αγχωνόμαστε για πάσης φύσης υποχρέωση; Γιατί να πληρώνουμε φόρους; Γιατί να αναγκάζουμε τα παιδιά να μελετούν και να δίνουν εξετάσεις; Γιατί να ιδρώνουμε για να κάνουμε αποταμίευση; Γιατί να κυνηγάμε φιλοδοξίες και όνειρα;
Σύμφωνα με δηλώσεις της κ. Μέρκελ, η Ελλάδα δεν θα έπρεπε να έχει μπει στην ευρωζώνη και γι’ αυτό τώρα αποτελεί το επίκεντρο της ευρωπαϊκής οικονομικής κρίσης. Αυτές οι δηλώσεις γίνονται επειδή η μέση θερμοκρασία στο Βερολίνο είναι αρκετά χαμηλή και οι χαζομάρες δεν κοστίζουν πολύ. Για την ακρίβεια, κοστίζουν πολύ λιγότερο από τους τόκους που πληρώνει τώρα η Ελλάδα στις Γερμανικές τράπεζες. Κοστίζουν πολύ λιγότερο από το νοικοκύρεμα του ελληνικού κράτους που καίει τα χλωρά μαζί με τα ξερά. Εν μέσω επιστροφής 1,37 τρις δολ από τις αναδυόμενες αγορές της Ασίας στην Ευρώπη, προφανώς αυτό που χρειάζεται είναι ένας πόλεμος στη Συρία.
