Το 1917 ο ελβετικός καρβουνιάρης ήταν καλύτερος από το σημερινό ελληνικό intercity. Εκείνος ο συγκεκριμένος επιβάτης της σφραγισμένης αμαξοστοιχίας που έκανε το δρομολόγιο Ελβετία-Ρωσία -με μετεπιβιβάσεις- ίσως ήταν ο πιο τυχερός άνθρωπος της Ευρώπης γιατί θα έφτανε πάνω στην ώρα του. Ως δια μαγείας θα ταξίδευε μακριά από τα κανόνια και τα πολυβόλα των μετώπων συν πληρωμένα εισιτήρια δίχως επιστροφή…
Τότε λοιπόν τα πράγματα στην Ευρώπη ήταν απλά, πολεμικά και κομμένα στα δύο: Από την μία οι αγγλογάλλοι και οι Ρώσοι με τους μικρότερους συμμάχους και από την άλλη οι Γερμανοί και Αυστριακοί με τους δικούς τους παρατρεχάμενους, τρώγανε τα κεφάλια τους στα λασπωμένα χαρακώματα. Και οι δύο πλευρές είχανε φτάσει στα όριά τους σε ανθρώπινες ζωές και υλικές απώλειες ψάχνοντας ο καθένας την οποιαδήποτε αδυναμία του άλλου για να νικήσει. Η λύση όμως μάλλον έδειχνε να έρχεται από την διογκωμένη εδαφικά Ρωσία.
Εκεί ο Τσάρος Νικόλαος Β’ και η φαμίλια του τρώγανε με χρυσά κουτάλια στο Πέτρογραντ, τρομάρα τους, ενώ ο φαφούτης χωρικός στη μακρινή Γεωργία έτρωγε τα νύχια του και ο γιός του έχανε τα δύο του χέρια από καμιά γερμανική οβίδα στο μέτωπο. Φυσικά και υπήρχανε και οι σοφότεροι που κράζανε τον Τσάρο να προχωρήσει και σε καμιά μεταρρυθμισούλα, αλλά αυτός κοιμόταν όρθιος πάνω στο άλογο πιστεύοντας ότι θα κυβερνούσε την Ρωσία του 20ου αιώνα με όρους 18ου. Οι όροι όμως αλλάξανε και σταδιακά έσκαγε καμιά βομβίτσα από δω και από κει λιώνοντας κανα υπουργικό κεφάλι. Οι απεργίες και οι αιματηρές πορείες ξεπηδούσαν σε όλη την Ρωσία, σαν τα σπυριά της ανεμοβλογιάς. Χιλιάδες φυλλάδια μοιράζονταν στους δρόμους: «Επανάσταση Τώρα». Ακόμα και στον στρατό έβλεπε κανείς τους απλούς φαντάρους να καρπαζώνουν τους αξιωματικούς σε σημείο που οι τελευταίοι να την κοπανάνε, δημιουργώντας τον πρώτο στρατό με δεκανείς, να έχουν εξουσία συνταγματάρχη, πλήρες χάος! Μπροστά σε μια τέτοια κατάσταση ο Τσάρος βάζει επιτέλους μια τζίφρα ώστε από Τσάρος Νικόλαος Β΄ θα γινόταν απλά Νίκος, υποβάλλοντας παραίτηση και βάζοντας έτσι τέρμα στη μοναρχία και στην δυναστεία 300 χρόνων, πω πω ρεζιλίκι! Η ιστορία όμως τρέχει και η διάδοχη Προσωρινή Κυβέρνηση που προσπάθησε να βάλει μια τάξη και να συνεχίσει τον απελπισμένο πόλεμο απέναντι στην Γερμανία, έβλεπε ότι κάτι δεν πήγαινε καλά. Βλέπανε οι έρμοι ότι και αυτοί τραβούσαν τα ίδια σχεδόν με τον Τσάρο, κάποιος από τα κάτω τους κόντραρε και προπαγάνδιζε εναντίον τους, “Τι έγινε ρε παιδιά; ποιοι μας την πέσανε;”
Την αλήθεια γνώριζε πολύ καλά ο επιβάτης της σφραγισμένης αμαξοστοιχίας 293 Στοκχόλμη-Πέτρογκραντ που έφτασε το βράδυ της 3ης Απριλίου του 1917 στον προορισμό της. Ο διάσημος εκείνος επιβάτης που ξεκίνησε από την Ελβετία ήταν ο ρωσο-γερμανο-εβραίος επαγγελματίας ταραξίας Βλαντίμιρ Ιλίτς Ουλιάνοφ, γνωστότερος ως Λένιν. Φτάνοντας λοιπόν δαύτος στη Ρωσία φαίνεται ότι δεν του αρκούσε η πτώση της μοναρχίας, αλλά ήθελε να γυρίσει τη Ρωσία ανάποδα δίνοντας τις ίδιες οδηγίες στους συνεργάτες του, τους ξεροκέφαλους Μπολσεβίκους: «Καμιά υποστήριξη στην κυβέρνηση, όπλα στο προλεταριάτο, κανένας συμβιβασμός, στοπ στον ιμπεριαλιστικό πόλεμο με την Γερμανία» και άλλα τέτοια ωραία. Και επειδή όλα αυτά όμως θέλανε φράγκα να οργανωθούν, προθυμοποιήθηκε ο ίδιος ο Κάιζερ να του δώσει όσα μάρκα χρειαζόταν. Αυτός δεν ήταν ούτε ψυχοπονιάρης ούτε τον ενδιέφεραν τα δικαιώματα του κάθε ρώσου βρωμοεργάτη, αλλά ήθελε να δημιουργήσει ένα τέτοιο εσωτερικό εμφυλιοπολεμικό κομφούζιο στην εχθρική Ρωσία, ώστε να την αχρηστεύσει στρατιωτικά και να στρέψει τις βρώμικες μεραρχίες του στο Δυτικό μέτωπο. Τα συνολικά 80 εκατομμύρια χρυσά μάρκα που δώσανε οι γερμαναράδες ιμπεριαλιστές στους εχθρούς του ιμπεριαλισμού -τους Μπολσεβίκους- πριν και μετά την αναρρίχηση του Λένιν στην εξουσία φέρανε το επιθυμητό αποτέλεσμα: βγάλανε την Ρωσία εκτός πολέμου και πέτυχαν αυτό που έλεγε ο Λένιν «Το ζήτημα δεν είναι πια η Ρωσία, καλοί μου κύριοι, να την βράσω την Ρωσία. Αυτή είναι μια φάση, απ΄ όπου περνούμε για να φτάσουμε στην Παγκόσμια Επανάσταση». Ουσιαστικά τα ναύλα του ψωμόλυσσα Λένιν από Ελβετία για Ρωσία τα πλήρωσαν οι Γερμανοί, φτού ξεφτίλα!
Τα μέσα όμως του Λένιν διαχρονικά ξεπέρασαν τους σκοπούς του δείχνοντας ότι τα γερμανικά μάρκα(ευρώ), όπως υποτίθεται ότι βοήθησαν στην επανάσταση του εργάτη -τρίχες- άλλο τόσο σήμερα ακύρωσαν οποιαδήποτε κοινωνική κατάκτηση χωρίς να πέσει ούτε μια σφαίρα. Όλα έχουν το τίμημά τους και δυστυχώς την τιμή τους…
