Ανάμεσα στους κινηματίες του αποτυχημένου πραξικοπήματος ήταν και ένας μουσάτος στρατηγός, ο Μαριάνο Μελγκαρέχο. Από τους αξιολογότερους γλείφτες αξιωματικούς του στρατού που θα πουλούσε και την ινδιάνα μάνα του για να αναρριχηθεί στην εξουσία. Για να του δώσει ο Πρόεδρος της χώρας χάρη έπεσε γονατιστός και εκλιπαρούσε να μην τον εκτελέσουνε. «Μη με στείλετε πριν την ώρα μου, σας παρακαλώ, δεν έφταιγα πραγματικά εγώ αλλά αυτό το ρημάδι το ποτό. Όταν πίνω δεν ξέρω τι κάνω» ψευτόκλαιγε. Ο μέθυσος μαλαγάνας τελικά την γλίτωσε για κακή τύχη της Βολιβίας…
Τότε λοιπόν, το 1854, η Βολιβία μετρούσε 3 δεκαετίες ανεξαρτησίας από τους Ισπανούς αλλά και απίστευτης εσωτερικής αστάθειας από τους ηγέτες της. Τελικά ο δειλός Μαριάνο, έπειτα από 10 χρόνια ξανασήκωσε κεφάλι και κυνήγησε προσωπικά εκείνο τον πρόεδρο που του είχε απονείμει χάρη. Αφού τον καθάρισε ο ίδιος προσωπικά έβγαλε το πτώμα στο μπαλκόνι του Παλατιού πείθοντας το πλήθος ότι αυτός ήταν ο μόνος ζωντανός και φυσικά ο ηγέτης τους.
Ο Μαριάνο έχοντας ένα τέτοιο καταπληκτικό βιογραφικό κόντεψε να κάνει ότι δεν έχει κάνει ηθελημένα άλλος ηγέτης: να εξαφανίσει την χώρα του από τον χάρτη λόγω του ψώνιου του. Ήξερε να γλείφει και γι’ αυτό του άρεσε πολύ να τον γλύφουν. Έτσι όταν ο βραζιλιάνος πρέσβης του χάρισε τον Μεγάλο Σταυρό του Αυτοκρατορικού Τάγματος της Σταυροφορίας αυτός ο τρελάρας χάρισε στον πρέσβη 65.000 χλμ βολιβιανής ζούγκλας χάνοντας η χώρα του έτσι τις πλουτοπαραγωγικές πηγές σε καουτσούκ.
Ο βολιβιανός ηγέτης δεν παρέλειψε να κατασχέσει και να πουλήσει σε αυτόν που προσέφερε τα περισσότερα χρήματα τις κοινόχρηστες εκτάσεις του Altiplano, ένα υψηλό οροπέδιο, στερώντας την πατρογονική γη σε όλους σχεδόν τους Ινδιάνους της χώρας μέσα σε λίγες δεκαετίες.
Αφού είχε αποκτήσει την εμπειρία έξι ετών διακυβέρνησης, λέγεται ότι το 1870, όταν η Γερμανία εισέβαλε στη Γαλλία, διέταξε έναν από τους κορυφαίους στρατηγούς του να στείλει στρατό για να βοηθήσει τους Γάλλους να προστατεύσουνε το Παρίσι. Ήταν ένας εραστής του Παρισιού, λάτρευε την παριζιάνικη κομψότητα αν και δεν μπορούσε να εντοπίσει την πόλη του Φωτός ούτε πάνω σε χάρτη! Και φυσικά ο στρατηγός έμεινε παγωτό: «είναι αδύνατον, θα μας πάρει επ’ αόριστον για να διασχίσουμε τον Ατλαντικό».
Όλοι αντιλαμβάνονταν ότι ο Πρόεδρος δεν «πήγαινε» καλά. Ήταν ο πιο επικίνδυνος ηγέτης στην ιστορία της Βολιβίας. Όταν η βασίλισσα Βικτώρια είχε τσατιστεί επειδή ο Βολιβιανός ηγέτης έκανε καψώνια στον πρεσβευτή της, ζήτησε έναν χάρτη να δει που στα κομμάτια είναι η Βολιβία. Πήρε μια κιμωλία και τράβηξε μια μουτζουρίτσα λέγοντας «η Βολιβία δεν υπάρχει».
Το καλό για την Βολιβία ήταν ότι ο Μαριάνο τελικά ανατράπηκε το 1870 αλλά το κακό ήταν ότι η Βικτώρια είχε εν μέρει δίκιο… η Βολιβία είχε συρρικνωθεί απελπιστικά πολύ.
