Ξαφνικά πετάγεται από τα έδρανα της βουλής, τρέχει προς την κάλπη, της κάνει μια μεγάλη αγκαλιά και αρχίζει να τρέχει προς την έξοδο. Όλοι σχεδόν οι βουλευτές τα χάσανε από το θέαμα. Όχι ότι στο ελληνικό κοινοβούλιο δεν έχουν γίνει κωμικοτραγικά αλλά εκείνη η κλοπή της κάλπης σημάδεψε την πιο επεισοδιακή εκλογή Προέδρου της Ελληνικής Δημοκρατίας (ΠτΔ) στη σύγχρονη ελληνική ιστορία.
Μέχρι τα τέλη Φλεβάρη του 1985 δημοσιογράφοι, βουλευτές, εκδότες, σπιούνοι και όλη η Ελλάδα ήξερε ότι ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας, Κωνσταντίνος Καραμανλής απολάμβανε της στήριξης της συντριπτικής πλειοψηφίας της βουλής για να ξαναβγεί ΠτΔ. Του το είχε τάξει και ο αιώνιος αντίπαλός του ο Ανδρέας Παπανδρέου που τότε ήταν στην κυβέρνηση, «μισητέ μου φίλε προχώρα, βγες στις παρέες και στους ακροδεξιούς φίλους σου να λες ότι έχεις το Προεδριλίκι στην τσέπη, θα σε στηρίξω, όχι για να δεις τι Ανδρέας είμαι»
Λίγες μέρες μετά όμως, στις 9 Μαρτίου ο Καραμανλής μένει χωρίς φρύδια με τα νέα: ο Παπανδρέου ανακοινώνει νέα υποψηφιότητα. Ο νέος υποψήφιος του ΠΑΣΟΚ για το Προεδρικό αξίωμα ήταν ο Χρήστος Σαρτζετάκης, ο περίεργος πρώην ανακριτής που ράπισε την κυβέρνηση του «Εθνάρχη» δυο δεκαετίες περίπου πριν με την επιμονή του στην υπόθεση Λαμπράκη. Ο Παπανδρέου μάλλον λάμβανε σκουντήματα από τους φανατικούς αντικραμανλικούς και είπε να κάνει έναν ελιγμό. Εξάλλου τώρα που είχε την κοινοβουλευτική παντοδυναμία ήταν ευκαιρία να αποδυναμώσει τον Προεδρικό πόλο που έως τότε ήταν παντοδύναμος θεσμικά. Τέλος πάντων πες το επικοινωνιακή πουστιά.
Μαζί με τη νέα υποψηφιότητα η Κυβέρνηση του Παπανδρέου ανακοίνωσε και την πρόθεσή της να περιορίσει συνταγματικά τις εξουσίες του Προέδρου της Δημοκρατίας για να μπορεί 20 χρόνια μετά ο Κάρολος Παπούλιας να κάθεται αμέτοχος να παρακολουθεί απλά τις εξελίξεις από τον καναπέ του Προεδρικού Μεγάρου. Φυσικά με όλα αυτά ο Καραμανλής παραιτήθηκε από το Προεδρικό αξίωμα αναλαμβάνοντας προσωρινά το αξίωμα του ο Πρόεδρος της Βουλής όπως υπαγορεύει το Σύνταγμα.
Να θυμόμαστε ότι αν στην πρώτη φάση ο υποψήφιος δεν συγκεντρώσει τα 2/3 των βουλευτικών ψήφων πάμε στην δεύτερη στην οποία αν πάλι δεν έχουμε τον μαγικό αριθμό των 200 ψήφων έρχεται η τρίτη και φαρμακερή που ρίχνει το όριο στους 180 για διευκόλυνση της διαδικασίας. Αν και τότε δεν βγει Πρόεδρος τότε διαλύεται η βουλή και πάμε σε εκλογές.
Και με αυτά και αυτά φτάσαμε στην πρώτη ψηφοφορία στις 17 Μαρτίου. Ο Σαρτζετάκης πήρε 178 ψήφους ενώ υπήρξαν 3 αποχές και 3 λευκά. Οι κακές γλώσσες λένε ότι τα 3 άκυρα άνηκαν σε ανεξάρτητους διαγραφέντες βουλευτές του ΠΑΣΟΚ. Το κόμμα της Νέας Δημοκρατίας δεν συμμετείχε στην εκλογική διαδικασία ως ένδειξη διαμαρτυρίας. Ο Παπανδρέου μάλλον άρχισε να φοβάται μήπως και δεν του βγουν τα κουκιά. Καθότι η απόφαση του να αδειάσει τον Καραμανλή αιφνιδίασε και δικούς του βουλευτές ενώ υπήρχε το ενδεχόμενο να παρατηρηθούν αποστασίες κατά την εκλογή και να μην βγει ο Σαρτζετάκης, φτάνοντας η κατάσταση σε πρόωρες εθνικές εκλογές. Έτσι, έβαλε μπροστά τις παλιές τακτικές της ΕΡΕ, του πολιτικού προγόνου της ΝΔ. Όταν λοιπόν άρχισαν στην δεύτερη ψηφοφορία στις 23 Μαρτίου να μοιράζονται τα ψηφοδέλτια ξαφνικά όλοι οι βουλευτές πάθανε «δυσχρωματοψία» από την οποία αφού συνήλθαν είδαν ότι τα ψηφοδέλτια με το όνομα του Σαρτζετάκη ήταν αμυδρά πιο σκούρα, ανοιχτό γαλάζιο (ή βεραμάν;) ενώ τα άλλα ήταν λευκά. Έτσι παραβιαζόταν μια βασικότατη δημοκρατική αρχή, το «ομοιόμορφο» των ψηφοδελτίων, παρέχοντας στον Ανδρέα Παπανδρέου τη δυνατότητα να δει ότι όσοι έχωναν στην κάλπη λευκό φακελάκι σήμαινε ότι τον έγραψαν στα παλιά του υποδήματα.
Κάπου εκεί πριν την έναρξη της ψηφοφορίας τα «πήρε» ο βουλευτής της Νέας Δημοκρατίας Λευτέρης Καλογιάννης και αρπάζει την κάλπη κάνοντάς την μια βόλτα στα γραφεία του κόμματός του στην βουλή (βλ. φωτο) Από κάλπη μετατράπηκε σε επιτάφιο με τους βουλευτές της συμπολίτευσης να σκούζουν με όρθιο τον Ανδρέα να κάνει διατάσεις τα χέρια του και της αντιπολίτευσης να παρ-ακολουθούν αποσβολωμένοι με τον Μητσοτάκη να κοιτάει χαλαρά… κωμωδία! Αφού εκτονώθηκε η κατάσταση τελικά ο Σαρτζετάκης συγκέντρωσε 181 ψήφους.
Στην τρίτη και φαρμακερή ψηφοφορία στις 29 Μαρτίου η πίεση του Ανδρέα Παπανδρέου αλλά και των άλλων πολιτικών αρχηγών έπιασε κόκκινο. Ο Παπανδρέου μπορεί να είχε μια παντοδύναμη κυβέρνηση με 172 βουλευτές και επιπλέον τη στήριξη του ΚΚΕ ωστόσο φαίνεται ότι κάποιοι βουλευτές του δεν συμμερίζονταν την ξαφνική στροφή να μην υποστηριχτεί η υποψηφιότητα Καραμανλή. Το ενδεχόμενο των εκλογών φαινόταν μάλλον πιο πιθανό γεγονός που ίσως άλλαζε πραγματικά την μεταπολιτευτική ιστορία ανατρέποντας την δυναμική των Πασόκων..,
And the winner is… Χρήστος Σαρτζετάκης! Τελικά ο αεροπαγίτης πήρε το χρίσμα με 180 ψήφους ακριβώς. Θρίλερ. Την υποψηφιότητα έσωσε το θεόσταλτο φακελάκι του εν ενεργεία Προέδρου της Δημοκρατίας και συγχρόνως βουλευτή του ΠΑΣΟΚ, Ιωάννη Αλευρά προκαλώντας τις τσιρίδες για «ολίσθημα προς τον ολοκληρωτισμό» του Μητσοτάκη υποβάλλοντας και πρόταση μομφής. “Δηλαδή φέρατε τον έστω προσωρινό Πρόεδρο της Δημοκρατίας να ψηφίσει για Πρόεδρο της Δημοκρατίας; Πως γίνεται αυτό;”. «Γίνεται γιατί μπορούμε» είπαν οι Πασοκτζήδες και τελείωσε εκεί. Οι συνταγματολόγοι θα τρώγονταν για πολλά χρόνια για το ποιος έχει, τρέχα γύρευε..
Κάποτε ψήφιζαν και τα δέντρα, αργότερα ψήφιζαν με βεραμάν φακελάκια και σήμερα ψηφίζουν οι αγορές.. Το Προεδριλίκι έχει το τίμημά του: την τρομοκρατία.
