Δεν θυμάμαι να έχω φύγει ποτέ από οργανισμό του Δημοσίου  στην καλύτερη κατάσταση από πλευράς νευρικού συστήματος. Την τελευταία φορά δεν θυμόμουνα το ΑΦΜ μου και ήταν έτοιμοι να με διώξουν. Την γλύτωσα επειδή ρώτησα το αυτονόητο ΄΄Μα καλά αφού με έχετε φακελωμένη στον υπολογιστή σας, δεν έχετε και το ΑΦΜ μου; ΄΄ Υποκριτικό ξάφνιασμα από την υπάλληλο το οποίο διαδέχτηκε η γκριμάτσα τύπου-θα σου κάνω τη χάρη να σε εξυπηρετήσω-.Ναι κυρία μου αλλά πρόλαβες και μου το ανακάτεψες το νευρικό σύστημα, μου έδωσες πάλι το έναυσμα να σκεφτώ ότι ζω στη μπανανία, εξαιτίας σου χαμογέλασα ειρωνικά και το ξεστόμισα το πικρόχολο σχολιάκι, ΄΄Κυρία μου δεν είμαι εδώ για να σας μάθω τη δουλειά σας αλλά για να εξυπηρετηθώ!΄΄

Έπρεπε να πάω και σήμερα… αλλά δεν πρόλαβα να μπω.… κλειστό το μαγαζάκι του Δημοσίου για μια εβδομάδα … λόγω μετακόμισης. Στην πόρτα μια υπάλληλος αναφώνησε..΄΄Μα καλά κυρία μου δεν βλέπεται ότι δεν δουλεύει τίποτα;  Κρατιέσαι με τέτοιες ατάκες… αυτές τις εποχές ; ΄΄ Αυτό είναι το μόνο σίγουρο ΄΄ ανταπάντησα και όπου φύγει φύγει !

Σάντυ Τυφωνίου