Η αναγωγή των απεργούντων διοικητικών υπαλλήλων του ΕΚΠΑ σε ήρωες και η απραγία των θεατών συνεχίζεται για δέκατη εβδομάδα. Μήπως υπάρχει πιθανότητα και για ενδέκατη. Ποτέ άλλοτε στα χρονικά του, το ΕΚΠΑ δεν είχε σταματήσει τη λειτουργία του για τόσο πολύ καιρό.

Οι πρωτοετείς φοιτητές ακόμη δεν έχουν εγγραφεί στις σχολές τους – στις οποίες προσπάθησαν με μόχθο να περάσουν – και ίσως να έχουν μετανιώσει για την απόφασή τους να δείξουν εμπιστοσύνη στα ελληνικά πανεπιστήμια. Παράλληλα, τρέχουν να προμηθευτούν από τις διευθύνσεις Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης τις βεβαιώσεις πρόσβασης, ώστε να διασφαλίσουν τα φοιτητικά τους προνόμια, όπως το μειωμένο εισιτήριο στα ΜΜΜ. Οι τελειόφοιτοι φοιτητές βρίσκονται εδώ και δύο μήνες στο μεταίχμιο του πτυχίου και της αγοράς εργασίας. Μη μπορώντας όμως να πάρουν και επισήμως το πτυχίο τους, η αναζήτηση εργασίας ή κάποιου μεταπτυχιακού προγράμματος αναβάλλεται, χάνοντας έτσι προθεσμίες και ευκαιρίες τη μία μετά την άλλη.

Η κατάσταση εγκυμονεί επίσης τον κίνδυνο να χαθεί το εξάμηνο, καθώς και της ελπίδας για θετική αλλαγή. Σε μια «σοβαρή» πολιτεία, ο χαμένος χρόνος θα μπορούσε να αναπληρωθεί χωρίς πασαλείμματα και βιασύνες. Στην Ελλάδα, όμως, τί θα συμβεί άραγε; Θα καταδεχθούν μέλη ΔΕΠ και φοιτητές την λύση του συμπυκνωμένου προγράμματος, ή θα προφασιστούν καταπάτηση του ελεύθερου χρόνου για να ξεκινήσουν καταλήψεις και να επιστρέψουν στους πρωινούς ξέγνοιαστους καφέδες;

Για την ώρα, στον ορίζοντα φαίνεται μονάχα η αδιαλλαξία των διοικητικών υπαλλήλων, η άρνησή τους να επιτρέψουν στην εργασία τους και η αδυναμία των εισαγγελικών αρχών να δώσουν μια λύση. Η απεργία μπορεί να κρίθηκε παράνομη, αλλά όχι καταχρηστική. Δηλαδή, σύμφωνα με το σύνταγμα, «Καταχρηστικήν άσκησιν του δικαιώματος της απεργίας συνιστά ιδία η πραγματοποίησις ταύτης άνευ προηγουμένης προειδοποιήσεως του εργοδότου ή του επαγγελματικού σωματείου αυτού, προς άμεσον διεξαγωγήν διαπραγματεύσεων, επί τω σκοπώ εξετάσεως των αιτημάτων και διευθετήσεως της ανακυψάσης διαφοράς ή κατ` άρνησιν της προσφοράς αυτών προς έναρξιν διαπραγματεύσεων.»

Το γεγονός πως η απεργία αντιβαίνει στο Σύνταγμα -«Η απεργία είναι δικαίωμα των μισθωτών, όταν αποφασίζεται υπό του νομίμως συνεστημένου και λειτουργούντος επαγγελματικού σωματείου ή της ενώσεως εις ην ανήκει τούτο, προς διαφύλαξιν και προαγωγήν των οικονομικών, εργασιακών και ασφαλιστικών εν γένει συμφερόντων των εργαζομένων της επιχειρήσεως ή εκμεταλλεύσεως, ή της ειδικότητος ή του κλάδου, ον εκπροσωπεί το κηρύσσον την απεργίαν σωματείον ή ένωσις.»-, γιατί δεν ρυθμίζει τις εξελίξεις;

Κανείς δεν αμφισβητεί το γεγονός πως οι 498 διοικητικοί υπάλληλοι που υποχρεώνονται σε διαθεσιμότητα μπορεί να είναι καλλιεργημένοι και ικανοί για τις θέσεις που καταλαμβάνουν. Όμως, θα ήταν αφέλεια να πιστεύουμε πως πολλοί – αν όχι όλοι – απέκτησαν τις θέσεις τους με αξιοκρατικές διαδικασίες. Ο νεποτισμός και η πατρωνία ευδοκιμούν ακόμη. Γιατί απουσιάζει, όμως, η αξιολόγηση; Γιατί πέρασαν εβδομάδες μέχρι να καταθέσουν τα προσόντα τους οι υπάλληλοι ώστε, έστω και αργά, να επιλεχθούν οι καταλληλότεροι για τις υπάρχουσες θέσεις;

Η Παιδεία έχει πληγεί σημαντικά, και ας ελπίσουμε όχι ανεπανόρθωτα, καθώς έχουν εμπλακεί κομματικά συμφέροντα σε έναν χώρο που θα έπρεπε να είναι ανεξάρτητος από το κομματικό σύστημα. Το λουκέτο στο ΕΚΠΑ είναι αδικαιολόγητο. Μονάχα ένα πανεπιστήμιο που προασπίζει το δικαίωμα στην Παιδεία έχει πραγματικά λόγο ύπαρξης. Δυσκολίες πάντοτε υπήρχαν και θα συνεχίσουν να υπάρχουν. Όμως αυτό δεν δικαιολογεί τα μέτρα στα οποία προβαίνουν άτομα που κοιτάζουν το ίδιον όφελος… Δηλώσεις όπως «Για το καλό σας γίνονται όλα», αυτοαναιρούνται την ίδια στιγμή που φοιτητές και οικογένειες μένουν έκθετοι σε υποχρεώσεις που συσσωρεύονται. Είναι ξεπεσμός για τα ελληνικά πανεπιστήμια να επιλέγονται ως λύσεις ανάγκης, αλλά δεν γνωρίζω παρά ελάχιστες περιπτώσεις νέων που είχαν τη δυνατότητα να φύγουν στο εξωτερικό και δεν το έκαναν.

Το Πανεπιστήμιο οφείλει να ανοίξει και η ευθυνοφοβία πρέπει επιτέλους να αποβληθεί από την ελληνική νοοτροπία. Γιατί αυτή η αδράνεια δεν οδηγεί πουθενά. Τί περιμένουν άραγε πανεπιστήμιο και υπουργείο; Βέβαια, εάν το καλοσκεφτούμε, πλησιάζει η 17η του Νοέμβρη. Η αγωνιστική ατμόσφαιρα και η συναισθηματική φόρτιση θα ενταθούν λόγω της επετείου του Πολυτεχνείου. Γιατί, όπως και να το κάνουμε, είμαστε η χώρα της τραγωδίας…