Μετά τις απανωτές υποψηφιότητες για Όσκαρ με ταινίες όπως το ‘’Ένας σοβαρός άνθρωπος’’, το ‘’True Grit’’ και το υπέροχο ‘’Inside Llewyn Davis’’, οι αδερφοί Κοέν επιστρέφουν στο είδος της κωμωδίας έχοντας και πάλι τη συνήθη θεματολογία τους σχετικά με την ηλιθιότητα του ανθρώπινου γένους. Και είναι μια διασκεδαστική ταινία εποχής που σε τίποτα δεν θυμίζει τους νερόβραστους ρυθμούς των πιο πρόσφατων κωμωδιών τους, της ‘’Συμμορίας των 5’’ (ριμέικ των σκηνοθετών πάνω στην κλασική κωμωδία με τους Άλεκ Γκίνες και Πίτερ Σέλερς) και του ‘’Burn after reading’’.
Στο ‘’Χαίρε, Καίσαρ!’’, ο Τζος Μπρόλιν υποδύεται έναν άνθρωπο των κινηματογραφικών στούντιο της Capitol (χμ, μυρίζει ‘’Barton Fink’’) που αναλαμβάνει να λύνει τα προβλήματα των αστέρων της εταιρείας ή να προσπαθεί τεχνηέντως να τα αποκρύψει από τα κοράκια των gossip περιοδικών. Στην ταινία θα παρακολουθήσουμε μια μέρα από την πολυάσχολη ζωή του κατά την οποία θα προσπαθήσει να διαλευκάνει την απαγωγή του μεγαλύτερου σταρ του στούντιο από μια οργάνωση κομμουνιστών, να μετατρέψει έναν ηθοποιό του γουέστερν σε ηθοποιό μελοδραμάτων, να φροντίσει να βρει…πατέρα για το παιδί μιας σταρ που ειδικεύεται σε ταινίες με νούμερα στο νερό. Κι αυτά είναι μόνο ένα μέρος της ντελιριακής μέρας που επιφυλάσσει γι’ αυτόν η θεά Τύχη.
Στην ουσία έχουμε να κάνουμε με μια περίπλοκη σατιρική ταινία που ύπουλα στρέφει τα πυρά της κατά πάντων, αρχής γενομένης από τον τρόπο που λειτουργούσαν τα μεγάλα κινηματογραφικά στούντιο μέχρι τη δεκαετία του ’60. Μια εποχή όπου τα στούντιο θεωρούσαν κτήμα τους ηθοποιούς τους και δεν τους άφηναν περιθώρια ούτε για να ζήσουν την προσωπική τους ζωή όπως την ήθελαν. Παρόλα αυτά, οι αδερφοί Κοέν αποδεικνύουν ότι είναι άριστοι γνώστες των ταινιών που ανθιζαν εκείνη την εποχή (δεν δηλώνεται στο ‘’Χαίρε, Καίσαρ!’’ επακριβώς η εποχή που διαδραματίζονται τα γεγονότα, εικάζουμε κάπου μεταξύ 1944-1959) και γι’ αυτό δίνουν κάποιες από τις πιο ξεκαρδιστικές σκηνές τους όταν ασχολούνται με ταινίες ειδών όπως τα γουέστερν, το νουάρ, τις ταινίες-χλαμύδες αλλά και αυτές με τα μουσικά νούμερα με κλακέτες.
Παρότι ο Τζος Μπρόλιν βρίσκεται στη συνηθισμένη μανιέρα του και ο Τζορτζ Κλούνεϊ υποδύεται και πάλι άλλον έναν όχι και τόσο έξυπνο χαρακτήρα σε ταινία των Κοέν, υπάρχουν και μερικές ευπρόσδεκτες εκπλήξεις. Όπως για παράδειγμα ο ηθοποιός Άλντεν Έρενραιχ για τον οποίο τα ιδιοφυή αδέρφια έχουν γράψει ίσως τον πιο διασκεδαστικό ρόλο της ταινίας. Το ίδιο απολαυστικός είναι και ο Τσάνινγκ Τέιτουμ στο πέρασμά του από το φιλμ. Από την άλλη, δεν θα μπορούσα να πω το ίδιο και για τη Σκάρλετ Γιόχανσον την οποία έντυσαν με μεγάλη πίστη στο πνεύμα της εποχής οι ενδυματολόγοι της ταινίας αλλά η προφορά που της υπέδειξαν για το ρόλο της ξενίζει κάπως το θεατή. Ίσως έπρεπε να υπάρχουν περισσότερες από δυο σκηνές της στην ταινία για να μπορέσει ο θεατής να εξοικειωθεί με αυτό τον ιδιότυπο χαρακτήρα. Σε άλλες συμμετοχές συναντάμε την Τίλντα Σουίντον σε ένα διπλό ρόλο, τη Φράνσις ΜακΝτόρμαντ σε μια ανεπάντεχα αστεία σκηνή καθώς επίσης και το Τζόνα Χιλ που επιβεβαιώνει ότι μπορεί ακόμα και μέσα σε λίγα δευτερόλεπτα να κλέψει την παράσταση.
Στόχος των Κοέν με το ‘’Χαίρε Καίσαρ’’ είναι μέσα από τη σάτιρα και το γέλιο να αναδείξουν κυρίως την κενοδοξία που επικρατεί στο star system και την ηλιθιότητα (κεφαλαιοκρατική ή ‘’κόκκινη’’ που οδηγεί στην με κάθε μέσο απόκτηση του χρήματος.
