Από τα μέσα της δεκαετίας του 30΄ το καθεστώς τον είχε απομακρύνει από τις αίθουσες διδασκαλίας. Μόλις το 1941 μίλησε κατά του καθεστώτος και έχασε την δουλειά του στο Ερευνητικό Ινστιτούτο που δούλευε. Αυτές οι «κυρώσεις» φαίνονται λογικές –αν και ήπιες εδώ που τα λέμε- αν ήσουν εβραίος στην Γερμανία του 30’ και του 40’. Και ο Otto που είδε να χάνει την δουλειά του που τόσο αγαπούσε ήταν πράγματι μισός εβραίος από την πλευρά του πατέρα του και μάλιστα από εβραϊκή παραδοσιακή οικογένεια που έφτανε πίσω στην Αναγέννηση, τζάκι όχι αστεία. Η μάνα του ήταν γερμανίδα προτεστάντισσα, δηλαδή νορμάλ για τότε.
Ύστερα από λίγες εβδομάδες αλλάζει γρήγορα το σκηνικό. Ο υπ’ αριθμόν 1 άνθρωπος της ναζιστικής Γερμανίας, Αδόλφος Χίτλερ διατάζει την άμεση επαναπρόσληψη του Otto και ο υπ’ αριθμόν 2 Χέρμαν Γκέρινγκ, του ιδίου καθεστώτος σβήνει και γράφει μονοκοντυλιά στα μητρώα και στα χαρτιά, ότι ο Otto δεν είναι μισός εβραίος αλλά κατά το ¼, δηλαδή ότι απλά ένας από τους παππούδες του ήταν εβραίος, σιγά τα αυγά δηλαδή. Το 1942 ο κατα ¼ εβραίος πλέον Ottο έστειλε ένα θρασύ αίτημα στην γερμανική κυβέρνηση απαιτώντας -άκουσον άκουσον- να έχει τα ίδια δικαιώματα με όλους τους καθαρόαιμους Γερμανούς. Θα αποτελούσε πράγματι ναζιστικό ανέκδοτο αν οι γερμανικές αρχές δεν αποδέχονταν χωρίς δεύτερη σκέψη το εβραϊκό αυτό αίτημα. Εκείνη την εποχή όσο το λιγότερο εβραϊκό αίμα κυλούσε στις φλέβες σου τόσο πιο εύκολη γινόταν η ζωή σου, τα χουμε ξαναπεί αυτά. Μα γιατί τέτοια πρεμούρα από το ναζιστικό καθεστώς να ψαλιδίσει την εβραϊκή καταγωγή του Ottο;
11 χρόνια πριν, στα μέσα Δεκέμβρη του 1931 βρισκόταν στην Στοκχόλμη ένας εκλεκτός καλεσμένος για να παραβρεθεί σε μια τελετή πολύ ιδιαίτερη. Ο καθηγητής Otto Warburg σε λίγες ώρες θα κρατούσε στα χέρια την μεγαλύτερη θεσμική αναγνώριση μιας σπουδαίας ανακάλυψης που είχε κάνει. Στα εργαστήριο του Ινστιτούτο Γουλιέλμος Κάιζερ στο Βερολίνο -το μετονομασμένο αργότερα σε Ινστιτούτο Βιολογίας Max-Planck- ο Otto είχε κάνει μια σπουδαία ανακάλυψη για την φύση και τον τρόπο δράσης του αναπνευστικού ενζύμου και για την οποία χιλιάδες ακαδημαϊκοί, ερευνητές και πολιτικοί τον τίμησαν με το Νόμπελ Φυσιολογίας. Ο Otto είχε φέρει εις πέρας μια εντυπωσιακή για την εποχή έρευνα πάνω στον μεταβολισμό των όγκων και την αναπνοή των κυττάρων, ιδιαίτερα των καρκινικών.
Δύο χρόνια μετά την τελετή παραλαβής του Βραβείου ανέλαβε την εξουσία στην πατρίδα του Otto ο Αδόλφος Χίτλερ, αρχίζοντας έτσι το κυνήγι των εβραίων «μαγισσών». Λίγο αργότερα όμως ο δεύτερος είχε ένα πείραγμα στο λαιμουδάκι του. Το 1935 ο Φύρερ αναγκάστηκε να κάνει μια επέμβαση για να αφαιρέσει έναν περίεργο πολύποδα από τις φωνητικές του χορδές. Εμ, έτσι όπως γαύγιζε στις ναζιστικές τελετές με τους πυρσούς λογικό είναι να ξελαρυγγιαστεί και να τραυματίσει τον λάρυγγα.
Εν πάσει περιπτώσει φαίνεται ότι του Φύρερ και των δικών του, τους πήγε τρεις και μία γιατί φοβήθηκαν μην εξελιχτεί η κατάσταση σε κανέναν καρκίνο του λάρυγγα. Έλα μου όμως που εκείνη την εποχή των διώξεων ο νομπελίστας και «παλιοεβραίος» Ottο έκανε έρευνες πάνω στον καρκίνο. Αν και οι πολύποδες και οι κύστες είναι κοινές καλοήθεις βλάβες ωστόσο ο Γερμανός Καγκελάριος δεν το διακινδύνευε, χρειαζόταν τον καλύτερο ιατρικό –εβραϊκό έστω- εγκέφαλο πάνω από το γερμανικό του κεφάλι να τον προσέχει, ποτέ δεν ξέρεις.
Ο Otto ήταν τόσο κολλημένος στο ερευνητικό του έργο που φαίνεται ότι δεν τον ενόχλησαν και τόσο πολύ οι διώξεις των εβραίων συνάδελφών του αλλά και των υπόλοιπων από τους ναζί. Όλα για το καλό της επιστήμης έτσι; Παρά το γεγονός ότι δέχτηκε τιμητική πρόταση από το ίδρυμα Ροκφέλερ να πάει στις ΗΠΑ να συνεχίσει την δουλειά του, εκείνος παρέμεινε στην εμπόλεμη Γερμανία των Ναζί μεταφέροντας απλά το εργαστήριό του σε ένα χωριό έξω από το Βερολίνο για να μην τον ενοχλούν οι βομβαρδισμοί.
Άραγε, αξιοπρόσεκτη η έκπτωση ενός ακραιφνώς ρατσιστικού καθεστώτος αποδεχόμενο τις υπηρεσίες ενός εβραίου ή η έκπτωση ενός επιστήμονα αποδεχόμενο το ρατσιστικό καθεστώς για το καλό της ανθρωπότητας; Tricky έτσι;
Μέρος Α: Οι δύο λευκοφορεμένοι εβραίοι που προσκύνησε ο Χίτλερ
