Δεν χωρά αμφιβολία ότι ο Σέρλοκ Χολμς είναι από τους πιο δημοφιλείς ήρωες που ξεπήδησαν από την αστυνομική λογοτεχνία. Δημιούργημα του Σερ Άρθουρ Κόναν Ντόυλ που εκτός από το Χολμς σκαρφίστηκε και τον περίφημο βοηθό Δόκτωρα Γουάτσον και αποτελούν τις κεντρικές φιγούρες σε 4 μυθιστορήματα και 56 αυτοτελή Διηγήματα. Χώρια το πόσες φορές οι ιστορίες αυτές μεταφέρθηκαν στον κινηματογράφο, την τηλεόραση (ας πούμε το πρόσφατο ‘’Sherlock’’ με τον Μπένεντικ Κάμπερμπατς) ή ανέβηκαν στο σανίδι του θεάτρου.
Με την ταινία, όμως, ‘’Ο κύριος Χολμς’’ που διαθέτει σαν πρωταγωνιστή αυτό το θηρίο της υποκριτικής, Ίαν ΜακΚέλεν, επιχειρείται μια διαφορετική προσέγγιση του μύθου της παγκόσμιας λογοτεχνίας. Βλέπουμε έναν Χολμς πιο τρωτό και γήινο. Καμία σχέση δηλαδή με τη γουστόζικη μεν , καρτουνίστικη δε οπτική των ταινιών που είδαμε τα τελευταία χρόνια με τον Ρόμπερτ Ντάουνι Τζούνιορ.
Το υλικό της ταινίας προέρχεται από τη φαντασία του Αμερικανού συγγραφέα Mitch Cullin ο οποίος στο βιβλίο του ‘’A slight trick of mind’’ μας συστήνει έναν γερασμένο-ετών 93-Σέρλοκ Χολμς που έχει αποτραβηχτεί στην αγγλική ύπαιθρο και ασχολείται με τη μελισσοκομία. Μαζί του μένουν μια οικονόμος και ο γιος της. O πασίγνωστος ντετέκτιβ έχει αποσυρθεί εδώ και αρκετά χρόνια λόγω μιας απίστευτης ανατροπής που είχε η τελευταία του υπόθεση.
Βέβαια, καθώς η μνήμη του αρχίζει να τον απατά δεν μπορεί με τίποτα να θυμηθεί τι είχε πάει στραβά σε εκείνη την τελευταία υπόθεση που είναι σίγουρος ότι έχει διαστρεβλώσει στα γραπτά του ο πρώην συνεργάτης του, ο Γουάτσον, σε μια προσπάθεια να ηρωοποιήσει τον αγαπημένο του σύντροφο. Γιατί προσπαθεί τόσο επίμονα να θυμηθεί ο παλαίμαχος λύτης μυστηρίων το παρελθόν του; Αφενός μεν για να καταφέρει να ολοκληρώσει τη συγγραφή εκείνης της ιστορίας μέσα από τη δική του ματιά και αφετέρου διότι ο γιος της οικονόμου του σπιτιού βλέπει στα μάτια του τον πατέρα που δεν είχε ποτέ. Κρέμεται στην κυριολεξία από κάθε του λέξη και γι’ αυτό, τώρα που ο κύριος Χολμς αρχίζει να χάνει τις λέξεις του μάλλον δεν θέλει να απογοητεύσει το μικρό θαυμαστή του.
Έτσι, πέρα από τη ζωή που διάγει ο υπερήλικας ντετέκτιβ το 1947, υπάρχουν και κάποια φλας μπακ ενσωματωμένα με πολύ γούστο μέσα στην αφήγηση καθώς ο κύριος Χολμς σιγά-σιγά και μέσα και από την καθημερινή τριβή καταφέρνει να ανασύρει τα γεγονότα από το μυαλό του. Λιγότερο εύστοχη ίσως η ιστορία του πώς ο Σέρλοκ κατάφερε να βρει στην Ιαπωνία ένα είδος βοτάνου που βοηθά στην ενίσχυση της μνήμης και το πώς συνδέεται ο άνθρωπος που τον προμήθευσε το περίφημο βότανο με το παρελθόν του.
Συνήθως δεν είμαι από εκείνους που κάνουν spoilers, όμως για τη συγκεκριμένη ταινία θα κάνω μια εξαίρεση με σκοπό να καταλήξω στην κατακλείδα που θα δικαιολογεί και τον τίτλο του κειμένου μου (έναν τίτλο που λογοπαίζει με εκείνον της φετινής μεγάλης καλλιτεχνικής επιτυχία του Ρόι Άντερσον). Διότι η υπόθεση που προσπαθεί να ανακαλέσει από τη μνήμη του ο κύριος Χολμς αφορά μια μητέρα που χάνει και τα δυο παιδιά της κατά τη διάρκεια της γέννας και έκτοτε διασαλεύεται εντός της ο ρυθμός του κόσμου. Το όνομα της, Ανν. Ο άντρας της υποψιασμένος ότι κάτι περίεργο συμβαίνει με τον ψυχικό της κόσμο, αποτείνεται στον περίφημο Σέρλοκ Χολμς για να τον βοηθήσει. Αρχικά ο ντετέκτιβ θα νομίσει ότι η Ανν προσπαθεί να σκοτώσει τον άντρα της, όμως σύντομα θα συνειδητοποιήσει ότι η γυναίκα έχοντας αντιληφθεί την παρουσία του, προσπαθεί εσκεμμένα να στρέψει την προσοχή του προς αυτή την ερμηνεία των γεγονότων. Γιατί, αφού ξεσκεπάσει το δήθεν σχέδιό της, η δυστυχισμένη γυναίκα θα αυτοκτονήσει με μοναδικό σκοπό να θαφτεί κοντά στα δυο παιδιά της.
Και είναι ακριβώς το σημείο όπου ο ίδιος ο ντετέκτιβ αντιλαμβάνεται ότι υπάρχουν πράγματα που δεν εξηγούνται μονάχα με τη λογική αλλά και αισθήματα όπως εκείνα που τρέφουν οι γονείς για τα παιδιά τους και που ο ίδιος δεν ένιωσε ποτέ διάγοντας ένα μοναχικό βίο. Και έτσι, με αισθήματα ενοχής αλλά και συλλογιζόμενος γύρω από υπαρξιακά ερωτήματα θα επιλέξει να αποσυρθεί από την ενεργό δράση.
Φλυαρίες, να μου πεις, όλα αυτά που σου λέω. Ε, τότε δεν έχεις παρά να παρασυρθείς από αυτή την αψεγάδιαστη ερμηνεία του Ίαν ΜακΚέλεν. Ένας ηθοποιός που πρέπει να γνωρίζουμε εμείς οι νεώτεροι ότι δεν είναι μονάχα ‘’ο Γκάνταλφ από το ‘’Lord of the Rings’’ και ο Magneto από τους ‘’Χ-men’’ αλλά και ένας θεατράνθρωπος που έχει παίξει τα πάντα, από Σαίξπηρ μέχρι Μπέκετ. Ένα μόνο βλέμμα του αρκεί για να σου μεταφέρει όλες τις σκέψεις του για την ύπαρξη και μια διακριτική χειρονομία του για να σε κάνει να γελάσεις ή να δακρύσεις.
Published by
