‘Φίλε ρωτώ αν έχεις άλλοτε δει τ’ Ανάπλι.
Όλη νύχτα μπορείς ν’ ανεβαίνεις
τις σκάλες των ενετών
με αναπλιώτισσες απέλπιδες εκεί ψηλά
στα ζωγραφικά μπαλκόνια των ψαράδων
να βλέπεις του φεγγαριού
το μονοπάτι της αγάπης από σμάλτο
στην ακούσια θάλασσα νυχτερινή..’
Τόσοι και τόσοι έχουν γράψει για την πόλη του Ναυπλίου. Μεταξύ άλλων και ο Νίκος Καρούζος που έχει αφιερώσει πολλά από τα ποιήματά του σε αυτή τη μαγική πόλη. Δεν θα γινόταν φυσικά σε καμία περίπτωση να περάσει απαρατήρητη η Napoli di Romagna, όπως λεγόταν επί Φραγκοκρατίας, το Ναύπλιο.
Πρωτεύουσα του Νομού Αργολίδος πλέον, αποτέλεσε όμως την πρώτη πρωτεύουσα του νεοσύστατου ελληνικού κράτους, το 1828 έως το 1833, όταν επιλέχθηκε ο Ιωάννης Καποδίστριας από την Εθνική Συνέλευση της Τροιζήνας το 1827 ως πρώτος κυβερνήτης της Ελλάδας. Οι αντιπαραθέσεις του ίδιου όμως με τοπικούς αξιωματούχους, καθώς και η φυλάκιση του Πετρόμπεη Μαυρομιχάλη, οδήγησαν στη δολοφονία του Καποδίστρια τον Οκτώβριο του 1831 από τον αδελφό, Κωνσταντίνο και το γιο του Πετρόμπεη, Γεώργιο. Καθώς αμέριμνος λοιπόν ο Καποδίστριας πήγαινε στην εκκλησία του Αγίου Σπυρίδωνα για να παρακολουθήσει την κυριακάτικη λειτουργία, ξεπρόβαλλαν οι δύο άντρες, πυροβόλησαν και μαχαίρωσαν θανάσιμα τον κυβερνήτη. Ο ίδιος συνοδευόταν από τον Κρητικό μονόχειρα σωματοφύλακά του, Γεώργιο Κοκκώνη, ο οποίος –με το ένα χέρι- πυροβόλησε τον Κωνσταντίνο Μαυρομιχάλη σκοτώνοντάς τον. Μην έχοντας όμως δεύτερο χέρι για να γεμίσει το όπλο του, ο Γεώργιος Μαυρομιχάλης του ξέφυγε. Κατέφυγε στη γαλλική πρεσβεία από όπου όμως τελικά παραδόθηκε στις αρχές και καταδικάστηκε σε θάνατο λίγες μέρες αργότερα. Στην πόρτα της εκκλησίας, σήμερα, σχεδόν διακόσια χρόνια μετά, υπάρχει μια επιγραφή όπου αναφέρει πως εκεί δολοφονήθηκε ο Ιωάννης Καποδίστριας και ταυτόχρονα φαίνεται και το σημείο στον τοίχο όπου χτύπησε η σφαίρα και εξοστρακίστηκε σκοτώνοντας τον κυβερνήτη.
Δέος πλημμυρίζει όποιον αντικρίσει σε απόσταση αναπνοής τον τόπο όπου διαδραματίστηκε ένα τόσο σημαντικό γεγονός της ιστορίας. Κλείνοντας τα μάτια λοιπόν, μπορεί κανείς να φανταστεί την ιστορία να εκτυλίσσεται μπροστά του. Ενώ ο Καποδίστριας περιδιάβαζε τους δρόμους του Ναυπλίου, λίγα χρόνια νωρίτερα, οι Έλληνες κατά τη διάρκεια της ελληνικής επανάστασης, πολεμούσαν τους Οθωμανούς που ήταν οχυρωμένοι στο Παλαμήδι – φρούριο κατασκευασμένο από τους Βενετούς- και το 1822 κατάφεραν να το ανακτήσουν. Αργότερα, το 1833, το ίδιο φρούριο, αποτέλεσε τη φυλακή του Κολοκοτρώνη. Σήμερα, στο Παλαμήδι μπορεί κανείς να φτάσει είτε από τον κανονικό δρόμο με αυτοκίνητο, είτε, για τους πιο τολμηρούς, η ανάβαση μπορεί να γίνει και από 999 σκαλιά που φτάνουν από την πόλη στο φρούριο. Μια αξέχαστη εμπειρία. Οι τολμηροί όμως θα πρέπει να έχουν εφοδιαστεί με κατάλληλα υποδήματα, μιας και τα σκαλιά με το πέρασμα τόσων χρόνων έχουν γίνει επικίνδυνα ολισθηρά.
Τόσα και τόσα ακόμη μαργαριτάρια της ιστορίας μπορούν επίσης να βρεθούν. Σημείο κατατεθέν της πόλης είναι το Μπούτζι, που σημαίνει στα τουρκικά πύργος. Ένα φρούριο ουσιαστικά που δεσπόζει μεσούσης της θαλάσσης και που μπορεί να φτάσει κανείς ως εκεί με καραβάκια από το λιμάνι. Κάποτε έμεναν και οι δήμιοι που ήταν υπεύθυνοι για τις εκτελέσεις των θανατοποινιτών από το Παλαμήδι. Η πλατεία Συντάγματος, πολύβουη και γεμάτη πλέον με καφετέριες και εστιατόρια πλαισιώνεται από το Αρχαιολογικό Μουσείο, που κάποτε ήταν η Ενετική αποθήκη όπλων του στόλου, από το Βουλευτικό, όπου λειτούργησε η Βουλή της επαναστατημένης Ελλάδας και ήταν πρώην τζαμί του Αγά-Πασά και από το ευρέως γνωστό “Τριανόν”, το πάλαι ποτέ Αλληλοδιδακτικό σχολείο. Επίσης, υπήρχαν σπίτια διαφόρων αγωνιστών μεταξύ του Κολοκοτρώνη και του Νικηταρά στην εν λόγω πλατεία. Και άλλες αξιόλογες όμως πλατείες βρίσκονται στην πόλη, όπως η πλατεία των Τριών Ναυάρχων, όπου βρίσκονται τα οστά του Δημητρίου Υψηλάντη, η πλατεία Φιλελλήνων, όπου υπάρχει μνημείο στη μνήμη Γάλλων φιλελλήνων που αγωνίστηκαν κατά τη διάρκεια της Ελληνικής Επανάστασης και ταυτόχρονα προτομή της Μαντούς Μαυρογένους αλλά και η πλατεία Καποδίστρια με άγαλμα του κυβερνήτη να τη στολίζει. Κανείς δεν μπορεί να αγνοήσει το σημερινό νεοκλασικό κτήριο του Δημαρχείου – που κάποτε ήταν το Γυμνάσιο της πόλης – ούτε όμως και εκκλησίες, όπως ο Ναός Αγ. Γεωργίου. Οπωσδήποτε κάποιος επισκέπτης πρέπει να βρεθεί στην Ακροναυπλία, μια βραχώδη χερσόνησο που αποτελούσε την αρχαία Ακρόπολη του Ναυπλίου και φαίνεται πανοραμικά από το Παλαμήδι, στην Εθνική Πινακοθήκη, αλλά θα πρέπει και να χαθεί στα σοκάκια της πόλης ανακαλύπτοντας τα κρυμμένα μυστικά τους.
Ιδανικός προορισμός για τριήμερα, για ρομαντικά πνεύματα αλλά και για θιασώτες της ιστορίας. Μια αρμονική σύζευξη ποικίλων απολαύσεων που θα σας κάνει να ερωτευτείτε κάθε σπιθαμή αυτής της πόλης. Οι μόνιμοι κάτοικοί της αυτό νιώθουν, σε συνδυασμό με μια απόλυτα δικαιολογημένη υπερηφάνεια για τον τόπο τους. Φροντίστε να βρίσκεστε την ώρα του ηλιοβασιλέματος κάπου ψηλά, με θέα τη θάλασσα, ώστε να διακρίνετε τον ήλιο που θα χάνεται στον ορίζοντα, αφού το θέαμα αποτελεί μια αισθητική απόλαυση που θα τη νιώσετε σε λίγα μέρη. Υπάρχουν πάμπολλα ξενοδοχεία εξαιρετικής ποιότητας με πολύ χαμηλές τιμές, που δίνουν την δυνατότητα για πολυήμερες επισκέψεις.
Ένας προορισμός που δεν πρέπει να χάσετε επ’ ουδενί!!
