Στην Αθήνα βρέθηκε ο Χόρχε Μπουκάι, ψυχίατρος, ψυχοθεραπευτής και αργεντινός συγγραφέας, με αφορμή την παρουσίαση του τελευταίου του βιβλίου «Ο δρόμος της πνευματικότητας» που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Opera και είναι το πέμπτο και τελευταίο βιβλίο της σειράς «Φύλλα Πορείας». Στο κατάμεστο από κόσμο Μουσείο Μπενάκη, ο Χόρχε Μπουκάι, έχοντας στο πλευρό και τον γιο του, Ντέμιαν, μοιράστηκε για περίπου ένα δίωρο, εμπειρίες της ζωής του, και προσπάθησε να μεταδώσει στους ακροατές του τον διαφορετικό τρόπο προσέγγισης των πραγμάτων που τον διέκρινε. Κάθε ιστορία που αφηγούταν και μια αλήθεια, κάθε αλήθεια που παραδεχόταν κι ένα μάθημα ζωής, και κάθε μάθημα ζωής, αφορμή για προβληματισμό αλλά και για βαθιές συγκινήσεις.
Τα βιβλία του Μπουκάι δίνουν απαντήσεις σε κάποιες ερωτήσεις που θέτει ο ίδιος στον εαυτό του και μαζί του και οι αναγνώστες του, δίνουν απαντήσεις σε πολλά θέματα που ταλανίζουν και τους ίδιους. Μιλώντας για το τελευταίο του, είπε: «Όταν αποφασίζω να γράψω ένα βιβλίο, το αποφασίζω λόγω πραγμάτων που μου έχουν συμβεί. Ενώ λοιπόν βρισκόμουν στο Μεξικό με κάλεσαν σε μια πόλη που λέγεται Τεποστλάν, όπου βρίσκεται και το βουνό Ποστέκο, το οποίο έχει τη φήμη πως είναι ένα μυστικιστικό μέρος, γεμάτο από ενέργεια ανθρώπων που έχουν πίστη. Και πάνω στην κορφή υπάρχει ένας ναός και η πρόκληση είναι να ανέβεις εκεί. Εγώ πήγα μαζί με τα 100 κιλά μου και 2300 με 100 κιλά δεν είναι κάτι πολύ ευχάριστο. Όταν τελικά έφτασα, άρχισα να αναρωτιέμαι, άξιζε τον κόπο; Είναι ένας ναός σαν οποιονδήποτε άλλο ναό, ερειπωμένος και κακοδιατηρημένος. Το τοπίο είναι πολύ όμορφο αλλά η αλήθεια είναι πως δεν αρκεί. Έκανε πάρα πολλή ζέστη, ήμουν πολύ κουρασμένος οπότε σκαρφάλωσα στη στέγη λίγο για να δω τη θέα από εκεί αλλά και για να ξεκουραστώ. Κι εκείνη τη στιγμή μου συνέβη κάτι που ποτέ πριν δεν μου είχε συμβεί. Άρχισα να νιώθω μια αίσθηση ευφορίας που ποτέ δεν την είχα νιώσει ξανά, μια θέρμη που ερχόταν από μέσα μου και ήταν πολύ ευχάριστη. Κι έκανα μια σκέψη που δεν την είχα κάνει ποτέ πριν και με ξάφνιασε και μου έδωσε μια απίστευτη γαλήνη. Σκέφτηκα, τι ωραία στιγμή για να πεθάνεις!»
Μίλησε ακόμα και για την κρίση της Ελλάδας λέγοντας πως «μπορεί να είναι και κάτι καλό, αναλόγως πώς θα την αντιμετωπίσεις. Την κρίση την αντιμετωπίζεις, δεν την σταματάς. Σε κάθε κατάσταση που πρέπει να αντιμετωπίσεις πρέπει να ενεργείς κατάλληλα, ανάλογα με τη συγκεκριμένη κατάσταση στην οποία βρίσκεσαι. Πρέπει να μάθεις ποιος είσαι, τι έχεις, ποια είναι τα όριά σου και πρέπει να συνεχίζεις μπροστά, αντί να στέκεις ηττημένος.»
Ένα υπέροχο βίντεο φάνηκε εκείνη τη στιγμή, με έναν κινέζο χορευτή που χρειάστηκε να ακρωτηριάσουν το ένα του πόδι, και με μια κινέζα χορεύτρια δίχως το ένα της χέρι, που όμως και οι δύο πάλεψαν να συνεχίσουν την προσπάθειά τους στη ζωή, και παρουσίασαν ένα συγκινητικό και πανέμορφο χορευτικό θέαμα, απλώς και μόνο αντιμετωπίζοντας τις αναπηρίες τους και μη αφήνοντάς τες να τους στερήσουν το πάθος τους για το χορό.
«Υπάρχουν άνθρωποι που φτάνουν στον δρόμο της πνευματικότητας, μόνο αφού έχουν καταφέρει να κάνουν αυτό που ήθελαν να πετύχουν αλλά δεν είναι αναγκαίο να έχεις αυτό που ποτέ δεν είχες ή να μην είσαι ευτυχισμένος για να αρχίσεις αυτόν τον δρόμο. Όλοι έχουμε κενά που δεν γεμίζουν αποκτώντας πράγματα, όμως όλοι έχουμε τη δυνατότητα να γεμίσουμε το υπαρξιακό μας κενό μόνοι μας, και από μία πιο υπερβατική συμπεριφορά. Πιστεύω ότι κανένας δεν είναι υποχρεωμένος να διανύσει κανέναν δρόμο, αλλά πιστεύω πως είναι πλεονέκτημα να διανύσει κάποιος κάποιον δρόμο.»
Αληθινός, ξεχωριστός και φανερά αισιόδοξος για το μέλλον, ο Χόρχε Μπουκάι έδωσε με μονάχα λίγες λέξεις του, τόσα πολλά στους παρευρισκόμενους. «Οι άνθρωποι πιστεύουν πως πρέπει να έχουν αγαθά, για να κάνουν, κι αν κάνουν, τότε θα είναι. Άρα, στην καταναλωτική αυτή κοινωνία που έχουμε δημιουργήσει, είναι απαραίτητο να έχουμε, για να είμαστε. Όμως αυτή η παραδοξότητα δεν ισχύει. Ισχύει το ακριβώς αντίθετο. Πρέπει πρωτίστως να είμαστε, γιατί οι πράξεις μας πηγάζουν από εμάς, από την ουσία μας. Έτσι, εάν είμαστε, τότε θα κάνουμε, κι αν κάνουμε, θα αποκτήσουμε κιόλας. Πάνω από όλα, πρέπει να είμαστε, γιατί από αυτό ξεκινούν όλα.» Έτσι, μίλησε και για τη δύναμη της συλλογικότητας και τόνισε πως εάν ο ένας στηρίζει τον άλλο, τίποτα δεν μπορεί να μας λυγίσει, δείχνοντας μάλιστα κι ένα βίντεο που φανερώνει ακριβώς αυτή την αναγκαιότητα της συλλογικότητας, για να υπερκεραστούν οι όποιες δυσκολίες.
Μια παρουσίαση γεμάτη αισιοδοξία και γνώση ως σπινθήρας φωτός στο ζόφο των καιρών. Για όσους έχασαν την ευκαιρία να τον ακούσουν, τα βιβλία του είναι εξίσου διαφωτιστικά και περιμένουν στα ράφια των βιβλιοπωλείων. Ο ίδιος, επίσης, θα περιμένει στο Public του Συντάγματος την Τετάρτη στις 18.00 το απόγευμα, για να υπογράψει τα βιβλία του, δίνοντας έτσι μια ακόμα ευκαιρία στους αναγνώστες του να συνομιλήσουν για λίγο μαζί του. Γιατί η Αθήνα, έχει μερικά δρώμενα που πραγματικά αξίζουν την παρουσία όλων.
