Tα τελευταία χρόνια δεν παρακολουθώ τηλεόραση πόσο μάλλον ειδήσεις. Από τότε που τα δελτία ειδήσεων έγιναν πιο «οικονομικο-κεντρικά» με κάθε λογής ανειδίκευτους, κοινώς άσχετους, και καταστροφολόγους αναλυτές που έχουν βρει τη λύση για την έξοδο από την κρίση, έδωσα ένα τέλος στη σχέση μου με το «κουτί», και στράφηκα στα ηλεκτρονικά μέσα. Ένα από αυτά είναι και το φατσοβιβλίο το οποίο αποτελεί ένα μέσο που ο καθένας μπορεί να ενημερώνεται ανά πάσα στιγμή και από οπουδήποτε, εννοώντας πως δεν υπάρχει σε έντυπη μορφή και πως απλά με ένα πάτημα στο κινητό σου, έχεις πρόσβαση ανά πάσα στιγμή.
Διαβάζω λοιπόν στην αρχική μου σελίδα λογύδρια και αναλύσεις πολλών σκεπτόμενων και μη, φίλων μου για το κλείσιμο της Ελληνικής Ραδιοφωνίας Τηλεόρασης, το πως «μαύρισε» ο δέκτης της τηλεόρασης στους σταθμούς 1,2 και 3, πως περί τους 3.000 εργαζομένους θα μείνουν άνεργοι και ούτω καθ’ εξής. Όπως γίνεται πάντα σε τέτοιες περιπτώσεις οι Έλληνες χωρίστηκαν σε δυο στρατόπεδα. Αυτών της άποψης περί ριζικής αναδιάρθρωσης της κρατικής τηλεόρασης, αυτών δηλαδή που επέκριναν την απόφαση του Πρωθυπουργού για κλείσιμο της ΕΡΤ και επαναδημιουργία ενός καινούργιου σταθμού με προσλήψεις αυτήν τη φορά μέσω ΑΣΕΠ – επιτρέψτε μου να έχω τις επιφυλάξεις μου εδώ- και των άλλων που βγήκαν στους δρόμους, διαδηλώνοντας την αντίθεσή τους στην απόλυση χιλιάδων εργαζομένων που έμειναν χωρίς δουλειά.
Δεν θα ήθελα να πάρω θέση υπέρ κανενός από τις δυο πλευρές, καθώς ο καθένας από την οπτική που βλέπει το ζήτημα, έχει δίκιο. Ωστόσο, προκύπτουν αβίαστα τα εξής ερωτήματα: Τι ήταν αυτό που ενόχλησε πραγματικά; Ενόχλησε περισσότερο ο “πραξικοπηματικός” τρόπος με τον οποίον έγινε η ανακοίνωση, το γεγονός ότι απολύθηκαν τόσοι πολλοί, ότι θα δημιουργηθεί έναν νέος οργανισμός με διαφορετικά κριτήρια πρόσληψης ή ότι αυτοί που απολύθηκαν ήταν δημόσιοι υπάλληλοι; Αν ήταν ιδιωτικοί υπάλληλοι κάποιας εταιρείας θα υπήρχε η ίδια αντίδραση;
Ας δούμε λιγάκι τα δεδομένα. Το κράτος, δηλαδή ο κάθε Έλληνας πολίτης πληρώνει προς ΕΡΤ κάθε μήνα ένα συγκεκριμένο ποσό. Σωστά; Σωστά. Συμφωνούμε όλοι πως οι δυσλειτουργίες και η κακοδιαχείριση μάστιζαν την ΕΡΤ, ενώ οι αλόγιστες σπατάλες έφεραν την κατάσταση στο απροχώρητο. Κυκλοφόρησαν, μάλιστα κάποιες λίστες με τα ποσά που πληρώνονταν οι παρουσιαστές – όχι οι υπάλληλοι, οι δημοσιογράφοι ή οι τεχνικοί -. Τα ποσά των 329.000€ ετησίως, των 306.000€ και των 250.000€ ετησίως μόνο εξαγρίωση και θυμό μπορούν να προκαλέσουν, ειδικά όταν ο μέσος δημόσιος υπάλληλος των 1.000€ το 2013 έχει υποστεί περικοπές επί των περικοπών και ο μισθός του φθάνει να είναι κάτι παραπάνω από τον βασικό. Για ποιο λόγο να πληρώνει ο Έλληνας πολίτης αυτά τα ποσά; Είχαν δημοσιευθεί και παλιότερα ανάλογα ποσά για εκπομπές της ΝΕΤ εβδομαδιαίες και μάλιστα για ψυχαγωγικούς σκοπούς, με παρουσιαστές στους λογαριασμούς των οποίων προστίθεντο τετραψήφια ποσά.
Από την άλλη δεν πληρώνονταν και οι 2.600 υπάλληλοι το ίδιο. Ωστόσο τα προβλήματα ήταν σοβαρά και χρειαζόταν ριζική αναδιάρθρωση. Είναι δυνατόν να υπήρχαν έξι λογιστήρια που δεν είχαν καμία αλληλεπίδραση μεταξύ τους; Φαντάζεστε τι μπορεί να σημαίνει αυτό. Προσωπικά δεν θα πω ότι η κυβέρνηση αρκέστηκε στη λογική «πονάει πόδι κόψει πόδι», αλλά «πονάει δόντι βγάλει δόντι». Πόσο μάλλον όταν αυτό το δόντι έχει κάνει ένα τεράστιο απόστημα που έχει συσσωρεύσει εκατομμύρια μικροβίων από κάτω. Τότε ναι, πρέπει να το βγάλεις το δόντι. Και αν είναι το πρώτο σου θα ξαναβγεί άλλο πιο γερό. Αρκεί να ακολουθείς τους κανόνες υγιεινής για να μην χρειαστεί πάλι αφαίρεση.
Όπως και να ‘χει η κυβέρνηση έκανε ένα βήμα πιο πέρα. Πήρε μια απόφαση. Δεν συμφωνώ με τον τρόπο τον οποίο επιχείρησε να το κάνει, όμως το έκανε. Το ζητούμενο είναι να κοιτάξουμε τι μπορεί να γίνει από δω και πέρα. Τα παθήματα να γίνουν μαθήματα και τα λάθη του παρελθόντος να μην επαναληφθούν ώστε να μην υπάρξουν ξανά απροειδοποίητες “εξαγωγές δοντιών”.
