Επειδή οι πολιτικοί και οι δημοσιογράφοι δεν θέλουν (ή δεν μπορούν, αφού έχουν χαμηλό IQ κατάλληλο μόνο για διαπλοκή και διαφθορά) να εξηγήσουν με απλά λόγια τι σημαίνουν πραγματικά όλοι αυτοί οι οικονομικοί όροι που καθημερινά ακούγονται, έγραψα αυτή τη σημείωση και παρακαλώ να την προωθήσετε όσο γίνεται περισσότερο, ώστε ο καθένας να μπορεί να μεταφέρει στον κύκλο του με απλά λόγια την πραγματική κατάσταση.
Ας δούμε, λοιπόν, τι μπορεί να κάνει μια τετραμελής οικογένεια που έχει τον χρόνο έσοδα 30.000 ευρώ και έξοδα 40.000 ευρώ, δηλαδή έχει έλλειμμα 10.000 ευρώ. Προφανώς δεν μπορεί να κάνει τίποτε άλλο παρά να ζητήσει από κάπου να δανειστεί.
Επειδή, όμως, αυτή η κατάσταση κρατάει χρόνια, κανείς δεν τη δανείζει πια. Τότε η οικογένεια απευθύνεται στο σόι (στο οποίο επίσης χρωστάει από το παρελθόν).. Το σόι μαζεύεται, συζητάει και αποφασίζει. Λέει, λοιπόν, στην οικογένεια: Θα σας δανείσουμε αυτά τα χρήματα που σας λείπουν με τους εξής όρους: (α) μέσα σε τρία χρόνια θα φροντίσετε να μειώσετε τα έξοδά σας, ώστε να μην είναι παραπάνω από τα έσοδά σας – κι επειδή εσείς προφανώς δεν ξέρετε πώς να το κάνετε, αφού κακοδιαχειρίζεστε τα χρήματά σας (και κάνετε και πολλές σπατάλες), θα σας βάλουμε εμείς τους βασικούς κανόνες και (β) θα σας δίνουμε και μερικά επιπλέον δανεικά, ώστε στο διάστημα αυτό να πληρώνετε κανονικά τα χρέη σας για να μη σας πουν μπαταχτσήδες και κλείσουν όλες οι πόρτες για σας.
Υπάρχει, όμως, άλλο ένα πρόβλημα. Εντάξει, να γίνουν τα έξοδα ίσα με τα έσοδα με μείωση της κατανάλωσης της οικογένειας, αλλά πώς θα πληρωθούν τα δανεικά που έχει η οικογένεια και που αυξήθηκαν ακόμα περισσότερο με τον νέο (βοηθητικό) δανεισμό από το σόι;
Ο μόνος τρόπος είναι να μειωθούν ακόμα περισσότερο τα έξοδα, ώστε να γίνουν λιγότερα από τα έσοδα, δηλαδή να υπάρχει ένα πρωτογενές πλεόνασμα. Η οικογένεια πρέπει να «σφιχτεί» κι άλλο (όσο είναι δυνατόν) ώστε τα έξοδα να γίνουν, ας πούμε, 3.000 ευρώ λιγότερα από τα έσοδα. Αυτό το πρωτογενές πλεόνασμα θα πηγαίνει για την πληρωμή του συσσωρευμένου χρέους της οικογένειας.
Φτάνουν, όμως, αυτά τα 3.000 ευρώ για να πληρώνεται το χρέος, στο οποίο θα προστίθενται και οι τόκοι όσο περνούν τα χρόνια (όσο κι αν είναι μικροί αυτοί οι τόκοι); Μεγαλύτερη εξοικονόμηση χρημάτων δεν μπορεί να κάνει η οικογένεια.
Τότε το σόι σκέφτεται πως αντί να χάσει όλα τα χρήματα που έχει δανείσει στην οικογένεια (αν καταστραφεί με πτώχευση), ας «κουρέψει» (μειώσει εθελοντικά) το συσσωρευμένο χρέος, ώστε να γίνει βιώσιμο, δηλαδή να μπορεί να αποπληρωθεί. Περιμένει, λοιπόν, να δει: (α) αν η οικογένεια θα ακολουθήσει τους κανόνες που της έβαλε και (β) να συμφωνήσουν όλοι στο σόι να κάνουν αυτό το «κούρεμα». Και τότε, φυσικά, θα το κάνει.
Όπως είναι επόμενο, η οικογένεια (που τα έχει κάνει χάλια στα οικονομικά της) διαμαρτύρεται γιατί λέει πως αυτοί οι κανόνες που της επέβαλε το σόι θα μειώσουν ακόμα περισσότερο τα έσοδά της και θα απαιτείται ακόμα μεγαλύτερη μείωση των εξόδων της. Και για να μπορέσει να ζήσει χρειάζεται ανάπτυξη, δηλαδή αύξηση των εσόδων της.
Σωστά, αλλά πώς θα γίνει αυτή η ανάπτυξη; Θα υπάρξει ανάπτυξη αν ο πατέρας της οικογένειας δώσει μεγαλύτερο χαρτζιλίκι στον γιο; Θα υπάρξει ανάπτυξη αν η κόρη δίνει (από τη δική της δουλειά) περισσότερα χρήματα στη μητέρα της; Όχι, βέβαια, δεν αυξάνονται έτσι τα έσοδα της οικογένειας.
Ο μόνος τρόπος για να αυξηθούν τα έσοδα της οικογένειας είναι να έρθουν χρήματα από έξω από την οικογένεια. Αυτό σημαίνει πως η οικογένεια είτε θα πρέπει να παράγει κάποια πράγματα που να τα πουλά στους άλλους (δηλαδή να κάνει εξαγωγές) είτε να προσφέρει στους άλλους καλύτερες υπηρεσίες για να παίρνει μεγαλύτερη αμοιβή.
Αν κανείς δεν θέλει να κοροϊδεύει τον εαυτό του και τους άλλους μπορεί να πει τα παραπάνω απλά πράγματα, εξηγώντας τους σχετικούς όρους (έλλειμμα, βιώσιμο χρέος, πρωτογενές πλεόνασμα και ανάπτυξη) σε όσους, φυσικά, θέλουν να καταλάβουν.
