Ludovico Einaudi: μας μάγεψε στο Μέγαρο Μουσικής, της Χριστίνας Καλογεροπούλου

Δημοσιεύθηκε

1414863_10202294335468937_773436591_n

Την Πέμπτη 24 Οκτωβρίου, το Μέγαρο Μουσικής Αθηνών φιλοξένησε τον Ιταλό πιανίστα και συνθέτη Ludovico Einaudi. Η μουσική του, βγαλμένη από παραμύθι, μάγεψε τους τυχερούς που πρόλαβαν να εξασφαλίσουν εισιτήρια για την μοναδική εμφάνιση του καλλιτέχνη στην Ελλάδα.

Έχοντας μαθητεύσει στο πλευρό που συνθέτη Luciano Berio τη δεκαετία του ’80, πήρε τα κατάλληλα εφόδια ώστε πολύ σύντομα να αρχίσει και ο ίδιος να ενσωματώνει στη μουσική του στοιχεία άλλων μουσικών ειδών, πέραν της κλασικής. Το άγγιγμά του βγάζει ήχους πρωτόγνωρους από τις χορδές του πιάνου και κάνει τις ψυχές όσων ακούν τις μελωδίες του να αναρριγούν. Τα πηγαία συναισθήματά του, μπορεί επιδέξια να τα μετουσιώνει σε νότες και να κάνει τον ακροατή να τον συναισθάνεται.

Η μουσική του μαθεύτηκε κυρίως από τα κομμάτια που έγιναν soundtrack ταινιών, όπως Doctor Zhivago, Intouchables, I’m still her και Acquario, για την οποία μάλιστα απέσπασε και το βραβείο Grolla D’oro για το καλύτερο soundtrack. Το βράδυ της Πέμπτης, ο Ludovico Einaudi μαζί με τους μουσικούς του, παρουσιάσανε το καινούργιο του άλμπουμ “In a time lapse”, το οποίο ίσως είναι ό,τι καλύτερο έχει γράψει μέχρι στιγμής. Πολύ γνωστό στην Ελλάδα είναι το κομμάτι Walk, που χρησιμοποιήθηκε και σε τηλεοπτική διαφήμιση.

Βαθιά συγκίνηση και αξέχαστες εικόνες δημιούργησε η εν λόγω βραδιά. Όποιος δεν είχε τη χαρά να τον απολαύσει από κοντά, μπορεί να ακούσει ολόκληρο το καινούργιο του άλμπουμ στο βίντεο που ακολουθεί, όπου παίζει ο ίδιος ο Einaudi από το σπίτι του, στο Μιλάνο της Ιταλίας.

Δεν χρειαζόμαστε πολλά για να νιώσουμε να μας πλημμυρίζουν ισχυρά συναισθήματα. Γράφω και σβήνω, μη μπορώντας να βρω τις κατάλληλες λέξεις να περιγράψω αυτό που προκαλεί η μουσική του. Ίσως, όμως, αυτό να είναι αφελές. Οι λέξεις φαντάζουν λίγες για να αποτυπώσουν τί μπορεί να νιώσει μια καρδιά. Ας μην αναλωθούμε λοιπόν άλλο στα λόγια. Ας κλείσουμε τα μάτια, ας πιάσουμε το χέρι ενός αγαπημένου προσώπου και ας αφεθούμε στην ουτοπία. Ίσως να καταφέρουμε στο τέλος να αγγίξουμε την ιδεατή πληρότητα που τόσο επιζητούμε…

Ακολουθήστε μας στο Google News

Facebook
Twitter
LinkedIn

Περισσότερα
άρθρα