Εν αντιθέσει με σήμερα, κάποτε υπήρχαν ηγέτες, και αυτοί, αντίθετα με σήμερα, εθνικοποιούσαν αντί να ιδιωτικοποιούν ακόμα και τον Παρθενώνα (καλομελέτα..).
Αλλά μια άλλη διαφορά με το σήμερα είναι ότι τότε πλήρωναν ακριβά τέτοιες ποταπές κινήσεις. Στην δεκαετία του 50’ ο Μοσαντέκ του Ιράν εξοντώθηκε που εθνικοποίησε την πετρελαϊκή βιομηχανία ενώ ο Νάσσερ στην Αίγυπτο δέχθηκε τριπλό bypass από Βρετανία, Γαλλία και Ισραήλ επειδή εθνικοποίησε την διώρυγα του Σουέζ το 1956. Τους λιγδιάρηδες αγγλογάλλους τους έθιξε το σύμπλεγμα της αποικιοκρατικής ανωτερότητας ενώ για τους ιντριγκαδόρους εβραίους ηγέτες ήταν μια ωραία ευκαιρία να παίξουν πόλεμο με τους μισητούς αιγύπτιους.
Οι αγγλογάλλοι επαναπαύονταν στους “υπερασπιστές της Δημοκρατίας» τους Αμερικανούς ενώ ο Νάσσερ -ευτυχώς για τον ίδιο- είχε δίπλα του τον σοβιετικό μπαμπούλη. Ο άτεγκτος σοβιετικός πρωθυπουργός Νικολάι Μπουλγκάνιν την ώρα της κρίσης απειλούσε ότι η σοβιετική κυβέρνηση ήταν απόλυτα αποφασισμένη να καταφύγει στη χρησιμοποίηση βίας, δηλαδή τίγκα στην πυρηνική ρουκέτα, για να συντρίψει τους επιτιθέμενους και να αποκαταστήσει την ειρήνη στη Μέση Ανατολή.
Ενώ όμως των αγγλογάλλων δεν ίδρωνε το αυτί, ρίχνοντας έτσι τους πρώτους αλεξιπτωτιστές, τους δε αμερικανούς τους είχε λούσει κρύος ιδρώτας. Ο Πρόεδρος Αϊζενχάουερ, παλιά καραβάνα του στρατού, ζήτησε από έναν μυστικό οργανισμό της κυβέρνησης(United States Intelligence Board), να ξεχωρίσει τη μπλόφα από την αλήθεια. Οι εμπειρογνώμονες έκαναν μια διεξοδική συζήτηση για τους πυραύλους που διέθεταν οι Ρώσοι κι ύστερα εκτιμώντας την σταθερότητα της απόφασης τους, κατέληξαν να συμφωνήσουν με τον αρχηγό της CIA, Άλεν Ντάλες, ένα χριστιανόπαιδο από τα λίγα, ότι η αμερικανική κυβέρνηση έπρεπε να προσέξει.
Οι αμερικανικές μυστικές υπηρεσίες εκτιμούσαν ότι η Σοβιετική Ένωση μέχρι το 1957 θα είχε στη διάθεση της 850 πυρηνικές κεφαλές καταγράφοντας και αύξηση των αεροσκαφών που θα τις μετέφεραν. Ένα χρόνο πριν την κρίση στο Σουέζ , αμερικανοί αξιωματούχοι μέτρησαν 11 μεγάλα βομβαρδιστικά τύπου Bison, στις δοκιμές για την παρέλαση της Πρωτομαγιάς. Απλά αμερικανικά μαθηματικά: η Ουάσινγκτον θεώρησε ότι, εάν 11 αεροσκάφη ήταν σε επιχειρησιακή ετοιμότητα, τότε άλλα 25 με 40 ανάλογα αεροσκάφη βρίσκονταν στη γραμμή παραγωγής (εκτός των 1.050 αεροσκαφών μέσου βεληνεκούς που υπολογιζόταν ότι θα είχαν οι Σοβιετικοί μέχρι το 1959). Συνεπώς οι εκτιμήσεις αυτές έκαναν κάποιους να μιλάνε για τέτοιο “χάσμα βομβαρδιστικών”, καθώς οι παραπάνω αριθμοί ξεπερνούσαν τις αμερικανικές δυνατότητες. Με απλά λόγια, “κύριε Πρόεδρε κόψε τις μ@λ@κίες γιατί τα κομμούνια δεν μπλοφάρουν”.
Αλλά είπαμε, αυτά ήταν αμερικανικά μαθηματικά. Όλοι αυτοί οι υπολογισμοί αποδείχτηκαν παντελώς λανθασμένοι και ανακριβείς, διότι απλούστατα οι αμερικανικές ένοπλες δυνάμεις ήταν βασισμένες σε χάρτες που χρονολογούνταν από την εποχή του τσάρου και σε γερμανικές αεροφωτογραφίες που είχαν ληφθεί στην αρχή του Β’ ΠΠ. Το 1957, στις πρώτες σποραδικές πτήσεις των φωτοαναγνωριστικών αεροσκαφών U-2 ξεσκεπάστηκε η αλήθεια. Με βάση τις φωτογραφίες των U-2 οι Αμερικανοί συμπέραναν ότι οι Σοβιετικοί διέθεταν τελικά μόνο 125 βομβαρδιστικά βαρέως τύπου και όχι 700 όπως πίστευαν παλιότερα. Τα κομμούνια, ως άριστοι σκακιστές, άλλαζαν τους διακριτικούς αριθμούς στα λίγα Bison που διέθεταν, δίνοντας την εντύπωση μεγαλύτερου αριθμού στους δυτικούς παρατηρητές. Το λεπόν η CIA παρείχε λανθασμένες πληροφορίες στον mister President που υπερτιμούσαν τόσο πολύ την ΕΣΣΔ ώστε κατέστησαν τη σοβιετική μπλόφα πιστευτή στον Αμερικανό Πρόεδρο.
Τώρα βέβαια αν το ξανασκεφτείς η αμερικανική βλακεία ίσως να μας γλίτωσε από ένα αμοιβαίο πυρηνικό ξεκεφάλιασμα και όχι τίποτα άλλο, η Ελλαδίτσα είναι στην μέση..
