Η περιοχή του Whitechapel ήταν μερικούς αιώνες γεροντότερη από τις αστυνομικές αρχές του Λονδίνου. Τόσες εκατοντάδες χρόνια μιζέριας φτώχειας, βρωμιάς και ξεφτίλας της ανθρώπινης ζωής και αξιοπρέπειας στην καρδιά της μεγαλύτερης Αυτοκρατορίας του κόσμου, δεν μπορούσαν να απαλειφθούν εύκολα. Όποτε έλεγες στον Κάρολο Ντίκενς για Whitechapel έβγαζε φλύκταινες…
Η Μητροπολιτική Αστυνομία ή Scotland Yard όπως την βλέπουμε και ακούμε στις ταινίες, ιδρύθηκε την δεκαετία του 1830 για να μπορέσουν οι αρχές να βάλουν μια τάξη στην μπουρδελοπεριοχή εκείνη του Whitechapel με τα 62 μπουρδέλα και τις 1200 πόρνες. Τα δύσκολα όμως δεν είχαν αρχίσει, τώρα θα άρχιζαν…
39 χρονών ήταν η ιερόδουλη Martha Tabram, 39 ήταν και οι τρύπες που βρήκε η αστυνομία στο άψυχο κορμί της τον Απρίλιο του 1888. Την έρευνα για τον φόνο ανέλαβε το παράρτημα του ειδικού Τμήματος Εγκληματολογικών Ερευνών της Scotland Yard στην περιοχή του Whitechapel με επικεφαλής τον Ντετέκτιβ επιθεωρητή Έντμουντ Ριντ.
Αφού πέρασε η Άνοιξη και το Καλοκαίρι η αστυνομία βρήκε άλλο ένα πτώμα ιερόδουλης στις 31 Αυγούστου, αυτό της Mary Ann Nichols. Επειδή όμως δεν βρέθηκε στην περιοχή ελέγχου του Reid η Scotland Yard έστειλε τον καλύτερο επιθεωρητή της τον Frederick Abberline από τα κεντρικά.
O Φρειδερίκος μας, με παρουσιαστικό διευθυντή τράπεζας, αγαπήθηκε από τον κόσμο –και περισσότερο τον γυναικείο- λόγω της ερμηνείας του Τζόνι Ντέπ στο From Hell. Ο Frederick Abberline μπορεί να μην είχε τα νεύρα του Michael Ceine στο Jack the Ripper ή τα οράματα του Ντεπ στο From Hell αλλά γνώριζε την χαβούζα του Γουάιτσάπελ σαν την παλάμη του ενώ είχε στο ενεργητικό του ένα σωρό επιτυχίες και εξιχνιάσεις. Ερχόμενος από τα κεντρικά της Scotland Yard για να διευθύνει τις έρευνες, έφερε μαζί του και δύο ντετέκτιβ επιθεωρητές τους Henry Moore, and Walter Andrews.
Ο Frederick Abberline ήταν πεπεισμένος ότι για τους φόνους ένοχος ήταν ο μανιακός Πολωνός μετανάστης George Chapman που διέθετε γνώσεις χειρουργικής ενώ αργότερα βρέθηκε ένοχος για την δολοφονία δύο γυναικών με δηλητήριο. Όπως και να έχει ο George εκτελέστηκε μια καλή και ησύχασαν.
Στην πορεία σφαγιάστηκαν άλλες δύο πόρνες, η Annie Chapman και η Elizabeth Stride, και ο Frederick δεν έδειχνε κάποια σημάδια προόδου. Όταν όμως βρέθηκε και το πετσοκομμένο πτώμα της Catherine Eddowes μπήκε στο παιχνίδι και ο Επιθεωρητής James McWilliam της Αστυνομίας Σιτι του Λονδίνου μιας και έγινε στα δικά του τα λημέρια.
Όσο «σκοτώνονταν» όλοι αυτοί οι επιθεωρητές να βγάλουν μια άκρη, ο προϊστάμενος τους ο διευθυντής του Τμήματος Εγκληματολογικών Ερευνών της Scotland Yard, Sir Robert Anderson, επειδή μόλις είχε πάρει την θέση και ήθελε να το ρίξει έξω πήγε διακοπές στην Ελβετία για ένα μήνα.
Φυσικά οι έρευνες δεν ήταν δυνατόν να πάνε κατ’ ευχήν αν ο προϊστάμενος αντί να δώσει οδηγίες ξύνει τα πόδια του και τρώσει σταφύλια στις Άλπεις.
Έτσι, ο Αρχηγός της Scotland Yard για τον οποίον θα πούμε δυο φωνήεντα παρακάτω, αναγκάστηκε να διορίσει τον Αρχιεπιθεωρητή Donald Swanson γενικό συντονιστή της υπόθεσης για όσο λείπει ο Anderson. Ο Donald Swanson, θα έβλεπε ότι χαρτί και αναφορά υπήρχε για την υπόθεση αποκτώντας γνώσεις της υπόθεσης. Ο ίδιος έκλεινε πως τον πολωνοεβραίο Aaron Kosminski ως τον βασικό ύποπτο για τους φόνους. Πολύ Πολωνία ακούγεται όμως και θα γίνει κάνα διπλωματικό επεισόδιο.
Λίγο αργότερα σφάξανε και την Mary Jane Kelly. Τζίφος οι έρευνες. Ο κόσμος αναγκάστηκε να πάρει την κατάσταση στα χέρια του συστήνοντας την Επιτροπή Επαγρύπνησης του Γουάιτσάπελ να κάνει περιπολίες -και τέτοια χρυσαυγίτικα-, τώρα εδώ που τα λέμε δεν είχαν και άδικο. Πρόεδρός της ήταν ο οικοδόμος και μασόνος George Lusk.
O Lusk δέχτηκε εκείνη την περίοδο και ένα ωραίο γράμμα από τον Τζακ τον Αντεροβγάλτη. Είναι άγνωστο αν έβρεξε τα παντελονάκια του όταν ξεδίπλωσε το χαρτί και διάβασε το περιεχόμενο και τον αποστολέα. Βασικά, το συγκεκριμένο γράμμα δεν διαβαζόταν μόνο, αλλά «ανοιγόταν» μιας και περιείχε ένα κουτάκι που μέσα είχε ένα νεφρό.
Και πάλι τζίφος, ένας στρατός επιθεωρητών και η κοινωνία των πολιτών δεν μπόρεσαν να βρουν άκρη. Και όπως έλεγε ο Ναπολέοντας «δεν υπάρχουν κακά συντάγματα μόνο κακοί συνταγματάρχες» ο Αρχηγός της Αστυνομίας Charles Warren προσέλκυσε όλη την κριτική για την ανικανότητα της Βρετανικής Αστυνομίας να βρεί ένα τύπο που βγάζει τα έντερα αβοήθητων φτωχών κοριτσιών στο κέντρο του Λονδίνου.
Ομολογουμένως ο υποστράτηγος Warren ήξερε για μάχη εκ παρατάξεως και όχι τόσο κυνηγητό σε σοκάκια του κέντρου. Είχε μια εμμονή με την ένστολη αστυνόμευση παραλείποντας να διεξάγει μυστικές παρακολουθήσεις ενώ δεν παρενέβαινε καθόλου στις έρευνες αφήνοντας τους ντετέκτιβ να αλωνίζουν. Κατηγορήθηκε ότι δεν χρησιμοποίησε λαγωνικά της αστυνομίας για τις έρευνες ενώ δεν χρησιμοποίησε σωστά το δυναμικό της αστυνομίας. Όταν βρέθηκε το πτώμα της Mary Jane Kelly, ο Warren, αν και είχε υποβάλλει ήδη την παραίτησή του μιας -και κατά την κοινή γνώμη- τα είχε κάνει θάλασσα, πήγε στον τόπο του εγκλήματος για να διεξάγει αυτοπροσώπως την έρευνα δίνοντας ήδη την διαταγή να μην μπει κανείς μέσα στον τόπο του εγκλήματος. Προκοπή όμως δεν είδαμε και ο Warren επέστρεψε στα στρατιωτικά του καθήκοντα, όχι βέβαια ότι και κει τα πήγε καλύτερα αλλά τέλος πάντων.
Οι φόνοι συνεχίστηκαν για τα επόμενα χρόνια ξεπερνώντας τα θύματα τις 11 ιερόδουλες. Την εποχή της μεγαλύτερης ακμής της, η Βρετανική Αυτοκρατορία, διαθέτοντας την πιο οργανωμένη αστυνομία παγκοσμίως δεν μπόρεσε να συλλάβει τον πρώτο serial killer της εγκληματολογικής ιστορίας.
Είτε η Scotland Yard είχε έναν στρατό ηλιθίων είτε οι ένοχοι κατηύθυναν τις έρευνες…
Πριν αναπτυχθούν θεωρίες συνωμοσίας να έχουμε υπόψιν ότι η Scotland Yard την δεκαετία του 1950, δηλαδή 70 χρόνια σχεδόν μετά τον Αντεροβγάλτη, έκανε τέτοιες γκάφες σε υπόθεση serial killer που έστειλε αθώο στην κρεμάλα χωρίς να αντιληφθεί ότι ο πραγματικός δολοφόνος ήταν ένας… επιθεωρητής της αστυνομίας.
Οπότε η Scotland Yard του 1880 χωρίς να διαθέτει την ιατροδικαστική τεχνολογία και την εμπειρία των συνάδελφών τους της δεκαετίας του 1950 δικαιολογούνταν να κάνει και λαθάκια…
