Υπάρχουν ιστορίες και ιστορίες καλοκαιριού, όπως και μονοπάτια ποικίλα που μπορεί κανείς να ακολουθήσει.
Οι περισσότερες ιστορίες εμπεριέχουν φλερτ, έρωτες και γνωριμίες αξέχαστες, βόλτες στο ηλιοβασίλεμα ή ενατένιση του ηλίου που χάνεται και δίνη τη θέση του στο σκότος, σε κάποια παραλία ερημική. Άλλες ιστορίες πάλι μιλούν για ταξίδια σε μέρη πρωτόγνωρα και ιστορίες παράδοξες και ίσως ακόμα και ανατριχιαστικές, μύθους και θρύλους που δεν ξέρεις τι είναι αλήθεια και τι φαντασιοκοπία. Η καλοκαιρινή ιστορία που θα σας διηγηθώ είναι ολότελα αληθινή και συνάμα παράδοξη κι αφορά μία κοπέλα, ένα ταξίδι με τραίνο και την αγάπη της για τη λογοτεχνία.
Η Χ. έφτιαχνε εκείνο το βράδυ τη βαλίτσα της, αφού το επόμενο πρωί ταξίδευε για το εξοχικό μιας φίλης της με το πρώτο πρωινό τραίνο για Θεσσαλονίκη. Μία μικρή απόδραση για μερικά μπάνια μακριά από την Αθήνα θα ήταν άκρως αναζωογονητική. Είχε καθίσει για πολλή ώρα μπροστά από τη βιβλιοθήκη της, απορώντας ποια βιβλία να πάρει μαζί της για να διαβάσει. Πάντοτε ήθελε τα αναγνώσματά της να είναι επίκαιρα –με ό,τι αυτό συνεπαγόνταν κάθε φορά. Ξαφνικά, θυμήθηκε το τελευταίο δώρο της φίλης της στην οποία ετοιμαζόταν να πάει. Ήταν ένα σχετικά νεοεκδοθέν βιβλίο κάποιας Πόλα Χόκινς εν ονόματι «Το κορίτσι του τρένου». Παρά την πρώτη ενόχλησή της για το ότι το «τρένο» κάποιοι το γράφουν με –ε- αντί για –αι- όπως είναι η παλιά γραφή του, της είχε φανεί ενδιαφέρουσα η πλοκή: Ένα ψυχολογικό θρίλερ (το καλύτερο για τη Χ.) με ένα κορίτσι, το οποίο κάθε μέρα παίρνει με μια αυστηρή ρουτίνα το τραίνο και παρατηρεί ένα συγκεκριμένο ζευγάρι να ζει σε ένα από τα σπίτια που αντικρύζει καθημερινά. Με την αλλεπάλληλη αυτή παρατήρηση δεν αργεί να νιώσει κάπως πιο οικεία μαζί τους κι ας μην τους έχει γνωρίσει ποτέ της. Μέχρι που κάτι αναπάντεχο συμβαίνει και αναγκάζεται να μπλέξεις τη ζωή τους.
Η ιδανική ιστορία για την Χ. Κάθε μέρα αναγκάζεται κι εκείνη χρησιμοποιεί επί μία ώρα το τραίνο για τη σχολή της και πάντα εύχεται να συμβεί κάτι αναπάντεχα ενδιαφέρον για να την βγάλει από την πλήξη και την ανία αυτού του αλλεπάλληλου πήγαινε-έλα. Εδώ και τρία χρόνια όμως, τίποτα. Το έχωσε δίχως δεύτερη σκέψη στη βαλίτσα της και πήγε να κοιμηθεί.
Η επόμενη μέρα τη βρήκε να ταξιδεύει σε θέση με παράθυρο. Το πράσινο τοπίο που γινόταν ολοένα και εντονότερο κάθε λεπτό που απομακρυνόταν το τραίνο από το αστικό τοπίο της Αθήνας, την έκανε να κοιμηθεί για πάνω από 3 ώρες. Όταν άνοιξε τα μάτια της είδε πως απέναντί της καθόταν μία κοπέλα, γύρω στην ηλικία της που διάβαζε ένα βιβλίο του Χαρούκι Μουρακάμι, εν ονόματι «Ο άχρωμος Τσουκουρου Ταζακι και τα χρόνια του προσκυνήματός του». Δεν άργησαν να πιάσουν την κουβέντα για τον Ιάπωνα συγγραφέα, φανερή λάτρης του οποίου ήταν η άγνωστη νέα. Η Χ. κορόιδευε καλοπροαίρετα τον μακρόσυρτο τίτλο του βιβλίου και το ιαπωνικό παράδοξο όνομα του κεντρικού ήρωα που καλά καλά δεν μπορούσε να προφέρει χωρίς σαρδάμ.
«Κάτσε να σου δείξω τι διαβάζω εγώ» της είπε η Χ. κι έβγαλε το δικό της βιβλίο από την τσάντα της.
Στην όψη του τίτλου η άγνωστη την κοίταξε συνωμοτικά και έσκασε στα γέλια.
«Σοβαρά τώρα; Το κορίτσι του τρένου; Για πες, θα φτάσουμε σώες κι ασφαλείς στον προορισμό μας; Τι λέει η ιστορία;»
«Τώρα το ξεκίνησα» της είπε η Χ. «Θα διαβάσω λίγο και θα σου πω τι θα μου φανερώσει η μεγίστη ιέρεια της λογοτεχνίας! Έτσι κι αλλιώς σε λίγο φτάνουμε, οπότε δεν ξέρω εάν θα προλάβω να μάθω και πολλά για το μέλλον μας!»
Η Χ. ξεκίνησε να διαβάζει. Κάποια στιγμή βλέπει ημερομηνία 11 Ιουλίου. Σκουντάει αμέσως την νέα της φίλη ενθουσιασμένη.
«Τα σημάδια! Σήμερα έχουμε 9 Ιουλίου αλλά μικρή η διαφορά. Θα μάθουμε τι θα γίνει μεθαύριο! Κάτσε να σου διαβάσω!»
Διαβάζοντας πέφτει πάνω στην πρόταση: «…δεν είναι σπάνιο μερικές φορές τα τραίνα να εκτροχιάζονται…»
Αυτόματα, οι δύο κοπέλες κοιτάχτηκαν για μερικά δευτερόλεπτα και ξέσπασαν στα γέλια.
«Το μέλλον δεν ήθελες; Πω πω φαντάσου να γίνει τίποτα τέτοιο! Θα θεωρώ μια ζωή την φίλη μου που μου έκανε δώρο αυτό το βιβλίο απίστευτα γρουσούζα! Μου είχε ρίξει μία φορά τα ταρώ κιόλας και μπορώ να πω πως έπεσε μέσα σε διάφορα. Όχι ότι τα πιστεύω όλα αυτά βέβαια!» αναφώνησε η Χ.
Δεν πρόλαβαν να περάσουν πέντε λεπτά και ανακοινώθηκε από τα μεγάφωνα πως ένα τραίνο είχε εκτροχιαστεί στα Τέμπη και έπρεπε να κατέβουν όλοι οι επιβάτες στην Λάρισα.
Τρεις ώρες αργότερα, έχοντας πάρει ένα ταξί κι ένα ΚΤΕΛ για να φτάσει στον προορισμό της, η Χ. μου εξιστορούσε αυτό το παράδοξο περιστατικό. Συμφωνήσαμε να μην της ξανακάνω δώρο βιβλία ΠΟ-ΤΕ.
*Αφιερωμένο στη Χ.
** Τα δύο προαναφερθέντα βιβλία κυκλοφορούν από τις εκδόσεις Ψυχογιός κι είναι εξίσου εξαιρετικά.
