Σας υποσχέθηκα γυναίκες με θάρρος, με όραμα, με έργα, με ενεργό δράση, με πνεύμα ανήσυχο, με κατορθώματα που άντεξαν στο χρόνο, με πάθος για δημιουργία και με ισχυρή θέληση για την πραγμάτωση των «πιστεύω» τους. Αυτό είναι το δεύτερο μέρος της θηλυκής πλευράς της ιστορίας που ο χρόνος ποτέ δεν ξέχασε.
Έλεν Κέλλερ. Η κωφάλαλη ρήτορας. Γεννιέται το 1880 στην Αλαμπάμα και σε ηλικία 19 μηνών μένει τυφλή και κωφή. Αρχίζει να επικοινωνεί με την οικογένειά της περίπου στα έξι της χρόνια, με περισσότερες από εξήντα κινήσεις-σήματα. Τότε, το 1886, οι γονείς της φέρνουν για γκουβερνάντα και δασκάλα, την Ανν Σάλλιβαν, η οποία με υπομονή και επιμονή καταφέρνει να διδάξει στη μικρή Έλεν την νοηματική γλώσσα αλλά και να μιλάει. Η Έλεν θα μάθει να μιλάει γερμανικά, ελληνικά και λατινικά καθώς και να διαβάζει με το σύστημα Μπράιγ. Γίνεται το πρώτο άτομο με κώφωση και τύφλωση που αποφοιτά από το πανεπιστήμιο με πτυχίο στις τέχνες το 1914. Παράλληλα, μελετά ξένους συγγραφείς και φιλόσοφους, ενώ ασχολείται έντονα με τον ακτιβισμό. Πραγματοποιεί ομιλίες στην Ευρώπη και την Αμερική με θέμα τις διακρίσεις σε άτομα με αναπηρία, κατά του πολέμου και υπέρ της γυναικείας ψήφου και το 1964 ο Πρόεδρος της Αμερικής της απονέμει το Προεδρικό Μετάλλιο της Ελευθερίας, έναν από τους πιο τιμητικούς τίτλους στις Ηνωμένες Πολιτείες. Μέχρι και το θάνατό της το 1968, τιμάται με δεκάδες βραβεία και μετάλλια μια γυναίκα που, ενώ δεν έβλεπε τον κόσμο, οραματιζόταν έναν καλύτερο από αυτόν.
Η επόμενη ονομάζεται Μαρία Μοντεσσόρι, και γεννήθηκε στο Κιαραβάλλε της Ιταλίας. Σπουδάζει στο πανεπιστήμιο της Ρώμης και το 1896 είναι η πρώτη γυναίκα γιατρός της Ιταλίας. Η αγάπη της για τα παιδιά θα την κάνει παιδίατρο και έπειτα θα δουλέψει με παιδιά με νοητική στέρηση, τα οποία σημειώνουν σημαντική άνοδο χάρη στη δική της καθοδήγηση και φροντίδα. Λίγα χρόνια αργότερα θα ανοίξει δικό της κέντρο για παιδιά σε προάστιο της Ρώμης, όπου εκεί θα διδάξει 60 περίπου παιδιά, από δυο ως επτά ετών. Εκεί αναπτύσσει μια μέθοδο διδασκαλίας που έχει βασικό γνώμονα το σεβασμό στην προσωπικότητα του παιδιού. Αυτή η μέθοδος γίνεται ευρέως γνωστή και ειδικοί από όλο τον κόσμο καταφθάνουν για να δουν από κοντά τη διδασκαλία της. Μάλιστα, η ίδια η Μοντεσσόρι ταξιδεύει σ’ όλο τον κόσμο για να εκπαιδεύσει παιδαγωγούς ώστε να διδάσκουν και αυτοί με τη δική της μέθοδο. Σε ηλικία 82 ετών φεύγει από τη ζωή, η μέθοδός της όμως επιβιώνει σε δεκάδες κράτη, όπου λειτουργούν «μοντεσσοριανά» σχολεία.
Τέλος, θα σας ταξιδέψω στην Ζάκυνθο, όπου περί το 1801 γεννιέται η Ελισάβετ Μουτζάν. Κατάγεται από αριστοκρατική οικογένεια και μεγαλώνει με αρκετά αυστηρές αρχές. Η δίψα της για μόρφωση και για εκπαίδευση είναι μεγάλη, αλλά περιορίζεται στο να κάνει ιδιαίτερα μαθήματα στο σπίτι από τρεις κληρικούς. Με κόπο και προσωπική προσπάθεια θα μάθει αρχαία ελληνικά, γαλλικά και ιταλικά. Γράφει ποιήματα, θεατρικά έργα και μεταφράζει διάφορα κείμενα. Αποφασίζει να μην παντρευτεί και να κλειστεί σε μοναστήρι ώστε να μπορέσει να ασχοληθεί με τα γράμματα, κάτι που οι γονείς της αρνιούνται κατηγορηματικά. Προκειμένου να μην μείνει έγκλειστη για πάντα στο σπίτι, τελικά παντρεύεται στα 30 της έναν κατά πολύ μεγαλύτερό άντρα, τον Νικόλαο Μαρτινένγκο. Μετά από ένα χρόνο και μετά από τη γέννηση του γιού της, η Ελισάβετ Μουτζάν Μαρτινένγκου αφήνει την τελευταία της πνοή, μαζί με την πένα της που σταματάει να γράφει για πάντα.
Όλες αυτές οι γυναίκες έγιναν γνωστές σε εμένα από το ημερολόγιό μου. Το «ημερολόγιο γένους θηλυκού» που ζωντανεύει τις μνήμες όλων αυτών των σπουδαίων γυναικών που έγιναν πρότυπο για άλλες γυναίκες, και εκείνες για άλλες γυναίκες και ούτω καθεξής. Το σημαντικό είναι ότι έγιναν παράδειγμα και οι γνώσεις τους, ενώ οι κόποι και ο βίος τους έμειναν ανεξίτηλοι στο χρόνο. Γιατί τους αξίζει. Γιατί έτσι πρέπει.
Οι ιστορίες συνεχίζονται…
