Κυριακή μεσημέρι, μέσα στους ήχους του μπουζουκιού και υπό την επήρεια σούμας, ένας φίλος που καθόταν αριστερά μου (υπερ)ανέλυε την κατάσταση που βίωνε με μία γκόμενα… Τον άκουγα να μιλάει για μία ομολογουμένως άρρωστη κατάσταση, που όμως δικαιολογούσε! Αργότερα στο Facebook διάβαζα (υπέρ)αναλύσεις για το πόσο βρώμικο είναι το ποδόσφαιρο και γιατί ο Άρης από 1-3 έχασε με 4-3 μέσα σε 10 λεπτά. Τρεις ώρες νωρίτερα, άκουσα στο ραδιόφωνο ότι ο κ. Χατζηδάκης (υπερ)ανέλυε με στιβαρά επιχειρήματα ότι πρέπει να υιοθετηθούν οι πολιτικές μείωσης τιμών στα βασικά προϊόντα διαβίωσης (γάλα, ψωμί και φάρμακα) που έχουν οι άλλες χώρες στην Ευρώπης.
Είναι μάλλον δύσκολο για τον ανθρώπινο εγκέφαλο να σταματήσει την (υπερ)ανάλυση των γεγονότων και να δεχθεί αυτό ακριβώς που συμβαίνει στη σκηνή, χωρίς να κοιτάξει πίσω από τα σκηνικά. Επικρατεί η τάση πρώτα να κάνουμε κάτι, και μετά να πείθουμε τον εαυτό μας ότι αυτό που κάναμε ήταν το σωστό, στηριζόμενοι μόνο σε μία μικρή εκδοχή της αλήθειας που προέκυψε από πολύπλοκες διαδικασίες (υπερ)ανάλυσης, και όχι στην κατάσταση καθαυτή.
Ψηφίζουμε, και αφού τελειώσει η διαδικασία, καθόμαστε μπροστά στον καναπέ ακούγοντας τον κάθε βλάκα να (υπερ)αναλύει, χρησιμοποιώντας δυσνόητες έννοιες, ώστε να αισθανθούμε λίγο καλύτερα για την επιλογή μας. Φράσεις και σλόγκαν όπως «Το μέλλον της χώρας θα εξαρτηθεί από τα spreads», είναι απλά μερικά παραδείγματα (υπερ)ανάλυσης της πραγματικότητας από το χαζοκούτι. Όσοι βρίσκονται μέσα στη βουλή έχουν τουλάχιστον έναν λόγο για να διεκδικούν την ψήφο μας. ΝΔ και ΠΑΣΟΚ μας κρατάνε ακόμα μέσα στην Ευρώπη. Ο ΣΥΡΙΖΑ θα μας βγάλει από το μνημόνιο και θα κάνει καλύτερη τη ζωή μας. Η Χ.Α. θα δώσει την Ελλάδα στους Έλληνες, θα μείνουμε οι λίγοι και οι καλοί και άρα θα περνάμε καλύτερα. Το Κ.Κ.Ε. φροντίζει για τα συμφέροντα της εργατική τάξης, ενώ οι Αν.Ελ. προσαρμόζονται κάπου στο μεταξύ… Οι παραπάνω λόγοι, προκύπτουν από την τηλεοπτική (υπερ)ανάλυση της κρίσης.
Το να μπορεί να αγοράζει κάποιος ψωμί με 0,8 ευρώ/κιλό, όπως για παράδειγμα στην Αγγλία, αντί στα 1.6 ευρώ/κιλό της ελληνικής Αγοράς, ή γάλα με 0,65 ευρώ/λίτρο, όπως συμβαίνει στη Γερμανία, σχεδόν στη μισή τιμή απ’ ότι στην Ελλάδα, θα έπρεπε να είναι αυτονόητο. Είναι το απολύτως απαραίτητο, χωρίς καν να τεθεί το ζήτημα των μισθολογικών διαφορών. Δεν χρειάζεται αναλύσεις και στρατηγικές. Τέτοιες κινήσεις θα έπρεπε να περιγράφονται με λιτές ανακοινώσεις, κι όχι με βαρύγδουπες δηλώσεις που παραπέμπουν σε τάματα κι Αγίους. Αν δεν μπορούν να γίνουν τα απλά και στοιχειώδη, τότε πώς μπορεί κάποιος με τρεμάμενο χέρι στο πηδάλιο να εμπνεύσει έναν λαό ότι θα βγει από την κρίση…
Τελικά, όντως η υπερανάλυση… σκότωσε τη λογική.
Ο Κωστής Τσαμπανάκης είναι Μηχανικός Τηλεπικοινωνιών
