Ένα από τα αγαπημένα μου θέματα όταν έκανα μάθημα σε παιδιά του Κατηχητικού ήταν αυτό της Κυρά Σαρακοστής.

Στα παιδιά δεν αρέσουν τα πολλά λόγια και οι θεωρίες, έτσι προτιμούσα τη ”βιωματική ” μάθηση. Η Κυρά Σαρακοστή λοιπόν είναι ένα παλιό ελληνικό έθιμο που έπαψε να τηρείται στις μέρες μας . Στην ουσία είναι ένα αυτοσχέδιο ημερολόγιο που είχαν οι παλιοί για να μετρούν τις εβδομάδες από την Καθαρά Δευτέρα μέχρι την Κυριακή του Πάσχα. Οι εβδομάδες είναι επτά, γιαυτό και η Κυρά Σαρακοστή έχει επτά πόδια. Ένα πόδι για κάθε εβδομάδα.

Η Κυρά Σαρακοστή έχει σταυρωμένα τα χέρια της, επειδή προσεύχεται, δεν έχει στόμα γιατί δεν μιλάει και γιατί νηστεύει, δεν έχει αυτιά για να μην ακούει. Όλα αυτά γιατί η περίοδος μέχρι το Πάσχα στην ουσία σημαίνει στροφή στον εσωτερικό μας κόσμο με σκοπό την κάθαρση μέσω της νηστείας, όχι μόνο των τροφών αλλά και των κακών μας συνηθειών, δεν βλέπουμε δηλαδή, δεν ακούμε και δεν σχολιάζουμε τι κάνουν οι άλλοι, αλλά στρέφουμε την προσοχή μας στην δική μας βελτίωση.

Την κατασκευάζαμε δε ως εξής :
Αφού πλέναμε καλά τα χέρια μας, ανακατεύαμε μισό κιλό αλεύρι και κάμποσο αλάτι,για να κρατήσει η ζύμη μέχρι το Πάσχα και να μη μουχλιάσει. Προσθέταμε σιγά σιγά νερό μέχρι να γίνει ένα σφιχτό ζυμάρι που το πλάθαμε σε σχήμα γυναίκας με όλα τα χαρακτηριστικά που προανέφερα.

Κάναμε και μια τρύπα στο μέτωπο για να μπορούμε να την κρεμάσουμε, και ζητούσαμε σε ένα γειτονικό σπίτι να μας την ψήσει στο φούρνο.

Η χαρά των παιδιών δεν περιγράφεται όταν την κρεμούσαμε στον τοίχο και καμάρωναν το δημιούργημά τους. Γινόταν δε χαμός γιατί κάθε φορά, όλοι ήθελαν να βγάλουν το πόδι, τόσο που κάναμε κλήρωση ποιός θα είναι ο τυχερός της εβδομάδας.

Περιττό να σας πω πόσο καθάρισμα ήθελε μετά ο χώρος αλλά και τα ίδια τα παιδιά από το αλεύρι και όλα τα υπόλοιπα, αλλά σημασία έχει ότι το καταευχαριστιόμασταν και εγώ και εκείνα!

Καλή Σαρακοστή λοιπόν σε όλους, με υγεία !