Όσοι είναι σινεφίλ γνωρίζουν ότι δεν υπάρχει μεγαλύτερη χαρά στον κόσμο από το να παρακολουθείς στη μεγάλη οθόνη κάποια παλιά ταινία ακριβώς με τον τρόπο που παίχτηκε δεκαετίες πριν στα σινεμά.
Αυτός είναι και ένας από τους λόγους που όλοι μας στηρίζουμε το Ταινιόραμα των αδερφών Στεργιάκη κάθε χρόνο στον κινηματογράφο Άστυ που γίνεται προσπάθεια να παίζονται μεγάλα αριστουργήματα του κινηματογράφου από κόπιες 35 mm που διαθέτουν στο αρχείο τους. Για τους κινηματογραφόφιλους έχει μεγάλη γοητεία να βλέπουν την πατίνα του χρόνου πάνω σε φιλμ που έχουν όλους αυτούς τους κόκκους. Όσο για τον γράφοντα, κάθεται όσο πιο μπροστά στην οθόνη μπορεί για να τους απολαμβάνει. Κι αν δεν μπορεί κανείς να βρει 35άρες κόπιες, ψάχνει έστω να βρει ψηφιακές αποκαταστάσεις του ασπρόμαυρου φιλμ ή εταιρείες που επιχειρούν κάτι αντίστοιχο στον τομέα του DVD, όπως η Criterion ή (αν θέλουμε κάτι πιο εγχώριο) τις ψηφιακές αποκαταστάσεις που κάνει στα φιλμ του Φίνου η εταιρεία Graal.
Και έρχεται, λοιπόν, εν έτει 2016 ο κινηματογραφικός οργανισμός Καραγιάννης-Καρατζόπουλος γιορτάζοντας τα 50 χρόνια παρουσίας του στον ελληνικό κινηματογράφο με τον επιχρωματισμό (digital colorization που έγινε στα West Wing Studios της Φλόριντα των ΗΠΑ) μιας από τις καλύτερες ταινίες της χρυσής περιόδου, το ‘’Η γυνή να φοβήται τον άντρα’’ (1965) του Γιώργου Τζαβέλλα και με πρωταγωνιστές τους Γιώργο Κωνσταντίνου, Μάρω Κοντού, Δέσπω Διαμαντίδου και πολλούς άλλους. Έχουμε να κάνουμε με μια ταινία που δεν θέλει ιδιαίτερες συστάσεις αφού όχι μόνο αγκαλιάζεται από την κριτική αλλά και από το κοινό που την τελευταία εικοσαετία την έχει δει αμέτρητες φορές στα ιδιωτικά κανάλια. Και πώς γίνεται να μη συγκινηθεί κανείς από μια ταινία που καταφέρνει πέρα από μια δραματική κωμωδία να σταθεί και σαν καθρέφτης μιας ολόκληρης κοινωνίας και σαν μια μελαγχολική σάτιρα σαν εκείνες του ιταλικού κινηματογράφου;
Όσον αφορά την εταιρεία ‘’Καραγιάννης-Καρατζόπουλος’’, ευθύνεται για κάποιες τερατώδεις αλλοιώσεις σε φιλμ που ανήκουν στο αρχείο της με προσθήκη στις τηλεοπτικές ή DVD κόπιες κακόγουστων ψηφιακών τίτλων (δυστυχώς υπάρχουν και στην επιχρωματισμένη ταινία για την οποία μιλάμε σήμερα) ακόμα και μοντάζ με εμβόλιμες σκηνές από την Αθήνα της τελευταίας δεκαετίας. Ευτυχώς, παρέμβαση σαν την τελευταία δεν παρατηρήθηκε στο ‘’Η γυνή να φοβήται τον άντρα’’ αλλά όπως και να’ χει ο ψηφιακός επιχρωματισμός σπανίως έχει δώσει στις ταινίες καλά αποτελέσματα.
Δοκιμάστηκε για κάποια (λίγα) χρόνια στην Αμερική του ’80 σε ταινίες όπως το νουάρ ‘’Το γεράκι της Μάλτας’’ ή ακόμα και το ‘’Η νύχτα των ζωντανών νεκρών’’ του Τζορτζ Α. Ρομέρο αυστηρώς για τηλεοπτική και όχι κινηματογραφική προβολή. Αυτό το digital colorization είναι ένα πρόγραμμα που μέσω ενός λογαρίθμου υπολογίζει υποθετικά-και γι’ αυτό τα αποτελέσματα δεν είναι πάντα κοντά σε αυτό που φανταζόμαστε εμείς- το χρώμα που κρύβεται σε ένα ασπρόμαυρο φιλμ.
Το κυρίαρχο ζήτημα, όμως, που επανέρχεται με αφορμή την πρωτοβουλία της ‘’Καραγιάννης-Καρατζόπουλος’’ είναι ο σεβασμός σε ένα φιλμ που μας παραδόθηκε ασπρόμαυρο κατ’ επιλογή του δημιουργού και το γεγονός ότι η εταιρεία δείχνει με αυτή τη στάση της να μη το σέβεται παρά μόνο προέβη στον επιχρωματισμό με αρχικό σκοπό το εύκολο κέρδος. Κέρδος που αμφιβάλλω πολύ αν θα έρθει όταν διαβάζω ότι την πρώτη βδομάδα και με άνοιγμα σε 38 οθόνες αυτή η εκδοχή της ταινίας έκοψε 1.877 εισιτήρια. Με τέτοια αποκαρδιωτικά εισπρακτικά αποτελέσματα έγινε νομίζω προφανές ότι η κίνηση απέτυχε, το κοινό αποδοκίμασε.
Η ουσία του έργου βέβαια δεν αλλάζει. Τις αθάνατες αυτές ατάκες του Αντωνάκη και της Ελενίτσας θα τις απολαύσει κανείς και στην επιχρωματισμένη ταινία. Φανταστείτε όμως πόσο πιο πολύ θα μαγευόμασταν εμείς που τώρα ξεκινάμε να μαθαίνουμε τον κινηματογράφο αν βλέπαμε στη μεγάλη οθόνη ασπρόμαυρες όλες αυτές τις αριστοτεχνικές κινήσεις της κάμερας στο εσωτερικό του σπιτιού του ζεύγους Κοκοβίκου ή το τελευταίο παθιασμένο πλάνο με τους ήρωες που σμίγουν τα κεφάλια τους μέσα στο υπό κατεδάφιση σπίτι.
Ελπίζω αυτή ακριβώς η εισπρακτική αποτυχία του εγχειρήματος να σταθεί ως αποτρεπτικός παράγοντας για τέτοιου είδους επεμβάσεις σε άλλες ταινίες και πάνω απ’ όλα για να μη δούμε αυτή την εκδοχή της ταινίας να κυριαρχεί στους τηλεοπτικούς μας δέκτες-αυτός ίσως είναι ευσεβής πόθος αφού η εταιρεία θα θελήσει να αποσβέσει τα τεράστια έξοδα του επιχρωματισμού κι έτσι θα αναζητήσει υποστηρικτές αυτής της βερσιόν.
