Ο Σιλβέστερ Σταλόνε έφτασε τα 70. Και είναι από εκείνους που παρά τα τόσα μπότοξ που έχει κάνει θέλει ακόμα να κοιτάζεται επί της ουσίας στον καθρέφτη. Αυτό το κάνει με πολλούς τρόπους. Πότε σκηνοθετώντας παρωδίες σαν τους ‘’Αναλώσιμους’’ και πότε παρακολουθώντας την εξέλιξη των δυο πιο αγαπημένων χαρακτήρων που ενσάρκωσε, του Ράμπο και του ακόμα πιο ολοκληρωμένου σαν περσόνα Ρόκι.
Δεν είναι τυχαίο ότι οι ταινίες της σειράς Ρόκι βρίσκουν φανατικούς θαυμαστές ανάμεσα και σε εκείνους που περιφρονούν το λαϊκό σινεμά που υπηρέτησε ο Σταλόνε, συμπεριλαμβανομένων και των περιπετειών με τα εξωπραγματικά κατορθώματα που γαλούχησαν γενιές και γενιές εφήβων. Οφείλουμε βέβαια να σταθούμε στο τι προσφέρουν αυτές οι ταινίες του Ρόκι στο θεατή. Και αυτό δεν είναι άλλο από τη θέληση για αγώνα στη ζωή μας. Έτσι εκείνες οι ταινίες ανέπτυσσαν χαρακτήρες προσφέροντας παράλληλα το θέαμα των σκηνών του ρινγκ και μερικά από τα πιο αξιομνημόνευτα τραγούδια και μουσικά θέματα της δεκαετίας του ’80 (με πιο χαρακτηριστικό το ‘’Eye of the tiger’’ αλλά και το ‘’Gonna fly now’’ του Μπιλ Κόντι).
Η επιστροφή του Ρόκι αυτή τη φορά γίνεται προκειμένου να προετοιμαστεί ο γιος του Apollo Creed για να ανέβει στο ρινγκ. Πρόκειται για τον Adonis Creed που θα θελήσει να φτιάξει τη δική του φήμη, χωρίς να βασίζεται στο όνομα του πατέρα του που υπήρξε αντίπαλος στο άθλημα αλλά φίλος με το Ρόκι Μπαλμπόα.
Εκείνο που εντυπωσιάζει πιο πολύ σε αυτή την ταινία είναι ο τρόπος που ο καινούριος σκηνοθέτης, ο Ράιαν Κούγκλερ, αντιμετώπισε το παρελθόν του Ρόκι αλλά και το πώς έκανε τις δυο γενιές να συναντηθούν. Δεν πρόκειται δηλαδή για μια στείρα μίμηση των φιλμ του Σταλόνε αλλά μια ματιά που πατάει στο μοντάζ των παλιών φιλμ προτείνοντας καινούρια μουσικά θέματα και σεναριακά ευρήματα ώστε να παραλληλίσει στο θεατή τα προβλήματα που αντιμετωπίζει ο Creed με τα αντίστοιχα που αντιμετωπίζει κάθε αθλητής αλλά και άνθρωπος στην αρχή της καριέρας του, όπως βέβαια και ο Ρόκι στο πρώτο φιλμ του 1976.
Το ίδιο ισχύει και στο κομμάτι της ερωτικής ιστορίας που αναπτύσσεται ανάμεσα στον Άδωνι και τη Μπιάνκα (πόσο αξιαγάπητη σε αυτό το ρόλο η Τέσσα Τόμσον). Η Μπιάνκα είναι κι αυτή μια γυναίκα που δίνει το δικό της αγώνα καθώς πάσχει από σταδιακή απώλεια της ακοής της αλλά παρόλα αυτά δεν το βάζει κάτω και ακολουθεί το όνειρό της να γίνει τραγουδίστρια.
Πραγματικά, αν κάτσει κανείς και παρακολουθήσει όλες τις ταινίες της σειράς, από την πρώτη μέχρι και το ‘’Creed’’ θα έχει και μιας πρώτης τάξεως ευκαιρία να δει και την εξέλιξη του αθλήματος μέσα σε όλες αυτές τις δεκαετίες. Εκείνο βέβαια που δεν αλλάζει σε καμία περίσταση και εποχή είναι η θέληση για αγώνα κάτω από τις πιο αντίξοες συνθήκες καθώς και η αλαζονεία μερικών ανθρώπων του αθλήματος που επιμένουν να ρίχνουν το ηθικό εκείνων που φαίνονται πιο αδύναμοι. Ο Adonis Johnson μπορεί να φαίνεται αρχικά μη υπολογίσιμη δύναμη αλλά η δίψα του για το άθλημα θα τον κάνει να εγκαταλείψει τη δουλειά γραφείου του και να ανατρέξει στο Ρόκι που θα είναι σε θέση να του ξυπνήσει τον καλύτερό του εαυτό, να τον κάνει να παλέψει με όλη του την καρδιά.
Είναι κάπως μελαγχολικό καθώς βλέπεις τη φιγούρα του Ρόκι να νικιέται ταινία με την ταινία από το μεγαλύτερο αντίπαλο όλων μας, το Χρόνο. Σου σπαράσσει την καρδιά να τον βλέπεις να πηγαίνει και να κάθεται στους τάφους των αγαπημένων του που έφυγαν, να τους μιλάει και να μη τους ξεχνά ποτέ. Συγκινείσαι, επίσης, από τον τρόπο που προπονεί το νεαρό πρωταγωνιστή –όλα τα μέσα που χρησιμοποιεί είναι εκείνα που του έμαθαν άλλοι προπονητές κατά τη διάρκεια της καριέρας του και τον έκαναν ανίκητο. Μα πάνω απ’ όλα θα θαυμάσεις και το δικό του αγώνα με μια αρρώστια που θα αντιμετωπίσει και την επιμονή του ακόμα και στις δύσκολες ώρες να συνεχίσει να προπονεί τον Creed, κάτι που τον κρατά ζωντανό.
Για όλη αυτή τη συνέχεια, λοιπόν, που παρατηρείται στο χαρακτήρα του Ρόκι (και μάλιστα εδώ από διαφορετικό σεναριογράφο) ο Σταλόνε κερδίζει και την υποψηφιότητα για το β’ ανδρικό ρόλο στα επερχόμενα Όσκαρ. Το πιο σημαντικό βέβαια είναι να συνεχίσουν να βγαίνουν ταινίες που υμνούν τη συνεργασία και πάνω απ’ όλα τη θέληση για Αγώνα. Και το ‘’Creed’’ είναι μια από αυτές.
