Τέταρτη μεγάλου μήκους ταινία για τον Γάλλο σκηνοθέτη Γκασπάρ Νοέ που προβλήθηκε εκτός συναγωνισμού στο προηγούμενο φεστιβάλ των Κανών και σκανδάλισε με τις ερωτικές σκηνές της. Μιλάμε για τον ίδιο άνθρωπο που το 2002 είχε προκαλέσει με το ‘’Μη αναστρέψιμος’’ στο οποίο πρωταγωνιστούσαν οι Μόνικα Μπελούτσι και Βενσάν Κασέλ.
Στη συνέντευξη τύπου που είχε δώσει στις Κάννες, ο Γκασπάρ Νοέ, είχε δηλώσει σχετικά με την τελευταία ταινία του ότι είναι μια ιστορία αγάπης ιδωμένη από μια σεξουαλική σκοπιά. Περιττό να δηλώσουμε το ότι παρακολουθώντας κανείς το ‘’Love’’, αντιλαμβάνεται ότι ο σκηνοθέτης είναι συνεπής ως προς την παραπάνω δήλωσή του. Οι σεξουαλικές σκηνές είναι πολλές και δεν υπάρχουν ταμπού. Έτσι ο θεατής θα δει σε 3D από παθιασμένα φιλιά μέχρι πεολειχίες και ερωτικά παιχνίδια για τρεις.
Το σενάριο-που δεν ξεπερνά τις εφτά σελίδες όπως και πάλι έχει πει ο ίδιος ο Νοέ- επιχειρεί να μας γνωρίσει το Μέρφι, έναν υποψήφιο σκηνοθέτη που έχει δεσμό με την επίσης καλλιτέχνιδα Ηλέκτρα. Η σχέση τους θα πάρει άλλη τροπή όταν θα γνωριστούν με την Όμι, μια γειτόνισσα με την οποία θα συνευρεθούν σεξουαλικώς. Η σχέση του Μέρφι με την Ηλέκτρα θα πληγεί όταν εκείνος θα κάνει έρωτα με την Όμι δίχως να λάβει τις απαραίτητες προφυλάξεις με αποτέλεσμα να την αφήσει έγκυο. Η Ηλέκτρα θα εξαφανιστεί και ο Μέρφι θα μείνει πίσω με την Όμι αλλά και με τις αναμνήσεις του πάθους που έζησε με την Ηλέκτρα.
Όπως και σε προηγούμενα φιλμ του, έτσι κι εδώ, ο Νοέ θρυμματίζει το χρόνο και διηγείται τα γεγονότα με διαφορετική χρονολογική σειρά ώστε να κάνει με το δικό του ακραίο τρόπο ένα σχόλιο πάνω στην έννοια της μνήμης. Οι τελευταίες στιγμές που έζησαν ο Μέρφι και η Ηλέκτρα ήταν μάλλον ντροπιαστικές, γεμάτες από ανούσιο σεξ, ουσίες και ζήλιες. Το πρόβλημα είναι ότι παρά τις επί μέρους αναφορές, οι χαρακτήρες δεν ολοκληρώνονται ποτέ πραγματικά οπότε δεν ξέρεις αν πρέπει να συμπονέσεις το Μέρφι που του λείπει η πρώην κοπέλα του ή να το θεωρήσεις σαν ένα παροδικό κλαψούρισμα ενός ανώριμου (όπως όλα τα στοιχεία που μας δίνει το φιλμ συνηγορούν κυρίως υπέρ αυτού) ανθρώπου.
Πέρα από αυτό, όμως, η καινούρια ταινία του Γκασπάρ Νοέ ενδέχεται να αγγίξει τις ευαίσθητες χορδές σας. Κι αυτό γιατί, αν δεν έχει απωθήσει κάποιους από εσάς λόγω των σεξουαλικών σκηνών, στο τελευταίο μέρος όπου ο ήρωας αναπολεί τις πρώτες και πιο ωραίες στιγμές με την Ηλέκτρα του θα σας γίνει ακόμα πιο οικεία. Διότι οι περισσότεροι όταν χάνουμε έναν έρωτα βρίσκουμε καταφύγιο στις πιο θετικές και ως επι το πλείστον πρώτες αναμνήσεις που έχουμε από τον άνθρωπο που μας άφησε.
Η επιφανειακή ματιά, βέβαια, με την οποία βλέπει τα πράγματα σε αυτή την ταινία ο Νοέ έβαλε πολλούς σε σκέψη μήπως ήθελε να σπάσει πλάκα μαζί μας (ούτως ή άλλως η ταινία διαθέτει μαύρο χιούμορ) και να προσφέρει ένα κραυγαλέα εύκολο μελό με πληθώρα σεξουαλικών σκηνών παρά κάτι πραγματικά οριακό όπως ήταν η πρώτη του ταινία, το ‘’Μόνος εναντίον όλων’’ που σε άρπαζε από τα μούτρα και σχεδόν νόμιζες πως τρελαινόσουν στο τελευταίο τέταρτο παρέα με εκείνον τον κρεοπώλη. Εδώ το πιο ακραίο πράγμα που συναντάς είναι οι ερωτικές σκηνές που απλά προκαλούν κατά την παρακολούθηση. Όπως και να το κάνουμε, ένα πέος να εκσπερματώνει σε τρεις διαστάσεις θα σοκάρει τους πουριτανούς θεατές. Είχαμε την τύχη να συναντήσουμε τον Γκασπάρ Νοέ στα πλαίσια μιας συνέντευξης τύπου που δόθηκε στο Γαλλικό Ινστιτούτο στα πλαίσια του φεστιβάλ Νύχτες Πρεμιέρας. Εκεί εξήγησε στο κοινό ότι πλέον οι νέοι στο διαδίκτυο μπορούν να βρουν πορνό βίντεο ακόμα πιο ακραία αλλά ταυτοχρόνως δίχως ψυχή. Με το ‘’Love’’ του είναι σαν να επιστρέφει κανείς σε ένα πιο τρυφερό πορνό, όπως εκείνο της δεκαετίας του ’70.
Πέρα από κάθε αμφιβολία, ο Γκασπάρ Νοέ είναι ένας σκηνοθέτης που γνωρίζει σινεμά. Κι αυτό δεν φαίνεται μονάχα από τις αναφορές σε διάφορες ταινίες που μπορείτε και μόνοι σας εύκολα να ανακαλύψετε αλλά και από τον τρόπο που στήνει όλο αυτό το τρισδιάστατο εγχείρημα. Αν αναλογιστεί κανείς ότι οι ερωτικές σκηνές δεν χορογραφήθηκαν τότε θα παραδεχτεί ότι το αποτέλεσμα που βγαίνει στο πανί είναι άρτιο καλλιτεχνικά και σίγουρα ρεαλιστικό. Οπωσδήποτε μου άρεσε η παρακμή που έβγαλε στον πρωταγωνιστικό ρόλο ο Καρλ Γκλάσμαν όπως και η σαγηνευτική παρουσία της Αόμι Μουγιόκ. Όσο για το τρίτο μέλος αυτού του ιδιόμορφου ερωτικού τριγώνου, την Κλάρα Κριστίν πιστεύω ότι ο χαρακτήρας της θα μπορούσε να αναπτυχθεί με περαιτέρω σκηνές.
Το ζήτημα τελικά δεν είναι να μπούμε στο μυαλό του Νοέ. Μπορεί να υποστηρίζουν πολλοί ότι η ταινία είναι προχειρογραμμένη, καλλιτεχνική τσόντα όμως το πιο σημαντικό είναι ότι θα πυροδοτηθούν συζητήσεις ανάμεσα στους σινεφίλ περί του τι είναι έρωτας, τι είναι πόθος, ποιες στιγμές θυμόμαστε τον εαυτό μας μόνο με τις αναμνήσεις όπως ο Μέρφυ της ταινίας και ίσως καταλήξουμε και σε μια κουβέντα πάνω στις κορυφαίες στιγμές του ερωτικού δράματος στον κινηματογράφο.
