Αφορμή γι’ αυτό το άρθρο ήταν η αντίδραση μιας φίλης στο χθεσινό διάγγελμα του Πρωθυπουργού. Με πολύ νάζι και βαθύ αναστεναγμό αναφώνησε «Θέλω κι εγώ να βγω στις αγορές…». Η Ειρήνη, φιλόλογος, δεν είχε σκοπό με αυτό το σχόλιο να υποτιμήσει τις διαστάσεις των τελευταίων εξελίξεων λόγω άγνοιας ή αδιαφορίας, αλλά μάλλον «ξεδίπλωσε» με τον πλέον παραστατικό τρόπο την θηλυκή οπτική στα πράγματα, η οποία εν προκειμένω συνοψίζεται στο ερώτημα «τι σημαίνει τελικά η έξοδος της Ελλάδας στις αγορές;». Δεν είναι τυχαίο, σεξιστικά και γενικότερα, το γεγονός ότι, όσο κι αν προσπάθησε ο Αντώνης Σαμαράς, δεν κατάφερε να το απαντήσει.
Η αλήθεια είναι ότι το πρωθυπουργικό διάγγελμα συντάχθηκε, όπως όλα άλλωστε, για να πει κάτι χωρίς να λέει τίποτα. Από τη μία «σήμερα βγήκαμε στις διεθνείς αγορές!» και από την άλλη «μην κάνετε λάθος, έχουμε δρόμο μπροστά μας!». Από τη μία «μας προσέφεραν 20 δις» και από την άλλη «αντλήσαμε μόνο 3». Τούτη η πρακτική δεν είναι καινούρια, για την ακρίβεια είναι πιο παλιά κι από τον γραπτό λόγο. Γι’ αυτό, στα πλαίσια της έμφυλης υποκειμενικότητας, τα θύματά των σκωτσέζικων ντους είναι κυρίως γυναικόπαιδα. Διότι οι άνδρες έχουν την εμπειρία να είναι υπομονετικοί και επιφυλακτικοί, έως καχύποπτοι.
Δυστυχώς, η υπομονή και η επιφύλαξη στην συγκεκριμένη περίπτωση εκλαμβάνονται ως αρετές. Δεν είναι. Θεωρώ ότι συνιστούν περισσότερο μια εκδήλωση «ωχαδερφισμού», παρά απόσταγμα πολιτικής στάσης και φιλοσοφίας. Για παράδειγμα, η Ειρήνη θέλει «να βγει στις αγορές» (εννοώντας «τα μαγαζιά») και το φωνάζει! Θέλει, δηλαδή, να ζει χωρίς να μετράει κουκιά καθημερινά. Αντίστοιχα, εγώ γιατί δεν αντέδρασα έτσι; Δεν θέλω τίποτα; Προφανώς και θέλω. Προφανώς φωνάζω κι εγώ. Αλλά μάλλον φωνάζω για δέντρα, αντί για το δάσος. Γι’ αυτό οι γυναίκες κάνουν κουμάντο σε όλα, εκτός από την πολιτική. Αν η ζωή ήταν ένα λούνα παρκ, οι γυναίκες θα είχαν τον έλεγχο κάθε λειτουργίας της επιχείρησης, εκτός από τα γκισέ στην είσοδο.
Πρέπει να είσαι άντρας για να έχεις το θράσος να βγάλεις αυτό το εξώφυλλο στην εφημερίδα ΤΑ ΝΕΑ. Αν ήσουν γυναίκα, θα έβαζες μια φωτογραφία του Ryan Gosling. Πρέπει να είσαι άντρας για να ξεχάσεις την υπόθεση Μπαλτάκου χάρη σε ένα ομόλογο. Αν ήσουν γυναίκα, ακόμα θα κρατούσες μούτρα για τον φόνο του Καποδίστρια. Πρέπει να είσαι άντρας για να διευρύνεις επ’ αόριστον επιστημονικοφανή πεδία και αντικείμενα, και μετά να αναρωτιέσαι γιατί δεν έχουν δουλειά οι… πιλότοι σηραγγοειδούς διάβασης! Αν ήσουν γυναίκα, θα ήθελες όλοι να είναι ευτυχισμένοι, όχι να έχουν δουλειά. Πρέπει να είσαι άντρας για να κάνεις πόλεμο. Αν ήσουν γυναίκα, θα έκανες θυμωμένο σεξ.
