Άργησα κάμποσο να διατυπώσω σκέψεις για την πιο πρόσφατη ταινία του Γιώργου Λάνθιμου. Κι αυτό είναι καλό από μια άποψη, υποθέτω. Διότι πρόκειται για ένα σινεμά που ιντριγκάρει το μυαλό μας και γεννά ερωτήματα που προσπαθούμε να απαντήσουμε. Μας φέρνει αντιμέτωπους με εικόνες σοκαριστικές που γυρίζουν στο κεφάλι μας για πολλές μέρες μετά την προβολή. Ακόμη κι αν δεν ταιριάζει η ιδιοσυγκρασία μας με τη ματιά του Γιώργου Λάνθιμου, οφείλουμε να αναγνωρίσουμε ότι είναι οραματιστής, τολμηρός και ότι έχουν […]
Είναι εκείνη η λέξη που τριγυρνούσε στο μυαλό μου καθ’ όλη τη διάρκεια της προβολής της τελευταίας ταινίας του Παντελή Βούλγαρη. Η Λεβεντιά. Η λεβεντιά των 200 κομμουνιστών που την 1η Μαΐου του 1944 εκτελέστηκαν στην Καισαριανή από το καθεστώς των Ναζί. Ο σκηνοθέτης μερικών από των πιο πετυχημένων εμπορικά αλλά και καλλιτεχνικά ταινιών του σύγχρονου ελληνικού κινηματογράφου (Πέτρινα Χρόνια, Ψυχή Βαθιά, Μικρά Αγγλία) ήθελε μέσα από αυτή την ταινία να αποτίσει το δικό του φόρο τιμής σε ανθρώπους […]
Η μητέρα! του Ντάρεν Αρονόφσκι είναι εδώ και διχάζει. Και θα μπορούσα με βεβαιότητα να πω ότι κυρίως απασχολεί τους ανθρώπους που ασχολούνται συστηματικά με την τέχνη του κινηματογράφου (και τη θεωρία της), μιας και τους περισσότερους από τους υπόλοιπους θεατές η ταινία αυτή φαίνεται να τους κλείνει ερμητικά έξω από το σύμπαν της. Τους φρικάρει, τη βρίσκουν ακατανόητη, λοξή, ταινία του «κάθε τρελού που γυρίζει ό, τι ανωμαλία έχει στο κεφάλι του». Αν η πρόθεση, πάντως, κατά τη […]
Το σινεμά, όπως και κάθε άλλη μορφή τέχνης από αρχαιοτάτων χρόνων, δεν σταματά να αποτελεί εκτός από ψυχαγωγία και μια καταγραφή-μέσα από τους κανόνες και τις δυνατότητες του μέσου, φυσικά, της ιστορίας των ανθρώπων. Βρισκόμαστε σε μια κρίσιμη περίοδο της ιστορίας, με μια προσφυγική κρίση που έχει χαρακτηριστεί ως η χειρότερη από την εποχή του Δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου. Ο Εμφύλιος Πόλεμος στη Συρία είναι ένας εφιάλτης που κρατάει ήδη από το 2011. Όλο και περισσότεροι είναι οι καλλιτέχνες που […]
Είναι φορές που βρισκόμαστε μπροστά σε ένα σινεμά που με δυσκολία μπορούμε να περιγράψουμε με λόγια. Ένα σινεμά με το σίγμα κεφαλαίο. Από εκείνο που σπανίζει όλο και πιο πολύ στις μέρες μας, μέρες του CGI και της υπέρμετρης χρήσης του green screen. Το Blade Runner 2049 καθηλώνει το θεατή από το πρώτο μέχρι το τελευταίο πλάνο. Ακόμα κι εκείνους που θα περίμεναν μια περισσότερο βαβουριάρικη ταινία επιστημονικής φαντασίας- ας ξεκαθαρίσουμε βέβαια ότι δεν του λείπουν οι καλές σκηνές δράσης- […]
Στις κυλιόμενες σκάλες κάποιου πολυκινηματογράφου ακούγονται τα εξής λόγια: «Α, λίγο κόσμο έχει, βλέπω!». Φυσικά και είναι λόγια ειρωνικά μπροστά στις ουρές που σχηματίζονται αυτή την εβδομάδα για την ταινία τρόμου Το Αυτό που βασίζεται στο έργο του Στίβεν Κινγκ. Στη χώρα μας ο κλόουν Πένιγουαιζ δεν μας είναι διόλου άγνωστος, αφού μεγάλο ιδιωτικό κανάλι μέχρι και πριν λίγα χρόνια πρόβαλε συχνά πυκνά τη μίνι σειρά του 1990 με μεγαλύτερο ατού της τον Τιμ Κάρι στο ρόλο του κλόουν. […]
Η θέαση της ταινίας άργησε από μέρους μου… μια βδομάδα. Είναι όμως καλύτερο κάποιες φορές να παρακολουθείς ταινίες όπως αυτή σε κανονικές προβολές, για να βλέπεις και τις αντιδράσεις του κοινού που αντιλαμβάνεται το σινεμά ως ψυχαγωγία και δεν είναι το κύριο αντικείμενο απασχόλησής του. Στην προκειμένη περίπτωση έχω να παρατηρήσω ότι η παρουσία της Τζούντι Ντεντς- μιας μεγάλης θεατρίνας με ένα τόσο ανεξάντλητο και φυσικό ταλέντο- που υποδύεται για δεύτερη φορά τη βασίλισσα Βικτώρια κρατά καθηλωμένο το κοινό […]
Επανέκδοση της ασπρόμαυρης ταινίας του Τζιμ Τζάρμους σε νέες, ψηφιακά αποκατεστημένες κόπιες. Κι ας μην κουβαλά η ταινία περισσότερα από 22 χρόνια στην πλάτη της. Παρόλα αυτά, για τους νεότερους που την ανακάλυψαν από τα DVD- και με την προϋπόθεση ότι την απόλαυσαν ως ταινία-, καλό θα ήταν να την έβλεπαν ξανά και στο φυσικό της χώρο, την κινηματογραφική αίθουσα. Είναι από εκείνες τις περιπτώσεις ταινιών όπου βρίσκεσαι ενώπιον ενός κινηματογράφου του auteur και εν προκειμένω στο φιλμικό σύμπαν του […]
Με την επιστροφή από τις αυγουστιάτικες διακοπές, πάντα έχουμε και κάποιες σημαντικές πρεμιέρες που μας κάνουν να τρέχουμε αμέσως στη σκοτεινή αίθουσα του κινηματογράφου. Και είναι μόνο εκεί, στη μεγάλη οθόνη και με τον κατάλληλο ήχο που μπορείς να απολαύσεις ταινίες όπως τη Δουνκέρκη, την πιο πρόσφατη ταινία του Κρίστοφερ Νόλαν. Οι σημερινοί 20άρηδες γνωρίσαμε τον Κρίστοφερ Νόλαν μέσα από την τριλογία του Μπάτμαν, έπειτα ψάξαμε το ξεχωριστό Memento και καθηλωθήκαμε στο Insomnia από τις ερμηνείες των Αλ Πατσίνο- Ρόμπιν […]
Μια όαση μέσα στις τόσες αδιάφορες νέες ταινίες που βλέπουμε κάθε βδομάδα στις αθηναϊκές αίθουσες-εξαίρεση αποτελούν κάποιες επανεκδόσεις. Η νέα ταινία της Σοφίας Κόπολα, η ‘’Αποπλάνηση’’, που κέρδισε το βραβείο της σκηνοθεσίας στο Φεστιβάλ των Καννών το Μάιο που μας πέρασε. Φυσικά και δεν είναι το βραβείο ο μοναδικός λόγος για να σπεύσουν οι κινηματογραφόφιλοι να δουν την ταινία. Έχουμε να κάνουμε με την οπτική της Κόπολα πάνω στο βιβλίο ‘’The Beguiled’’ που έδωσε πίσω στα 1971 την πιο απρόσμενη […]
