Οι λεγόμενες Αμερικανιές είναι εξ ορισμού υπερβολικές ταινίες με θέμα πώς ένας Αμερικάνος μπορεί να σώσει τον κόσμο από εξωγήινους, τρομοκράτες, ζόμπι, ναζί, οικονομικούς δολοφόνους, Ρώσους και άλλες απίθανες απειλές. Συνήθως έχουν στόχο το αντρικό κοινό παγκοσμίως και όλο το Αμερικάνικο. Όμως, το κινηματογραφόφιλο κοινό απαρτίζεται κυρίως από γυναίκες που δεν «τρελαίνονται» να βλέπουν τον Wesley Snipes να αποκεφαλίζει 9 Ασιάτες, 3 Μεξικάνους και 80.000 Άραβες. Έτσι, οι Αμερικάνοι παραγωγοί ανακάλυψαν τις γυναικείες Αμερικανιές! Ή αλλιώς, τις συναισθηματικό-κωμικό-κομεντο-τραγικές ταινίες που, αν κοροϊδεύαμε τις Ελληνικές που τελειώνουν με ένα γάμο, αυτές τελειώνουν πάντα με τον άντρα να αλλάζει 8 χαρακτήρες και να γίνεται το όνειρο της γυναίκας πρωταγωνίστριας -και της θεατή. Ελάχιστες ταινίες παγκοσμίως καταπιάνονται με το θέμα τον σχέσεων σε ώριμο επίπεδο, ενώ οι περισσότερες λειτουργούν σαν μπούσουλας για το πώς η μυξοπαρθένα ανύπαντρη θα βρει γκόμενο. Έτσι, λοιπόν, άχρηστες ημιηθοποιές τύπου Aniston, Jessica Parker και Meg Ryan περιφέρουν την ομορφιά του ως Match Makers, χωρίς καν να πιάνουν τον γυναικείο ψυχισμό.
Αναλογικά με τις παραπάνω, ελάχιστες είναι οι ταινίες που καταπιάνονται με «το μετά» του φιλιού, του γάμου και του πρώτου sex. Η τριλογία του Before (Before Sunrise, Sunset, Midnight) είναι από τις φωτεινές των ελαχίστων, αναλύοντας όλα τα στάδια που μπορεί να περάσει μια σχέση, από τον απόλυτο ρομαντισμό και τις αδίστακτες καύλες, μέχρι την συνήθεια και τον ξεπεσμό της σχέσης. Επιγραμματικά, το Before Sunrise μας γνωρίζει το ζευγάρι που, απενοχοποιημένο από τον εφήμερο χαρακτήρα της σχέσης τους, λέει μεγάλες αλήθειες καθώς περπατάει στη Βιέννη. Το Before Sunset έρχεται σαν φυσική συνέχεια νομίζοντας ότι είναι μια ταινία που βγήκε για να ολοκληρώσει την ιστορία αγάπης του πιο άσπονδου ζευγαριού του κόσμου. Και το τρίτο μέρος μοιάζει να είναι επίλογος, όχι της σχέσης, αλλά του ρομαντισμού. Σίγουρα οι ταινίες αυτές, αν δεν είχαν τους εκπληκτικούς WoodyAllenικούς διαλόγους (όχι λόγω χιούμορ, αλλά ρεαλισμού) θα ήταν μία από τα ίδια. Όμως η χημεία του ζευγαριού, και το ότι οι πρωταγωνιστές της μεγαλώνουν μαζί με τους ηθοποιούς που τους ενσαρκώνουν, τις κάνουν να ξεχωρίζουν.
Στο Before Midnight, λοιπόν, τα γεγονότα διαδραματίζονται στην Ελλάδα και συγκεκριμένα στην Καλαμάτα, χωρίς καρτοποσταλικές διαθέσεις, όπως οι γελοιότητες τύπου My life in Ruins, ή To Rome With Love (sorry, Woody…). To ζευγάρι περνάει κρίση σίγουρα λόγω των πολλών ετών που είναι μαζί, καθώς ο ρομαντισμός ξεφτίζει, ο έρωτας φεύγει, μένει όμως η αγάπη. Αδελφική μεν, αλλά αποτελεί πυξίδα ώστε να μην διαλύσουν όλα τα προηγούμενα που ζήσανε. Ο Ethan Hawke και η Julie Delby συζητάνε, τσακώνονται, φωνάζουν, κάνουν έρωτα μηχανικά και φαίνονται έτοιμοι να τα διαλύσουν όλα, μέχρι την στιγμή που η λογική που υπαγορεύει το για πάντα μαζί (οξύμωρο μεν, λογικό δε γι αυτούς), επανεκκινεί την σχέση τους και, ώριμοι γαρ, ξέρουν ότι οι διαφωνίες τους δεν είναι ο οδηγός τους. Η ταινία δεν έχει κάτι να μας πει σκηνοθετικά, σεναριακά ή τεχνικά. Το ρεπεράζ έχει κάνει όλη τη δουλειά μαζί με τους διαλόγους, που η μοναδική πρωτοτυπία που έχουν είναι ότι είναι αληθινοί! Αξίζει να δεις την τριλογία μαζί, αλλά θα την βιώσεις καλύτερα αν δεις την πρώτη ταινία στα 20 σου, την δεύτερη στα 28 σου και την τρίτη στα 40 σου. Ίσως γι’ αυτό θα σου φανεί περίεργο αν δεις κάποια από τις τρεις ταινίες όντας σε διαφορετική ηλικία. Δεν φταίει το ότι είναι φαντασιόπληκτες. Είναι ότι έχεις διαφορετική άποψη για την πραγματικότητα όσο μεγαλώνεις.
Published by
