Η Πάρος έχει μια γραφικότητα που μόνο ξελογιάστρα μπορείς να την πεις. Άσπρο βότσαλο που νωχελικά κοιμάται σε γαλάζια θάλασσα, παίζει με το μυαλό και τις αισθήσεις σου δημιουργώντας εντός σου έργα τέχνης.
Αυτό μάλλον είδε πριν δέκα χρόνια στο κυκλαδονήσι ο Γιώργος Σαρδής και η Αφροδίτη Αργυράκη που λειτουργούν κάθε καλοκαίρι την γκαλερί art way στη Νάουσα. 2500 καλλιτέχνες και περίπου 60 εκδηλώσεις τον μήνα που αφορούν στην ζωγραφική, στην λογοτεχνία, στην μουσική, στην ποίηση και στο θέατρο. Αν τους γνωρίσεις σε κερδίζουν με το χαμόγελο, αλλά και την ματιά που στέκεται στην ψυχή σου, στο ποιός είσαι και τί πραγματικά θέλεις από ένα ταξίδι αναψυχής ή ζωής, από διακοπές χαλάρωσης και διακοπές εαυτού. Στην ιδιαίτερη αυτή γκαλερί, που σαν φρουροί της μνήμης στέκουν οι ίδιοι μιλώντας με όλους, συζητώντας για όλα, πρωταγωνιστούν πίνακες που κουβαλούν αύρα θετικής ενέργειας.
Ο Γιώργος ζωγραφίζει και ο ίδιος. Λατρεύει το μπλε, το κόκκινο και το λευκό. Τα χρώματα με αλλά λόγια που αναγνωρίζει το μάτι, μιας και όλα τα αλλά απλά ο εγκέφαλος τα συνθέτει. Τα μάτια του ανθρώπου στέκονται στο μπλε που ξοδεύει αιώνες τώρα ο Θεός για να κρύβεται, μα εμείς… Εμείς βρήκαμε την κρυψώνα του. Πάρος καλοκαίρι 2013. Νάουσα, Γιώργος και Αφροδίτη. Ανάμεσα τους τοπία ψυχής με θέα στην θάλασσα που όλοι κρύβουμε μέσα μας. Μιλά για την ζωγραφική σαν μια διέξοδο, σαν ένα κρυφτό από όσα μας πνίγουν στο σήμερα, που απαιτεί από εμάς τα πάντα μας. Όσοι μπουν στην γκαλερί στέκονται λίγο παραπάνω μπροστά στα έργα τέχνης που όλα, μα όλα παίζουν με τον έρωτα και την ψυχή, χρόνια τώρα το ίδιο παιχνίδι… Το ίδιο «φτου-ξελευθεριά».
Στην Ελλάδα της κρίσης, κρίση πολλές φορές δεν έχουμε, και δυστυχώς ακόμη και η τέχνη περνά τα ζόρια της, πόσοι διαλέγουν έναν πίνακα να βάλουν στον τοίχο και να αφεθούν σε αυτόν και στο βαθύ μπλε του τον χειμώνα, αντί να αφεθούν στον κιτρινισμό της τηλεόρασης; Πόσοι θα γίνουμε δραπέτες στο πορτοκαλί της δύσης και στην ώχρα της ανατολής; Ευτυχώς στην Πάρο ακόμη υπάρχει ελπίδα Υπάρχουν ζευγάρια ευλογημένα σαν αυτό που έσμιξε η τέχνη, ο πολιτισμός, οι νότες και οι παλέτες. Φύγαμε με γλυκά κρασιού κέρασμα και νιάσιμο.
Φύγαμε με την υπόσχεση να ανταμώσουμε τον χειμώνα στο JK στο Κολωνάκι, που συνεχίζουν τις δραστηριότητες τους, σαν βάζουν στην ναφθαλίνη βαλίτσες και λίνα καλοκαιριού κυκλαδίτικου. Μα ποτέ, ποτέ τα όνειρα που, όπως ξέρουν όλοι οι ονειροπόλοι του κόσμου, έχουν αλλεργία στην ναφθαλίνη!
Published by
