Ηθοποιός σημαίνει φως. Κι ο Alan Rickman είναι ένα από τα σπάνια παραδείγματα του τι σημαίνει να είσαι Ηθοποιός.
Όχι απλά κάποιο αστέρι, που τυχαίνει να φωταυγεί επειδή είναι απλά εφήμερα όμορφο, μα ένα πρόσωπο που ακτινοβολεί μία ιδιάζουσα λάμψη, που μεταλλάσσεται με κάθε φράση που καλείται να πει, στροβιλίζεται γύρω από τους ρόλους του και δημιουργεί, μαγικά ίσως, μία νέα εκδοχή της πραγματικότητας που καλείται να υποδυθεί. Έτσι, γίνεται οι ρόλοι του, και οι ρόλοι του γίνονται εκείνος.
Όλοι όσοι τον είδαν έστω και μία φορά να υποδύεται κάποιον ρόλο, δεν μπορούν να μην νιώσουν αυτό το παράταιρο μα αξιοθαύμαστο συναίσθημα, πως απλά δεν θα μπορούσε κανένας άλλος ηθοποιός να βρίσκεται στη θέση του εκείνη τη στιγμή. Η φωνή του, αυτή η διορατικά βαθιά βρετανική, είναι αλησμόνητη. Το πρόσωπό του, με τα σφραγισμένα του χείλη, τα καφετιά του μάτια που ακτινοβολούν τα άρρητα συναισθήματα της κάθε προσωπικότητας που καλείται να ερμηνεύσει, έκλεισαν πια ανεπιστρεπτί, σε ηλικία 69 χρόνων. Αιτία, η επάρατη νόσος.
Μα, πρέπει να χαμογελούμε, γιατί ο υπέροχος Rickman δεν θα λησμονηθεί ποτέ. Πώς θα μπορούσε άλλωστε; Οι νέες ηλικίες μεγαλώσανε με τον μαυροφορεμένο καθηγητή Snape, που για κάποιον λόγο, πάντοτε απέπνεε μία δόση τρυφεράδας, πίσω από κάθε ρυτίδωμα του προσώπου του και κάθε βλέμμα μίσους προς τον νεαρό Harry Potter. Αλλά, τόσα και τόσα φιλμικά και θεατρικά διαμάντια προηγήθηκαν. Ακόμα θυμάμαι απ’ έξω όλους τους στίχους των κομματιών του Sweeney Todd. «Pretty women” τραγουδούσε ως δικαστής Turpin. Ή τη φωνή του στο Sense and Sensibility του Ang Lee. Και πόσο λυπάμαι που δεν πρόλαβα να τον δω να παίζει και στο θέατρο.. Μα ακόμα το μακάβρια υπέροχο είναι πως περιμένουμε να τον δούμε στο Eye in the Sky του Gavin Hood και να τον ακούσουμε στην Alice through the looking glass ως Μπλε Κάμπια.
Θα τον θαυμάζουμε για την συγκροτημένη του άποψη, τι σημαίνει ηθοποιός. Δεν κέρδισε ποτέ Όσκαρ –βραβεία βέβαια ουκ ολίγα- μα δεν τον πείραζε. Τα βραβεία είναι για τους ρόλους, όχι για τους ηθοποιούς, έλεγε. Θεωρούσε τον ταλαντούχο ηθοποιό επωμισμένο με μία βαριά ευθύνη, να ποιεί ήθος. Μπορεί να αλλάξει τον κόσμο με μία του ερμηνεία, ένα του έργο, μία παράσταση, πίστευε.
Ω, ναι. Εάν κάτι έκανε καλά ο Alan Rickman ήταν να αλλάξει τον κόσμο. Και θα συνεχίζει να τον αλλάζει μέσα από τις αθάνατες δημιουργίες του.
Όνειρα γλυκά. Θα σε σκεφτόμαστε και θα μιλούμε για εσένα στους νεώτερους που θα έρθουν.
