Δεν είναι η πρώτη φορά που ο Τζόνι Ντεπ υποδύεται ένα αληθινό πρόσωπο του υποκόσμου. Αρκεί να ανατρέξει κανείς σε ταινίες όπως το ‘’Blow’’ όπου είχε και ένα απίστευτο ταίριασμα με τη συμπρωταγωνίστριά του, Πενέλοπε Κρουζ, ή τον ‘’Δημόσιο Κίνδυνο’’ του Μάικλ Μαν που αφορούσε τη ζωή του διαβόητου γκάνγκστερ της δεκαετίας του ’30, Τζον Ντίλιτζερ. Με την ‘’Ανίερη συμμαχία’’ που έκανε την πρεμιέρα της εκτός συναγωνισμού στο πιο πρόσφατο φεστιβάλ Βενετίας αποσπώντας κυρίως θετικά σχόλια, ο Ντεπ μεταμορφώνεται στον Ιρλανδό μαφιόζο Τζέιμς ‘’Ουάιτι’’ Μπάλτζερ.
Ο συγκεκριμένος μαφιόζος, στη Νότια Βοστόνη της δεκαετίας του ’70 πείθεται να συνεργαστεί με το FBI ενάντια στην ιταλική μαφία. Πολύ σύντομα ο Μπάλτζερ θα καταφέρει να εισχωρήσει στους κόλπους της έννομης τάξης, να γίνει ο πλέον διαβόητος γκάνγκστερ της Βοστόνης και να καταφέρει να μείνει ασύλληπτος μέχρι το 2011. H ταινία του Σκοτ Κούπερ αφηγείται τη δράση του Μπάλτζερ μέχρι περίπου και τα μέσα της δεκαετίας του ’90, όπου έγινε γνωστή η συνεργασία του με το FBI κι έτσι αναγκάστηκε να φύγει από τη Βοστόνη και να γίνει ένας από τους most wanted φυγάδες στις λίστες της υπηρεσίας.
Πέρα από την εγκληματική του δράση, το φιλμ στέκεται και σε γεγονότα που σημάδεψαν την προσωπική ζωή του Μπάλτζερ όπως το θάνατο του 6άχρονου γιου του από αλλεργική αντίδραση στην ασπιρίνη ή τη σχέση του με τον αδερφό του, Μπίλι Μπάλτζερ που διετέλεσε Γερουσιαστής στη Μασαχουσέτη για 18 χρόνια και έπειτα πρόεδρος του Πανεπιστημίου της απ’όπου και εξαναγκάστηκε να παραιτηθεί το 2003 όταν έγινε γνωστό ότι διατηρούσε επικοινωνία με το φυγάδα αδελφό του.
Δεν ήταν λίγοι εκείνοι που βλέποντας την ταινία μίλησαν για μια μεγάλη επιστροφή του Τζόνι Ντεπ έπειτα από πολλά χρόνια ανούσιων επιλογών όπως ‘’Ο τουρίστας’’, η ‘’Κυριαρχία’’ αλλά και μανιερίστικες ερμηνείες σε σίκουελ των ‘’Πειρατών της Καραϊβικής’’ και το ‘’Μοναχικό Καβαλάρη’’. Παρότι και για τις ανάγκες της ‘’Ανίερης συμμαχίας’’ χρειάστηκε να αλλοιώσει την εξωτερική του εμφάνιση, η ερμηνεία του είναι στιβαρή, χωρίς πληθωρικές κινήσεις ενώ παράλληλα σε βυθίζει στη σκοτεινή ψυχοσύνθεση του γκάνγκστερ. Το καστ συμπληρώνουν ηθοποιοί όπως ο Μπένεντικ Κάμπερμπατς στο ρόλο του Γερουσιαστή Μπάλτζερ, δίνεται όμως η αίσθηση ότι ο χαρακτήρας αυτός δεν ολοκληρώνεται πλήρως, σαν να έχουν κοπεί σκηνές στο μοντάζ. Ακόμη, σε ένα μικρό ρόλο συναντάμε τη Ντακότα Τζόνσον που ξεφεύγει από τη γελοιότητα των ‘’Πενήντα αποχρώσεων του γκρι’’ και δίνει και μια αξιόλογη σκηνή. Κέβιν Μπέικον και Πίτερ Σαρσγκαρντ συμπληρώνουν το all-star cast δίχως όμως να διαθέτουν σκηνές που σου μενουν στο νου αφού γίνεται ξεκάθαρο ότι η ταινία ανήκει αποκλειστικά στο Tζόνι Ντεπ.
Για εμάς που έχουμε γαλουχηθεί με το γκανγκστερικό σινεμά του Κόπολα, του Σκορσέζε και το ‘’Σημαδεμένο’’ του Μπράιαν Ντε Πάλμα, η ταινία του Σκοτ Κούπερ δεν ήταν δυνατό να μας κερδίσει εντελώς. Κι’αυτό διότι δεν υπηρετεί με απόλυτη συνέπεια τους κανόνες του είδους. Οι βίαιες σκηνές είναι λίγες (αν και σωστά τοποθετημένες σαν εκρήξεις) ενώ οι διάλογοι δεν δίνουν καν ενδιαφέρουσες ατάκες παρά μόνο πολλές συσσωρευμένες πληροφορίες (βλ.σκηνές στα γραφεία του FBI) που αδυνατεί κάποιος που δε γνωρίζει τα αληθινά γεγονότα να συγκρατήσει.
Δίχως να αποτελεί κάτι ξεχωριστό για το είδος της, η ταινία του Σκοτ Κούπερ δεν περνά αδιάφορη κυρίως χάρη στην ερμηνεία του πρωταγωνιστή της. Η μεταμφίεση που επιχείρησε εδώ και η υποκριτική ωριμότητα θα μπορούσαν να οδηγήσουν το Τζόνι Ντεπ μέχρι την οσκαρική κούρσα.
