Η νοικοκυρά της οδού 10 Rillington Place στο Νότινγκ Χιλλ ήταν επιεικώς άθλια. Το σπίτι ήταν μέσα στην μπίχλα ενώ και τα λεφτά που της άφηνε ο άνδρας της δεν μπορούσε να τα διαχειριστεί. Βέβαια και αυτός δεν ήταν καλύτερος, πήγαινε και ξόδευε τα υπόλοιπα λεφτά στο ποτό και αφού γυρνούσε στο σπίτι του «φτιαγμένος» πάταγε έναν καβγά με την γυναίκα του και ακούγονταν σε όλο το τετράγωνο… και φυσικά στο διπλανό δωμάτιο όπου προσπαθούσε να κοιμηθεί η κορούλα τους.
Λονδίνο 1949. Ο Timothy Evans και η Beryl είχαν συμπληρώσει 2 χρόνια γάμου. Όταν η Beryl του ξεφούρνισε ότι ήταν ξανά έγκυος σκεφτήκανε έστω για πρώτη φορά λογικά: δεν είμαστε μεις για δεύτερο παιδί. Ωραία και τι κάνουμε τώρα αφού στην μεταπολεμική Αγγλία απαγορεύεται η άμβλωση; Δυσεπίλυτο το ζήτημα…
Λίγες εβδομάδες αργότερα ο Evans ενημέρωσε έντρομος τις αρχές ότι βρήκε την γυναίκα του νεκρή χωρίς να ξέρει τον λόγο. Τους είπε ότι ένας άνδρας τους είχε προσφέρει ένα ειδικό φάρμακο που θα της έριχνε το παιδί το οποίο όμως σκότωσε και την ίδια. Στην συνέχεια, ισχυρίστηκε ότι αυτός ο άνδρας έριξε το πτώμα μέσα σε ένα φρεάτιο αποχέτευσης, ενώ ο Evans έλειπε στην Ουαλία, αφήνοντας την κόρη τους σε κάποιον να την φροντίσει. Οι αστυνομικοί άρχισαν να πονηρεύονται όταν πήγαν να εξετάσουν το φρεάτιο. Ήταν αδύνατον να σηκώσει ένας άνδρας μόνος του τέτοια γκουμούτσα καθότι απαιτούσε την δύναμη 3 αξιωματικών της αστυνομίας. Ε, όταν κατάφεραν να το σηκώσουν δεν βρήκαν τίποτα, κανένα πτώμα. Mr Evans δεν μας τα λες καλά…
Όντως. Όταν λοιπόν ξαναρωτήθηκε άλλαξε την αρχική του ιστορία κατηγορώντας τον νοικάρη του και πρώην χωροφύλακα, τον γυαλάκια κύριο Κρίστι, ότι προσέφερε στην γυναίκα του ένα φάρμακο που την σκότωσε όσο εκείνος έλειπε στην δουλειά. «Όταν λοιπόν ήρθα από την δουλειά, μου είπε ο Κρίστι να πάω στην Ουαλία αφήνοντας την κόρη μου σε ένα δικό του φιλικό ζευγάρι ώστε να εξαφανίσει το πτώμα. Επιστρέφοντας όμως να ρωτήσω κάτι για την κόρη μου, αυτό το τομάρι ο γείτονας, αρνήθηκε να με αφήσει να την δω». Ώπα, μπερδεύεται το πράγμα.
Η αστυνομία έκανε αμέσως έρευνα στο σπίτι και βρήκε στο πλυσταριό το πτώμα της Beryl, τυλιγμένο σε ένα τραπεζομάντηλο, με την κόρη της. Μάνα και κόρη στραγγαλισμένες.
Ε, φως φανάρι. Ο Evans ομολόγησε ότι αυτός το έκανε, τις καθάρισε και τις δύο πάνω στον καβγά. Τον Μάρτιο του 1950 ο περίφημος δήμιος Albert Pierrepoint, που στο ενεργητικό του καταγράφονται 400 εκτελέσεις, κρέμασε τον Evans. Ουφ, η κοινωνία ηρέμησε τώρα…
Βέβαια, ο Κρίστι μπορεί να σοκαρίστηκε που το σπίτι που νοίκιαζε στον Evans γέμισε με γρουσουζιά, ύστερα από τα καμώματα του δράκου, αλλά κατάφερε να το νοικιάσει ξανά, εισπράττοντας έτσι ενοίκιο. Τρία χρόνια μετά την εκτέλεση του Εvans ο καινούργιος νοικάρης ο κύριος Brown βρήκε 3 μυρωδάτα πτώματα γυναικών πάνω από το ντουλάπι της κουζίνας, σε μια εσοχή, η οποία ήταν καλυμμένη με ταπετσαρία.
Μια επαναληπτική έρευνα έφερε και άλλες εκπλήξεις: H σύζυγος του μίστερ Κρίστι η Έθελ ήταν κρυμμένη κάτω από το πάτωμα και δεν έπαιζε κρυφτό… απλά ήταν νεκρή.
Λίγο παραπέρα, στην πίσω αυλή του κτιρίου, ήταν θαμμένες η Ρουθ, μια αυστριακή νοσοκόμα και part time βιζιτού και η Myriel μια μεροκαματιάρα εργάτρια.
Το σπίτι της οδού 10 Rillington Place ξέρασε 6 επιπλέον πτώματα γυναικών με το ένα αποθηκευμένο από το 1943!
Αμέσως ο Brown βρήκε το κουράγιο να φωνάξει την αστυνομία. Δύο τινά: ή το φάντασμα του Evans συνέχισε να σκοτώνει ή… Τότε οι αστυνομικοί κοιτάχτηκαν σίγουρα μεταξύ τους, ταυτόχρονα, φωνάζοντας: ΡΕ ΓΑΜΗΜΕΝΕ ΚΡΙΣΤΙ!!!
Η βρετανική αστυνομία είχε γελοιοποιηθεί δραματικά. Η ομολογία του Evans ήταν βεβιασμένη, και οι ανακριτές, του είχαν κάνει τέτοιο πόλεμο νεύρων, ώστε ο καψερός πάνω στην χαοτική συναισθηματική του φόρτιση, έλεγε ένα σωρό αρλούμπες που τον καθιστούσαν ένοχο στους δικαστές. Οι τελευταίοι, ήταν τόσο κρετίνοι που παρέκαμψαν το γεγονός ότι ο κατηγορούμενος ήταν απλά χαμηλής νοημοσύνης ο άνθρωπος, ανήμπορος να διαχειριστεί τέτοιες καταστάσεις πόσο μάλλον να διατελέσει διπλό φόνο. Ωστόσο, η προανάκριση και η αυτοψία της αστυνομίας αποδείχτηκαν απίστευτα ερασιτεχνικές καθότι από τα ένστολα στουρνάρια διέφυγαν ένα σωρό στοιχεία που φώναζαν ότι ένοχος ήταν ο νεκροφιλικός Κρίστι. Το σπίτι και το έδαφος ήταν γεμάτα από οστά που με λίγο σκάψιμο σκόνταφτες πάνω τους. Μα πόσο ζώα θεέ μου; Δεν είδαν ότι η πέργκολα του Κρίστι στον κήπο στηριζόταν στα κόκκαλα από τους μηρούς των θυμάτων; Ohh Dear Lord. Το δυστύχημα είναι ότι ο Κρίστι διέθετε υψηλότατο δείκτη νοημοσύνης (IQ) 128, συνεπώς αρκετά πάνω από το μέσο όρο των αστυνομικών που κάνανε την έρευνα. Αυτός ο πανίσχυρος εγκέφαλος βρισκόταν στο κεφαλάκι ενός ανθρώπου που από τα εφηβικά του χρόνια ήταν σεξουαλικά ανίκανος, γεγονός που καθόρισε την «περιποιητική» του στάση απέναντι στο αντίθετο φύλο. Άντε τώρα να βρεις άκρη…
Στις 15 Ιουλίου ο δήμιος Albert Pierrepoint εκτέλεσε τον σωστό άνθρωπο, τον κατά συρροή δολοφόνο John Reginald Halliday Christie, δηλαδή τον Κρίστι, τον «δικό» μας Κρίστι. Η υπόθεση της οδού 10 Rillington Place, ήταν μια, από αρκετές, αδικοχαμένων ανθρώπων και έτσι το 1965 το Ηνωμένο Βασίλειο κατήργησε την θανατική ποινή.
