Οι σφαγές που ακολούθησαν τον γάμο διήρκεσαν μια εβδομάδα. Η αφρόκρεμα των ηγετών της Προτεσταντικής Γαλλίας είχε κατακρεουργηθεί. Οι καθολικοί, που έζεχναν από το ανακατεμένο ξένο αίμα που είχαν πάνω τους και τον ιδρώτα, φάγανε τον τόπο να βρούνε τον γαμπρό, τον μισητό Ερρίκο της Ναβάρας. Την τρομάρα που πήρε εκείνες τις μέρες ο έρμος ο Ερρίκος θα την θυμότανε σε όλη του την ζωή. Δεν είχε καταλάβει ακόμα από πού του ήρθε εκείνου και των δικών του και ποιος κρυβότανε πίσω από τέτοιο μακελειό στα καλά καθούμενα.
Και όμως η μοναδική κρυψώνα για τον Ερρίκο ήταν και η πιο απίθανη. Η καθολική σύζυγός του, η πανέμορφη Μαργκό, η οποία δεν τον συμπαθούσε ιδιαίτερα, τον προστάτεψε παρέχοντάς του άσυλο στα διαμερίσματά της. «Μπορεί να σαι άσχημος και βρωμο Προτεστάντης αλλά τέτοια βάρβαρα πράγματα δεν τα εγκρίνω», κάπως έτσι θα σκεφτότανε.
Η αλήθεια δεν άργησε να αποκαλυφθεί. Το σόι της νύφης ήταν υπεύθυνο για την σφαγή που τρομοκράτησε όλη την Ευρώπη. Η δαιμόνια πεθερά Αικατερίνη των Μεδίκων, ασκούσε τέτοιο έλεγχο πάνω στον ψυχικά άρρωστο και αδύναμο γιό της, βασιλιά Κάρολο, που τον έπεισε να εξολοθρεύσει όλους τους Προτεστάντες με ένα χτύπημα. Με αυτό τον τρόπο θα εξασφάλιζε την συνέχεια του οίκου της, παραμερίζοντας τους ανταγωνιστές Προτεστάντες, με πρώτο και πιο επίφοβο τον γαμπρό της τον Ερρίκο. Ωστόσο το καθολικό βρωμόσογο έδωσε μια εναλλακτική στον Ερρίκο: να αποκηρύξει τον Προτεσταντισμό και να ασπαστεί τον Καθολικισμό. Ο καημένος βλέποντας πόσο τρελάρα ήταν η πεθερούλα του, ενέδωσε και για λίγα χρόνια παρέμεινε Καθολικός και φυλακισμένος στο Παρίσι. Η σωτήρια μεσολάβηση της γυναίκας του, αποτελεί εξαίρεση στην ιστορία των βασιλικών οίκων της γηραιάς ηπείρου.
Ο Ερρίκος όμως δεν θα καθόταν με σταυρωμένα χέρια. Ύστερα από λίγα χρόνια θα κατόρθωνε να δραπετεύσει και να βρει τους υπόλοιπους συντρόφους του επιστρέφοντας στον Προτεσταντισμό. Η μακιαβελική πεθερούλα του όμως, θα έβλεπε ότι οι επιλογές της θα φέρνανε το τέλος του οίκου της. Οι γιοί της που ανέλαβαν διαδοχικά την γαλλική βασιλεία βρήκανε άδοξο τέλος ώσπου ο θρόνος ήρθε νόμιμα στον…. Ερρίκο, τον μισητό γαμπρό. Ο τελευταίος δεν ακολούθησε την βρώμικη συνταγή της πεθερούλας του και των κουφιοκέφαλων γιών της, αλλά χάρισε στην Γαλλία μια περίοδο προόδου. Θα αναλάμβανε να φέρει ένα τέλος στον θρησκευτικό αλληλοσπαραγμό που γονάτισε την Γαλλία για τόσα χρόνια και να κοιτάξει τα ουσιαστικά προβλήματα που βασάνιζαν τον κοσμάκη. Όσο για την Μαργκό, αν και ποτέ δεν υπήρξε πάθος μεταξύ τους, δεν την ξέχασε ποτέ, παρέχοντάς της προστασία και καταφύγιο όποτε ήθελε.
Τελικά οι Γάλλοι έχουν και αυτοί ένα άσχημο: οι γάμοι γίνονται στον τόπο της νύφης…
