Το ακριβώς και το περίπου, του Τάσου Ανθούλια

Στην προηγούμενη κατάστασή μου ένας έγραψε πως το δικό μου ύφος είναι το «I take no prisoners».

Αυτό μου θυμίζει την αρχή της εισαγωγής που κάνω στους αρχάριους που θέλουν να μάθουν τη χρήση του υπολογιστή.

Ξεκινώ λέγοντας πως το μεγαλύτερο πρόβλημα που έχουμε όταν αρχίζουμε να μαθαίνουμε τη χρήση του υπολογιστή είναι πως στη ζωή μας δεν έχουμε μάθει ποτέ το «ακριβώς» πάντα είμαστε στο «περίπου»…, στο «ίσως», στο «θα δούμε», στο «μπορεί» κλπ. Έτσι είναι η επικοινωνία μας στη δουλειά μας, στο σπίτι μας, με τα παιδιά μας, με τους φίλους μας, ακόμα και με τον εαυτό μας.

Επικοινωνούμε προσπαθώντας να αποφύγουμε (αν είναι δυνατόν) την πραγματικότητα.
(Και για να δικαιολογηθούμε λέμε διάφορα: πως ο άνθρωπος δεν είναι μηχανή – πως εκτός από τη λογική υπάρχει και το συναίσθημα – κλπ.)

Ευτυχώς ή δυστυχώς ο υπολογιστής καταλαβαίνει (τουλάχιστον για την ώρα) μόνο το «ακριβώς»

*Ο Τάσος Ανθούλιας είναι καθηγητής της Πληροφορικής.