Μπορώ… να μετρήσω τις φορές που ένιωσα την ανάσα του τέρατος στο λαιμό μου τον τελευταίο χρόνο. Φοβάμαι… μη γίνει συνήθεια ο φόβος. Βγαίνω στο δρόμο οπλισμένος.
Για τον Γεράσιμο Ευαγγελάτο, τον μόνιμο στιχουργό της Νατάσσας Μποφίλιου, κι εσχάτως συνεργάτη της Ελεωνόρας Ζουγανέλη και του Γιώργου Νταλάρα, τα λόγια είναι η δουλειά του, άρα δεν μας εκπλήττει η ακρίβεια με την οποία επικοινωνεί ιδέες και συναισθήματα. Παίξαμε μαζί του ένα παιχνίδι, ας το πούμε «Συμπλήρωσε τις φράσεις μου», και σε αυτό ανταποκρίθηκε με ενθουσιασμό και μεγάλη αυτοπεποίθηση.
Διάβασα… τη «Γέννηση του Νεοφασισμού στην Ελλάδα» του Γιάννη Κάτρη (εκδόσεις Παπαζήση) κι από τότε το συστήνω δεξιά κι αριστερά (κυρίως Δεξιά).
Είδα… ότι το κλισέ «η ιστορία επαναλαμβάνεται» ισχύει και με το παραπάνω. Όπως και το «η σκέψη είναι δύναμη».
Άκουσα… τον Nick Cave να τραγουδά στο
«Lightning Bolts» για τα παιδιά της Αθήνας που κλαίνε από τα δακρυγόνα, ενώ εκείνος λιάζεται στην πισίνα του.
Μου είπαν… ότι κι εμείς οι Έλληνες δημιουργοί θα έπρεπε να πάρουμε θέση στην τέχνη μας σαν τον Cave.
Θέλω… να τους απαντήσω ότι πολλές φορές χρειάζεται μια πισίνα κάπου μακριά προκειμένου να μιλήσεις για κάτι. Όταν το τέρας ανασαίνει στο λαιμό σου παραλύεις.
Μπορώ… να μετρήσω τις φορές που ένιωσα την ανάσα του τέρατος στο λαιμό μου τον τελευταίο χρόνο.
Φοβάμαι… μη γίνει συνήθεια ο φόβος. Βγαίνω στο δρόμο οπλισμένος.
Πίστεψα… ότι βασικές αρχές όπως: ο σεβασμός, η ανοχή, η αλληλεγγύη είναι αναπόσπαστο μέρος της ανθρώπινης ζωής – κάτι σαν την αναπνοή.
Θυμήθηκα… στιγμές στην ιστορία που όλα τα παραπάνω υπερέβησαν την αναπνοή. Κι αυτό το είπαν επανάσταση.
Ελπίζω… σε μια τέτοια υπέρβαση σύντομα. Κι ας την πούμε επανάσταση.
Χαίρομαι… που είμαστε πολλοί. Θα χαρώ περισσότερο όταν το συνειδητοποιήσουμε.
Μια συνέντευξη στον Νίκο Ράλλη από tospirto.net
Published by
