Δυο άνδρες εργάζονται για λογαριασμού ενός αρχαιοκάπηλου και ο ένας ερωτεύεται την κόρη του εργοδότη ενώ ο άλλος μια πόρνη. Όπως γίνεται, όμως, συνήθως στις ταινίες η κατάληξη θα είναι τραγική.
Μια τραγική ιστορία, λοιπόν, που βρίθει μουσικών από τα παλιά-από Γούναρη και Αλέκα Κανελλίδου (κολλημένος ακόμα με το κομμάτι της ”Το αύριο σε μένα τι θα φέρει” που γνώρισα μέσα από το φιλμ) μέχρι Λευτέρη Μυτηλιναίο ένα θρυλικό τραγούδι του οποίου ζητά να ακούσει σε κάποια σκηνή της ταινίας ο ένας από τους δυο ήρωες. Το θρυλικό τραγούδι είναι ο ”Κομπάρσος”. Το πιο σημαντικό είναι, όμως, ότι υπάρχουν και κομμάτια στο soundtrack της ταινίας σαν αυτό της Κανελλίδου ή σαν το ‘’Το ξέρω’’ της Τζένης Βάνου-ιδιαίτερη αδυναμία του σκηνοθέτη Νίκου Τριανταφυλλίδη-που δεν βρίσκονται σε μια αναζήτηση στο διαδίκτυο. Οπότε, πέρα από την πλοκή που ούτως ή άλλως καθηλώνει, διευρύνει κανείς και τους μουσικούς του ορίζοντες. Για όσους ενδιαφέρονται, το soundtrack κυκλοφορεί ήδη από τη Minos EMI σε προνομιακή τιμή.
Όπως μαρτυρά και ο ίδιος ο τίτλος του, το φιλμ βγάζει έντονα συναισθήματα. Είναι χιουμοριστικό και ταυτόχρονα τρυφερό και βίαιο. Κάτι διαφορετικό σαν ύφος (με επιρροές από το σύμπαν του Nίκου Νικολαϊδη) και με τη μουσική φυσικά να αναδεικνύει τον μεγάλο πρωταγωνιστή όπως αναφέρθηκε και πιο πάνω. Ο Τριανταφυλλίδης δεν έχει καμία σχέση με το καινούριο Weird Cinema που άρχισε να κάνει την εμφάνισή του στην Ελλάδα με τον ‘’Κυνόδοντα’’ και άλλες ταινίες που διακρίθηκαν σε ξένα φεστιβάλ. Ταινίες που δεν έχει να τους καταλογίσει κανείς κάτι σε τεχνικό επίπεδο αλλά κυρίως σε συναισθηματικό επίπεδο. Εκείνες οι ταινίες δεν μπορούν να αγγίξουν τις ευαίσθητες χορδές σου, μια ταινία όπως οι ‘’Αισθηματίες’’, που μιλά για υπόκοσμο, έρωτα και γεμάτη από αναφορές σε μουσικούς σταθμούς που ήδη αναλύσαμε μπορεί όχι μόνο να σου προκαλέσει εντύπωση αλλά να τη θυμάσαι για πολύ καιρό.
Στην αίθουσα που είδα την ταινία υπήρχαν κάποιοι θεατές μάλλον όχι και τόσο ανοιχτοί σε κάτι διαφορετικό κινηματογραφικά, που δυσανασχέτησαν από τη δομή και το περιεχόμενό της. Εγώ πάλι βυθίστηκα μέσα στην ποίησή της, ρομάντζεψα με τις μουσικές της και απόλαυσα ερμηνείες όπως αυτή του επιβλητικότατου στο ρόλο του αφεντικού Τάκη Μόσχου ή του χιουμοριστικότατου Κώστα Ξυκομηνού σε έναν ρόλο που σατιρίζει τις τηλεπωλήσεις σε στυλ Δέσποινας Μοιραράκη και Άδωνι Γεωργιάδη. Πανέμορφες οι δυο πρωταγωνίστριες της ταινίας, η Ηλιάνα Μαυρομάτη και η Ευτυχία Γιακουμή ενώ καλοδεχούμενες και κάποιες γκεστ εμφανίσεις σαν αυτή της Αθηνάς Παππά, του Ρένου Χαραλαμπίδη.
Αν είστε αισθηματίας, δεν γίνεται να μη σας αγγίξει αυτό εδώ το μικρό διαμάντι του Νίκου Τριανταφυλλίδη.